بازدیدها: 8
پیوند و همکاری بهائیان با دربار ایران از واقعیات غیر قابل انکار تاریخی است.
در خاطرات ارتشبد سابق، حسین فردوست آمده است:
«سرگرد صنیعی در آن زمان از بهائیان طراز اول بود. او بعدها سپهبد و مدتی هم وزیر جنگ شد. انتصاب او به سمت آجودان مخصوص ولیعهد، حاکی از احترام و اعتماد رضاخان به بهائی ها و میزان نفوذ آنان در دستگاه دولتی است.» (1)
امام خمینی درباره نفوذ بهائیان در ایران، در سخنرانی 18 شهریور سال 1342 این موضوع را به مردم هشدار می دهند:
«… اینها (بهائیان) عمّال اسرائیل در ایران [هستند]؛ هرجا انگشت می گذاری، می بینی یکی از اینهاست. مراکز حساس؛ مراکز خطرناک؛ … از دربار گرفته تا آن آخر مملکت؛ از این اشخاص [بهائی] آنجا موجودند…» (2)
بهائیان به دربار ایران و به بالاترین رده های مملکتی نفوذ می کنند
طبق لیستی که در سال1339تهیه شده بود، بیشتر پست های اطلاعاتی، امنیتی، سیاسی و اقتصادی در اختیار بهائیان بود. البته قطعا به دلیل مخفی کاری بهائیان در این زمینه تعداد افراد بهائی شاغل، چند برابر این لیست بوده است.
در سالهای بعد تعداد و رتبه اشتغال بهائیان بالا رفت. از جمله بهائیانی که در سطوح بالا مشغول به کار بودند:
- امیر عباس هویدا، نخست وزیر سیزده ساله
- عبدالکریم ایادی، پزشک مخصوص شاه و رئیس بهداری ارتش
- سپهبد اسدالله صنیعی، آجودان مخصوص محمد رضا در زمان ولیعهدی و وزیر جنگ در زمان سلطنتش
- غلامرضا کیانپور، وزیر دادگستری
- عباس آرام، وزیر خارجه
- منوچهر تسلیمی، وزیر بازرگانی و اطلاعات
- پرویز ثابتی، معاون سازمان امنیت و اطلاعات کشور (ساواک)
- لیلی امیر ارجمند، مشاور ویژه فرح و مدیر برنامه های آموزشی و تربیتی رضا پهلوی
- منصور روحانی، وزیر آب و برق و کشاورزی
- شاپور راسخ، مشاور و گرداننده سازمان برنامه و بودجه و مدیر تشکیلات بهائیت در ایران
- عباس شاه قلی، وزیر بهداری و وزیر علوم
- فرخ رو پارسا، وزیر آموزش و پرورش
- و…
بهائیان و پیروزی انقلاب اسلامی
پس از پیروزی انقلاب اسلامی، بهائیان پشتوانه خود را در کشور از دست دادند و آرزوهایشان برای تشکیل یک جامعه بهائی از بین رفت. بعضی از ایشان از کشور خارج شدند. مثلا دکتر ایادی، قبل از شاه ایران را ترک کرد.(3)
عده قابل توجهی از بهائیان که با پیروزی انقلاب، نقشه ها و وعده های بیت العدل را از دست رفته دیدند، اعتقاد به بهائیت را از دست دادند و مسلمان شدند.(4)
در حال حاضر، طبق قوانین جمهوری اسلامی، تبلیغ ادیان و فرق، غیر از دین رسمی کشور ممنوع می باشد. بنابراین بهائیان می توانند مراسم فرقه ای خود را بدون هیچ گونه جنبه تبلیغی و در محافل خصوصی، درصورتی که با دیگر قوانین کشوری مغایرت نداشته باشد، برگزار نمایند.
در فلسطین نیز تبلیغات بهائیت توسط دولت اسرائیل ممنوع شده است و بهائیان به آن عمل می کنند.
سؤال پایانی
آیا بهائیان به قوانین جمهوری اسلامی برای منع تبلیغ، به اندازه قوانین اسرائیل در همین زمینه پایبند می باشند؟!
پی نوشت:
- خاطرات ارتشبد سابق حسین فردوست، ج1، ص57-59
- صحیفه نور، ج1، ص 389
- خاطرات حسین فردوست، ص204
- بهائیت در ایران، ص282
