بازدیدها: 3
آیا بهائیت، فرقه ای اسلامی است؟
یکی از موضوعات مورد اختلاف میان اسلام و فرقه بهائیت، مسئله قیامت و معاد است. از این رو برای پاسخ به این پرسش که «آیا بهائیت، فرقه ای اسلامی است»، در این نوشتار به این موضوع پرداخته خواهد شد.
اسلام و اصل معاد
معاد یعنی بازگشت همه انسان ها به سوی خدا در روزی به نام قیامت. قیامت روزی است که به فرموده خداوند متعال، طول آن، پنجاه هزار سال است و در این روز، زمین و آسمان به زمین و آسمان دیگری تبدیل می شوند.
اعتقاد به زنده شدن پس از مرگ و حساب و کتاب بعد از آن، یکی از بنیادی ترین ارکان دین اسلام و از اصول عقاید آن به شمار می آید. از این رو چیزی در حدود یک ششم آیات قرآن به ماجرای قیامت و مسئله معاد می پردازد. بنابراین، اگر کسی اصل معاد را نپذیرد از دایره دین اسلام خارج می شود.
خداوند در قرآن مجید در رابطه با معاد می فرمایند:
” قُلْ يَتَوَفَّاكُمْ مَلَكُ الْمَوْتِ الَّذِي وُكِّلَ بِكُمْ ثُمَّ إِلَىٰ رَبِّكُمْ تُرْجَعُونَ“. (سجده، آیه 11)
” بگو فرشته مرگ که مأمور قبض روح شماست جان شما را خواهد گرفت و پس از مرگ به سوی خدای خود بازگردانیده می شوید“.
همچنین خداوند در رابطه با روز قیامت می فرمایند:
” قُلْ لِمَنْ ما فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ قُلْ لِلَّهِ کتَبَ عَلی نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ لَیَجْمَعَنَّکُمْ إِلی یَوْمِ الْقِیامَةِ لارَیبَ فیهِ الَّذینَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ فَهُمْ لایُؤْمِنُونَ“. (انعام، آیه 12)
” (به مشرکان) بگو که آن چه در آسما نها و زمین است ملک کیست؟ تو باز بگو همه ملک خداست که بر خویش رحمت و بخشایش را فرض و لازم کرده. البته شما را در روز قیامت که بی هیچ شک خواهد آمد جمع می گرداند، ولی کسانی که خود را به زیان افکندند ایمان نمی آورند“.
فرقه بهائیت و اصل معاد
یکی از مهم ترین نقاط اختلاف بین فرقه بهائیت و دین اسلام، مسئله معاد و قیامت است. در باور رهبران فرقه های بابیت و بهائیت، قیامت معنای دیگری دارد. بهائیان بر این باورند که قیامت هر دین با آمدن دین دیگر صورت می گیرد. به بیانی روشن تر، زمانی که از قیامت دین مسیح (ع) سخن به میان می آید، یعنی دین اسلام ظهور کرده است. از این رو معتقدند که با آمدن فرقه بابیت، قیامت دین اسلام نیز رقم خورده است. بر این اساس، قیامت اقدس و فرقه بهائیت نیز با آمدن دین بعد، صورت خواهت گرفت.
علی محمد شیرازی در این رابطه می نویسد:
” مراد از یوم قیامت، یوم ظهور شجره حقیقت است و مشاهده نمی شود که احدی از شیعه، یوم قیامت را فهمیده باشد. بلکه همه موهوماً امری را توهم نموده که عندالله حقیقت ندارد و آن چه عندالله و منه، عرف اهل حقیقت مقصود از یوم قیامت است، این است که وقت ظهور شجره حقیقت در هر زمان به هر اسم الی حین غروب آن یوم قیامت است. مثلاً از یوم بعثت عیسی تا یوم عروج آن، قیامت موسی بوده که ظهورالله در آن زمان ظاهر بود به ظهور آن حقیقت که جزا داد هر کس که مؤمن به موسی بود. …و از حین ظهور شجره بیان (علی محمد باب)، الی ما یغرب قیامت رسول الله هست که در قرآن خداوند وعده فرموده بود که اول آن بعد از دو ساعت و یازده دقیقه از شب پنجم جمادی الاول سنه 1260 اول یوم قیامت قرآن بود“. (1)
میرزا حسینعلی نوری نیز اعتقاد به قیامت را توهم می داند و می نویسد:
” قدری تفکر نما که چقدر توهمات در بین ملأ فرقان بود از ظهور قائم، و ظهور قیامت و ظهور ساعت، بعد از ظهور نقطه اولی (علی محمد باب) روح ما سواه فداه، معلوم شد که جمیع خاطی بودند و به قطره از بحر علم مشروب نه“. (2)
بنابراین، همان طور که از عقاید بزرگان و پیروان فرقه بهائیت بر می آید، اعتقاد به قیامت در میان آن ها معنایی کاملا متفاوت با مسئله قیامت در معاد دارد. از این رو، می توان گفت که در این اصل از اصول سه گانه اسلام نیز، راهی دیگر می روند.
موضوعات مرتبط:
آیا بهائیت، فرقه ای اسلامی است؟ (بخش اول)
آیا بهائیت، فرقه ای اسلامی است؟ (بخش دوم)
پی نوشت ها:
1) محمدی اشتهاردی، م. (1383)، بابی گری و بهائی گری، انتشارات گلستان ادب، چاپ دوم، ص 190-192.
2) نوری، حسینعلی (1286)، بدیع، خطی، ص 238.
منابع:
- غفاری هشجین، ز.، کشاورز شکری، ع.، اکار، ح. (1390)، چرایی فرقه بودن بهائیت، معرفت ادیان، سال دوم، شماره دوم، ص 43-64
- نوید، م. (1376)، اعتقاد به معاد و موانع گسترش آن،نشریه پاسدار اسلام، شماره یکصد و هشتاد و هشتم
- عباسی، و. (1383)، استاد مطهری؛ کلام جدید و مسئله «خاتمیت»، کتاب نقد، شماره سی و یکم
- رهنمایی، ح. (1393)، نقدی بر مهم ترین مستمسکات بهاییان در ایراد شبهات کلامی درباره ختم نبوت پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله، سال پنجم، شماره دوم، پیاپی 13، ص 49-66
