جشن نهم ربیع در فرهنگ مهدوی

بازدیدها: 92

جشن نهم ربیع در فرهنگ مهدوی باعث ایجاد فضای امید و نشاط و آینده نگری مقدس می شود

نهم ربیع الاول آغاز امامت امام زمان ما شیعیان و نوید بخش حکومت عدل جهانی موعود است.

آرمان شهر الهی که بشر امروز انتظار آن را می کشد، با تولد و به امامت رسیدن امام مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) وارد فاز عملیاتی شده است و غیبت آن حضرت به این معناست که بشر باید خود را آماده کند؛ با ظلم مبارزه کند و در سختی هایی مثل سیل و زلزله و کرونا، امید خود را ازدست ندهد.

در جشن نهم ربیع به عنوان “غدیر دوم” این ظرفیت وجود دارد که آحاد مردم جامعه با امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) ارتباط قلبی برقرار کنند و با تجدید بیعت با ایشان روحیه امید و نشاط در جامعه افزایش یابد.

زمینه سازی جشن ظهور

در نگاه فلسفه تاریخی شیعه جریان تاریخ پیوسته در مبارزه بین حق و باطل بوده است. در فرهنگ مهدوی پیروزی نهایی با جبهه حق می باشد.

ما به عنوان منتظران ظهور باید با شادی رهبران حق شاد باشیم و با حزن شان اندوهگین.

از راه این شادی و حزن مقدس زمینه سازی ظهور انجام می شود.

در نتیجه جشن نهم ربیع به عنوان “غدیر دوم” زمینه جشن ظهور را فراهم می کند.

چرا لحظه آغاز امامت امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) برای شیعیان مهم است؟ این مسئله چه اهمیتی دارد؟

لحظه آغاز امامت هر امام لحظه خاصی است، چون “دانش تمام هستی” و همچنین “ولایت تمام ملکوت” از امام قبلی به امام بعدی منتقل می شود.

مسئله آغاز امامت متعالی ترین فرایند جهان است و جایگاه و مأموریت اولین و آخرین امام، مهم تر است.

از طرفی با به امامت رسیدن امام دوازدهم، دوره غیبت صغرا آغاز شد و از سال 260 هجری قمری تا اکنون، شیعیان با امام حی غایب بیعت می کنند.

با توجه به منابع معتبر تاریخی، شیعیان در دوره هایی از تاریخ به ویژه از عصر صفویه به بعد روز نهم ربیع الاول را روزی مبارک برشمرده و و در این روز جشن هایی برگزار کرده اند.

روز بیعت با امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)

در روایات آمده است که هر امامی بر گردن پیروان خودش عهد و میثاقی دارد. تجدید عهد و پیمان و بیعت با امام نیز در بین شیعیان سابقه داشته است.

یعنی هر گاه امامی به شهادت می رسید، شیعیان نزد امام بعدی می آمدند و عرض ارادت می کردند و ضمن عرض تسلیت شهادت امام قبلی، با امام جدید هم تجدید عهد و بیعت می کردند.(3)

امام با تعابیر مختلف به اینها می گفتند خوشحال باشید که با ما هستید . شیعیان هم خوشحال بودند که گمراه نشده اند و امام بعدی را شناخته اند.

جلوگیری از جریان های افراطی و بدعت در جشن نهم ربیع

امروزه جریان‌های افراطی با دست آویز قرار دادن ایام نهم ربیع و به بهانه شادی ائمه و به خصوص حضرت زهرا (س) برآنند تا با سب و لعن و اهانت به مقدسات اهل سنت، بین شیعه و سنی اختلاف افکنده و از ایجاد وحدت میان مسلمانان جهان جلوگیری به عمل آورند که بی‌شک مقبول امامان شیعه نبوده و با روح حاکم بر فرهنگ مهدویت و سیره متعالی اهل بیت (علیهم السلام) منافات دارد.

نظر مقام معظم رهبری آیت الله خامنه ای درباره وحدت بین شیعه و سنی:

ما میگوییم امروز نباید آتش‌افروزی کرد. هر کسی عقیده‌ی خود را داشته باشد و آن را اثبات هم بکند. ما نمیگوییم وقتی گویندگانِ مذاهب مختلف اسلامی، بر منابر خود قرار میگیرند، استدلال نکنند و عقیده‌ی خود را اثبات ننمایند. نه، استدلال و اثبات بکنند، اما اثبات عقیده بحثی است و دشمنی کردن با طرف مقابل و همصدا شدن با استکبار جهانی و نیروها را صرف جنگ داخلی بین مسلمین کردن، بحث دیگری است. بیانات در دیدار اقشار مختلف مردم – 1368/07/19

شیعیان چگونه می توانند جشن نهم ربیع را به بهترین شکل برگزار کنند؟

آنچه در جشن نهم ربیع باید مورد توجه قرار بگیرد، معرفت امام زمان و سپس انس با ایشان و بعد از آن التزام عملی به تکالیف عصر غیبت می باشد.

• اول باید تلاش کنیم شناخت و معرفت امام در جامعه افزایش یابد. می توانیم از سخنران مراسم جشن بخواهیم درباره فضایل امام مهدی و اهداف و برنامه های ایشان توضیح دهند.

• دوم کارهایی که انس به آن حضرت را بیشتر می کند در سبک زندگی افراد جامعه وارد شود. مثلا دعای عهد و صحبت کردن با امام را در برنامه روزانه خود بگنجانیم.

• سوم هنگام بیعت مجدد با امام زمان مان، وضعیت زندگی فردی و اجتماعی خود را بررسی کنیم.  یعنی خودمان را ارزیابی کنیم آیا در مسیر مهدویت گام بر می داریم؟ در جشن نهم ربیع با برنامه های شاد و پرنشاط مثل برگزاری مسابقات و جوایز جالب! می توانیم وظایف عصر غیبت را به یکدیگر یادآوری کنیم. مثل مسئله فرزند آوری، حمایت از تولید ملی، امر به معروف و نهی از منکر و …

پی نوشت:

1- ابن طاووس، الاقبال بالاعمال، قم، دفتر تبلیغات اسلامی، 1415ق، جلد 3، ص114

2- کفعمی، ابراهیم بن علی، المصباح (جنة الامان الواقیه)، قم، دارالرضی، 1405ق، ص 510

3- مسعودی، علی بن الحسین، اثبات الوصیة، قم، انتشارات انصاریان، 1417ق، ص 247

4- طوسی، ابن حمزه، الثاقب فی المناقب، قم، انصاریان، 1419ق، ص 608

منابع:

1- نهم ربیع؛ جهالت ها، خسارت ها آسیب شناسی انسجام اسلامی ، مهدی مسائلی ، انتشارات وثوق ، 1387

2- نهم ربیع الاول چرایی، چیستی، چگونگی، محمد رضایی آدریانی، انتشارات بنیاد فرهنگی حضرت مهدی موعود، 1392

3- نهم ربیع، بیعتی دوباره با امام زمان، از سری منشورات مجله امان، انتشارات بنیاد فرهنگی حضرت مهدی موعود، 1395