بازدیدها: 11
تصور بهائیت از بهشت و دوزخ
یکی از مهم ترین موضوعاتی که با مفهوم معاد پیوند می خورد، مسئله بهشت و دوزخ است. هر انسانی در زندگی خویش در حال حرکت و تلاش است و به امیدی روزهای زندگی خود را سپری می کند. در فرهنگ الهی، این امید، نگاه به معاد و مسئله نتیجه اعمال در جهانی دیگر است. حال آن که در تصور بهائیت از معاد، بهشت و دوزخ به گونه ای تصویر می شود که هیچ شباهتی با آن چه در ادیان الهی وجود دارد، در آن مشاهده نمی شود.
بهشت و دوزخ در نگاه بزرگان فرقه بهائیت
بهشت و دوزخی که در ادیان الهی، از جمله اسلام به آن اشاره می شود، مکانی است که در آن هر کسی به نتیجه اعمال خود می رسد. این مفهوم که پس از وقوع قیامت رقم می خورد، یکی از عواملی است که سبب می شود انسان ها در طول زندگی خویش برای خدمت به دیگران و اجتناب از آسیب رساندن به هم نوع خود به تکاپو افتند.
در این میان اما، مکاتب ساخت بشر و ادیان غیرالهی، هر یک به تناسب مقاصد خویش، تعریفی متفاوت از این دو مفهوم ارائه می دهند. از جمله این موارد می توان به تصور بزرگان فرقه بهائیت از انگاره بهشت و دوزخ اشاره نمود. دکتر اسلمنت، مبلغ آمریکایی فرقه بهائیت در رابطه با نظر باب و به تبع آن بهاء پیرامون بهشت و جهنم می نویسد:
“قسمت مهمی از تعاليم حضرت باب در تفسير و تشريح معانی قيامت و يوم الجزاء و بهشت و دوزخ است. بنا بگفته ايشان مقصود از قيامت، ظهور مظهر جديد شمس حقيقت است. قيام اموات عبارت از بيداری و انتباه روحانی نفوسی است که در قبور جهل و نادانی و غفلت و ضلالت به خواب رفته اند. يوم الجزاء، يوم ظهور مظهر جديد است که به سبب ايمان يا انکار آن اغنام از ساير بهائم جدا شوند، زيرا اغنام حقيقی ندای شبان مهربان را می شناسند و از پی او روان می گردند.
بهشت، عبارت از فرح و مسرت معرفة اللّه و محبت اللّه است که در نتيجه ايمان به مظهر ظهور الهی حاصل می گردد تا به اين وسيله هر کس به قدر استعداد خود به منتها درجه کمال رسد و بعد از موت، حيات جاودانی در ملکوت الهی يابد. و دوزخ حرمان از عرفان الهی است که نتيجه اش عدم نيل کمال ملکوتی و محروميت از الطاف لايزالی است. و به وضوح تصريح گشته که اين مصطلحات غير از اين معنای ديگر ندارد و مفاهيم عامه از قيام مردگان با جسد عنصری و بهشت و دوزخ و امثال آن صرفاً ضربی از اوهام و تخیلات است، و از جمله تعليمات آن که انسان را پس از فنای اين جسد خاکی، بقای ابدی است و در حيات روحانی بعد از موت ترقی و تعالی در کمالات نامتناهی است“. (1)
میرزا حسینعلی نوری نیز در تأیید تصور باب از بهشت و دوزخ، دیگر مفاهیم موجود در ارتباط با آن را این گونه معنا می کند:
“مقصود از صور، صور محمدی است که بر همه ممکنات دميده شد و قيامت، قيام آن حضرت بود بر امر الهی. و غافلين که در قبور اجساد مرده بودند همه را به خلعت جديده ايمانيه مخلع فرمود و به حيات تازه بديعه زنده نمود. اين است وقتی که آن جمال احديه اراده فرمود که رمزی از اسرار بعث و حشر و جنت و نار و قيامت اظهار فرمايد، جبرئيل وحی اين آيه آورد: فَسَيُنغِضُونَ إلَيکَ رُؤوسَهُمْ و يَقُولُونَ مَتَي هُوَ قُل عَسَي اَنْ يَکُونَ قَريباً. يعني زود است اين گمراهان وادی ضلالت سرهای خود را از روی استهزا حرکت می دهند و می گويند چه زمان خواهد اين امور ظاهر شد؟ تو در جواب بگو که شايد اين که نزديک باشد.
تلويح همين يک آيه مردم را کافی است اگر به نظر دقيق ملاحظه نمايند. سبحان اللّه، چقدر آن قوم از سبل حق دور بودند. با اين که قيامت به قيام آن حضرت قائم بود و علامات و انوار او همه ارض را احاطه نموده بود، مع ذلک سخريه می نمودند و معتکف بودند به تماثيلی که علمای عصر به افکار عاطل باطل جسته اند و از شمس عنايت ربانيه و امطار رحمت سبحانيه غافل گشته اند“. (2)
ادامه دارد…
موضوعات مرتبط:
تصور بهائیت از بهشت و دوزخ (بخش دوم)
تصور بهائیت از بهشت و دوزخ (بخش سوم)
چرا معجزه میرزا حسینعلی نوری نیاز به اصلاح دارد؟
باب و بهاء، پیامبران بی معجزه (بخش اول)
نقش شاپور ریپورتر زرتشتی در حکومت پهلوی (بخش اول)
بهائیت، عامل ایجاد درگیری میان زرتشتیان دوره قاجار (بخش اول)
پی نوشت ها:
1) اسلمنت، جان، بهاء الله و عصر جدید، ص 29-30.
2) نوری، حسینعلی، ایقان، ص 76، بند 123.
منابع:
- منطقی، ا. (1387)، بهائی گری؛ اصول و مبانی اعتقادی، معرفت، شماره یکصد و سی و سوم
- فلاحتی، ح. (1389)، تحلیل عقاید شیخیه در بسترسازی بابیت و بهائیت، سال اول، شماره دوم، ص 159-178
- غفاری هشجین، ز.، کشاورز شکری، ع.، اکار، ح. (1390)، چرایی فرقه بودن بهائیت، معرفت ادیان، سال دوم، شماره دوم، ص 43-64
- رهنمایی، ح. (1393)، نقدی بر مهم ترین مستمسکات بهاییان در ایراد شبهات کلامی درباره ختم نبوت پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله، سال پنجم، شماره دوم، پیاپی 13، ص 49-66
