بازدیدها: 13
فلسفه کلی مراسم ایلانوت در قوم یهود، برکت دادن محصولات درختی و زمینی است. آنها با گفتن براخا (دعا) همگی خواستار آن میشود که درختان سال آینده پرثمر گردند.
روز دوشنبه مورخ ۱۵ ماه شواط سال ۵۸۸۲ عبری، مطابق با ۲۷ دی ۱۴۰۰ شمسی مصادف است با جشن ایلانوت و آغاز سال درختان. این روز در اعتقادات یهودیان اول سال درختان محسوب میشود. مبنای زمانی محاسبه برخی از قوانین شرعی مربوط به استفاده از محصولات کشاورزی و میوه های درختان تازه کاشته شده ایلانوت می باشد.
ایلانوت جشن تقدیر و بزرگداشت درختان گیاهان در دین یهود است. در شب و روز ایلانوت یهودیان میوه درختان را با خواندن براخاها (دعاها)یی مخصوص میخورند. آنان خدای بزرگ که جهان هستی را با این همه شگفتی و تنوع آفریده است سپاس می گویند. از میوه هایی که در این شب و روز خورده می شود زیتون، خرما، انگور، کشمش، انار، انجیر، جو و گندم دارای اهمیت خاصی هستند و در راس قرار میگیرند.
ایلانوت جشن بیداری دوباره طبیعت است و انسان طبیعت را بیدار شده از خواب زمستانی می بیند. انسان خود را آماده تلاش و کوشش برای بهره گیری از طبیعت و تعالی روح و روان خود می سازد. اگر درختان هر سال بار و برگ کهنه را بر زمین میریزند و قبای با طراوت و شاد و شکفته بهار را بر تن میکنند، انسان ها نیز بنا بر فطرت خود هر سال باید خود را آماده بهره گیری از طبیعت و بهره دهی به انسانهای دیگر کنند
رسم خاص یهودیان
فلسفه کلی مراسم ایلانوت در قوم یهود، برکت دادن محصولات درختی و زمینی است. آنها با گفتن براخا (دعا) همگی خواستار آن میشود که درختان سال آینده پرثمر گردند.
در ازمنه قدیم رسم خاص یهودیان این بود که در این روز بر روی کودکان خود درخت بکارند. برای پسر یا دختر یک درخت می کاشتند. درختان با کودکان رشد میکردند. موقعی که فرزندان به سن ازدواج میرسیدند شاخههای درخت ها را برای زینت دادن حجله عروسی میبریدند. این مراسم در دوران آبادی بت همیقداش (معبد مقدس) به صورت عالی و زیبا تری انجام میشد. به این طریق که هر فردی موظف بود در این روز (۱۵ ماه عبری شواط جشن درختکاری) نهالی غرس کند و خدای خود و کتاب آسمانی اش را بستاید. زمان اجرای این مراسم رقص و پایکوبی ها برپا میشد و از آینده را با شادی استقبال میکردند.
خداوند به طبیعت نیز اصالت بخشیده است
اگر در کتاب تورات مقدس اموری را که پیرامون طبیعت بحث کرده است را با دید کلی تری بنگریم به این موضوع برمیخوریم که خداوند علاوه بر انسان به طبیعت نیز اصالت بخشیده است. به همین دلیل است که خالق یکتا پس از آفرینش انسان طبیعت را به وی می سپارد تا در آن کار خویش را آغاز کند و از آن محافظت نماید.
آدمی نیز کار در طبیعت را ابتدا در باغ عدن آغاز می نماید. از جمله امور مربوط به طبیعت که در تورات مقدس آمده است کاشتن درختان است. در کتاب لاویان فصل ۱۹ آیه ۲۳ به صورت یک فرمان تاکید شده است. یعنی هنگامی که وارد سرزمین می شوید از هر نوع درخت های خوراکی (میوه دار) غرس کنید. توضیح میدهند که خداوند متعال به بنی اسرائیل فرموده است با آن که زمین را مملو از نعمت می یابید متوجه این باشید که درختهای بیشتری غرس کنید و همینطور که داخل شدید و یافتید که پیشینیان درختهای را کاشته اند و همان صورت شما موظف هستید که برای فرزندان خود درخت هایی را غرس کنید و مخصوصاً بایستی عمل درختکاری را تقویت نمایید.
درختکاری توصیه بزرگان یهودیت
علاوه بر این علمای یهود نیز درختکاری را توصیه نموده اند. تا جایی که یکی از دانشمندان بزرگ یهود به نام ربان یوحنان بن ذکای در تلمود بیان میکند: اگر درختی را به قصد کاشتن در دست داشته باشی و به تو بگویند که ماشیح (ناجی جهان) ظهور کرده است. ابتدا درخت را در زمین بنشان سپس به استقبال ماشیح برو.
در بسیاری از موارد گیاهان در رابطه با پیامبران یهود وسیله اشاعه توحید قرار گرفتهاند. حضرت ابراهیم زمانی که درختی به نام «اشل» به عنوان توتم بسیاری از اقوام هم عصرش پرسیده میشد، آن درخت را در میان اقوام به نام خدا غرس کرد. بدین وسیله تمامی آن اقوام را به توحید دعوت نمود. حضرت موسی در سادهترین گیاهان یعنی در یک «بُته» خار را در حال سوختن، جلال خداوند را مشاهده کرد و به پیامبری برگزیده شد. در زمانی که قارون (قورح) دعوت مقام کهانت داشت، عصایی از چوب درخت بادام که نام حضرت هارون روی آن نوشته شده بود به امر خدا شکوفه کرد و بادام بر آورد.
بدین وسیله مقام حضرت هارون، برادر حضرت موسی یک بار دیگر به عنوان کاهن و تثبیت شد. در تلمود پانزدهمین روز از ماه عبری شواط، آغاز سال درختان و روز سرنوشت آنان نام گرفته است. این روز مناسب ترین تاریخ برای آغاز درختکاری تشخیص داده شده است. به این دلیل که در این روز در بسیاری از مناطق نقطه عطفی در رویش درختان آغاز میشود. عقیده برخی در ۱۵ ماه شواط، درختبادام اولین جوانه های خود را بر میآورد.
آیات کتاب مقدس درباره درختان
در کتب مقدس ده آیه درباره اهمیت درختان درخت و درختکاری آمده است برای نمونه چند مورد ذکر می شود.
هرگاه مدت زیادی شهری را محاصره کنی و برای تصرف با آن جنگ نمایی درختش را با تبر زدن بر آن قطع نکن. چون از آن می خوری آن را نابود نکن. مگر درخت صحرا انسان است که در مقابل تو محاصره شود؟
تهلییم (مزامیر داوود) فصل ۹۲ آیه های ۱۳ و ۱۴: شخص صدیق چون درخت خرما خواهد شکفت و مثل سرو آزاد لبنان نمو خواهد کرد. آنان که در خانه خدا غرس شدن در صحنهای خدای ما خواهد شکفت.
انتهای پیام
منبع: انجمن کلیمیان تهران
