بازدیدها: 7
یکی از مهم ترین راه های شناخت پیامبران الهی آیات و پیام هایی است که از طرف خداوند می آوردند. در این مقاله بررسی می کنیم که سخنان رهبران بهائی، آیات الهی هستند یا کلمات انسانی!؟
قرآن کریم در این باره می گوید:
«يُرِيدُ اللَّهُ أَنْ يُحِقَّ الْحَقَّ بِكَلِمَاتِهِ وَ يَقْطَعَ دَابِرَ الْكَافِرِينَ
و خدا میخواهد که حق را به وسیله ی کلماتش ثابت گرداند و کافران را از بیخ و بن برکند.» (1)
باب (رهبر فرقه بابیت) و بهاءالله (مؤسس فرقه بهائیت) به طرز شگفت آوری، چندین برابر قرآن آیه نازل کرده اند! اینکه این آیات الهی هستند یا انسانی محل بحث این مقاله است!
عباس افندی (عبدالبهاء- از رهبران فرقه بهائیت) می نویسد: «فصاحت و بلاغت جمال مبارک در زبان عرب و الواح عربی العبارة محیر العقول فصحا و بلغای عرب بود و کل، مقر و معترف اند که مثل و مانندی ندارد.» (2)
آیا کلمات باب و بهاءالله فصیح هستند؟
- بهائیان نتوانسته اند حتی یک ادیب متشخص زبان عرب را در جامعه ایران یا عرب نام ببرند که با دیدن آثار باب و بهاءالله زبان به تمسخر نگشوده باشد. و یا به تعریف و تمجید آن پرداخته باشد!
- رهبران بهائی جرأت و شهامت انتشار بسیاری از آثار باب و بهاءالله را ندارند.
نکاتی درباره آیات باب و بهاء:
در آیات باب هیچ نشانه ای از نوآوری وجود ندارد و محتوای آن در چند بند خلاصه می شود:
- گزافه گویی های بسیار درباره مقام و منزلت خویش
- صدور احکام ضد و نقیض و گاهی غیرقابل اجرا
- دادن وعده های نافرجام
- بشارت به ظهور من یظهره الله
- برخی جملات نامفهوم
آیات و نوشته های بهاءالله نیز به دو بخش تقسیم می شود:
- مطالبی که از ادیان دیگر و اندیشه های معاصر او بوده است و او آنها را به نام خود مصادره کرده است.
- مطالبی که خودش گفته، اما نه تنها گره ای از زندگی بشری باز نکرده اند که مخل آخرت انسانها نیز بوده است.
نکته پایانی:
اگر دلیل ادعای بهاءالله تنها آیات! او باشد، صبح ازل (برادر بهاءالله) نیز آیه داشته است. آیا او هم پیامبر است؟ و اگر این طور است چرا بهاءالله برادر خود را به پیامبری قبول نداشته و آیات او را به درد ریختن در آب، می داند؟!(3) و این در حالی است که خود بهاءالله بعضی از آیات و نوشته های خود را به آب می ریخت!
همچنین عباس افندی درباره آثار پدرش عبدالبهاء می گوید:
«علما و فضلای ملل شرق، در علم و فضل و دانایی و کمالات خارق العاده او شهادت داده اند.» (4)
جالب است که خود بهاءالله می گوید: «علمای شیعه طراً بر منابر به سبّ و لعن حق مشغول.» (5) بهائیان نگفته اند که کدامیک از علما و بزرگان ادب، علم، فلسفه، عرفان و دین در ملل اسلامی، کتب بهاءالله را آثاری بزرگ تلقی کرده اند؟
پی نوشت:
- سوره انفال/ آیه7
- مفاضات، ص27
- حسینعلی نوری، مبین، ص262
- مکاتیب، ج3، ص247
- اشراقات،ص142
