بازدیدها: 10
مبلغان بهائیت، در حالی فرقه‌ی خود را دین توحیدی معرفی می‌کنند که با رجوع به منابع بهائی، جملات بسیاری از حسینعلی بهاء دیده می‌شود که در آن‌ها ادعای الوهیت او آشکارا بیان شده است.
حسینعلی بهاء در کتاب مبین درباره خود می‌نویسد: بگو در هیکل من جز هیکل خدا دیده نمی‌شود! و نه در زیبایی من جز زیبایی او، و نه در هستی من جز هستی او، و نه در سکون من جز سکون او، و نه در ذات من جز ذات او.(۱)
بهاء شهر عکا را که در آنجا تبعید بود، زندان اعظم خوانده و در کتاب مبین خود را خدای زندانی می‌شمرد و می‌نویسد: هیچ خدایی جز من که در عکا زندانی شده و یگانه‌ام، وجود ندارد.(۲) همچنین وی در همین کتاب می‌نویسد: کسی که جهان را برای خود آباد کرده‌است، در اثر کارهای ستمگران در ویران‌ترین شهرها(عکا) ساکن شده‌است.(۳)
خود حسینعلی بهاء اعتراف نموده که در ادعای الوهیت از علی‌محمد باب پیروی کرده‌است: او در این هنگام می‌گوید همانا من خدا هستم، جز من خدایی نیست همانطور که پیش از این نقطه اولی( علی‌محمد باب) چنین سخنی گفت.(۴)
مبلغان بهائی، این جملات را تحت عنوان اینکه منظور میرزا حسینعلی، تجلی کردن خدا در وی و مظهریت او است توجیه می‌کنند. در پاسخ به این ادعاها باید توجه کرد که هیچ مخلوقی، هرچند پاک و مهذب باشد، نمی‌تواند مظهر کامل ذات حق و نمایانگر حقیقت او به‌شمار آید، چرا که #مخلوقات همواره نیازمند و فقیرند و موجود فقیر چگونه می‌تواند آیینه ذات موجود غنی باشد؟ پس ادعای الوهیت یا مظهریت تامه، خواب و خیالی بیش نیست.
۱. حسینعلی بهاء، کتاب مبین، صفحه۱۷.
۲. همان، صفحه۲۲۹.
۳. همان.
۴. حسینعلی بهاء، کتاب بدیع، صفحه ۱۵۴.
انتهای پیام
منبع: روشنگر مدیا
