بازدیدها: 751
اندیشه نیک، گفتار نیک، کردار نیک شعاریست که برای زرتشتیان اساس و مبنا بوده و مایه مباهات آنها برسایر ادیان می باشد. زرتشتیان بر این باورند که زرتشت پیام آور این شعار است و این شعار را ابزاری برای تبلغ قرار داده اند. اما براستی اگر زرتشت نیامده بود تا این شعار را بگوید، آیا انسانها خودشان به این اندازه از فهم نمی رسیدند که اندیشه نیک، گفتار نیک و کردار نیک خوب است؟!
این شعار چقدر ارزش و اهمیت دارد؟
در اینکه هر چیز نیکویی خوب است هیچ کس شک ندارد، اما اینکه این شعار بطور کلی این سه مورد را خوب میداند جای تامل دارد چرا که مسیر را برای فهم جزئیات باز نمی کند . مثلا اگر پزشکی فقط توصیه کند غذای خوب بخورید؛ آیا این کافیست؟ مسلم است و همه می دانند که باید غذای خوب بخورند اما نکته مهم این است که فرد بیمار از این سخن بتواند بفهمد که چه غذا و خوراکی برای او مفید و چه غذایی و خوراکی برای او ممنوع است. پس یک پزشک خوب و متبحر باید منظورش از غذا و خوراکی خوب را مشخص کند.
آیا دین زرتشت می تواند هدایتگر باشد؟
زمانی دین زرتشتی هدایتگر بشر خواهد بود که بگوید؛ چه اندیشه، گفتار و کرداری نیک است. محققان زرتشتی فقط گات ها را برای زرتشت می دانند، در حالی که این کتاب 23 صفحه ای فقط مطالبی عرفانی را بیان کرده و دستور العمل های مورد نیاز بشر در آن بسیار بسیار اندک است.
آیا انسانها تمام خوبیها و بدیها را با عقل خود، درست تشخیص می دهند؟
برخی افراد خصوصا زرتشتیان بر این باورند که تشخیص رفتار خوب و بد به خود انسان ها واگذار شده و هر فرد با عقل خودش و بدون نیاز به راهنما می تواند آن را تشخیص دهد. اگر ملاک تشخیص خوبی ها از بدی ها عقل فردی باشد، که باید گفت: افراد شروری هستند که کارهای بد خود مثلا سرقت، آدم کشی و … را با عقل خود توجیح کرده و آن را عاقلانه محسوب می کنند. و اگر ملاک تشخیص خوبی ها از بدی ها عقل جمعی است، باید گفت: امروزه ابر قدرت های دنیا که به کشورهای ضعیف حمله می کنند، تصمیمات جنایتکارانه آن ها بر اساس رأی مجالسشان است و عقل جمعی آن کارها را تایید کرده است.
