ساختار انجمن حجتیه از ابتدا تاکنون

0

بازدیدها: 9

ساختار انجمن حجتیه از ابتدا تاکنون

انجمن حجتیه یکی از مصادیق بارز سازمان‌های مبتنی بر تشکیلات می‌باشد که این ویژگی به‌ویژه در ساختار و عملکرد این جریان به‌وضوح قابل مشاهده است.

خاطرات و مطالب منتشرشده‌ای که به افشاگری در خصوص انجمن حجتیه پرداخته به خوبی نمایانگر این حقیقت است که انجمن همچون برخی سازمان‌های فعال در عصر حاکمیت شاهنشاهی از ساختاری مشخص و منسجم برخوردار بوده است.

خواندن مطلب آزادی عقیده و مذهب در منشور حقوق بشر به شما پیشنهاد می شود.

 

چارت تشکیلاتی انجمن حجتیه، پیش از انقلاب اسلامی

سیر تحول ساختاری انجمن حجتیه و تبدیل شدن آن به جریانی تشکیلاتی به‌ویژه پس از شکست «دولت مصدق» در کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ به‌خوبی قابل مشاهده است. تا قبل از تأسیس سازمان اطلاعات و امنیت کشور معروف به «ساواک»، انجمن تحت سیطره ستاد ارتش قرار داشت. به عبارتی نطفه تأسیس انجمن در ستاد ارتش شاهنشاهی بسته شده بود و سازمان ساواک آن را رشد داد و تربیت کرد.

آمریکا با تأسیس ساواک با مأموریت حفظ سلطنت در مقابل نیروهای داخلی، هدایت و تربیت انجمن حجتیه را نیز به این سازمان سپرد. انجمن حجتیه با آموزش‌هایی که از ساواک دریافت می‌داشت، سازمان خود را بر اساس رهنمودهای این دستگاه اطلاعاتی تنظیم نموده و زیر نظر آن به اجرایی ساختن مأموریت‌های خود پرداخت.

خاطرات برخی اعضای سابق انجمن که در همان دوران مبارزه از انحراف این جریان آگاه شده و از آن فاصله گرفتند، نیز تا حد زیادی آشکارکننده برخورداری این سازمان از یک ساختار تشکیلاتی در راستای تحقق اهداف آن در انحراف نیروهای مبارز از مسیر اصلی مقابله با رژیم می‌باشد.

از آن جمله می‌توان به خاطرات آقای جواد منصوری اشاره کرد. وی در این رابطه می‌نویسد:

«به‌دنبال صحبت‌هایی که در اوایل سال ۱۳۴۳ با یکی از شرکت‌کنندگان در انجمن اسلامی دانش‌آموزان به نام آقای «احمد احمد» داشتم، برای شرکت در جلسه‌ای دعوت شدم. پس از حضور در جلسه و شرح هدف و برنامه آن به‌نظرم رسید، با توجه به اینکه بسیاری از سیاستگذاران یا وابستگان رژیم، بهائی هستند، شرکت در این جلسات و آموختن مطالبی پیرامون اهداف سیاسی و روشه‌ای آنان مفید است. لذا از تابستان سال ۱۳۴۳ تا پایان همان سال در یکی از جلسات هفتگی انجمن شرکت می‌کردم. به‌تدریج متوجه شدم که ماهیت انجمن پیش از آن که در جهت نهضت اسلامی و مبارزه با رژیم باشد، جنبه بازدارندگی دارد و نوعی مشغولیت به یکی از معلول‌های نظام منحط شاهنشاهی است.»

چارت تشکیلاتی انجمن حجتیه پیش از انقلاب

بر اساس مطالعات انجام شده، چارت تشکیلاتی انجمن حجتیه پیش از انقلاب شامل چند زیرمجموعه و گروه به شرح ذیل می‌باشد که هر کدام وظایفی خاص را بر عهده داشتند:

۱. گروه تدریس: وظیفه این گروه، حضور در مدارس و دانشگاه‌ها و شناسایی، جذب و آموزش نوجوانان و جوانان مستعد بود.

۲. گروه تحقیق: اعضای این گروه پس از دریافت آموزش‌های لازم، موظف بودند با حضور در کانون‌های تشکیلات بهائیت افراد مسلمانی را که در صدد پیوستن به فرقه ضاله بهائیت بودند، شناسایی کرده و مسئولان مربوطه را در جریان قرار دهند.

به این افراد در تشکیلات انجمن به اصطلاح نعش گفته می‌شد؛ زیرا آن‌ها به‌دلیل کمی اطلاعات و تجربه حق هیچ‌گونه اظهار نظری را نداشتند و همانند یک مرده فقط موظف به شنیدن و دیدن بودند. گاه هویت واقعی این افراد و مأموریتشان از سوی تشکیلات بهائیت، شناسایی می‌شد که از آن پس دیگر حق حضور در آن جلسات را نداشتند.

۳. گروه مبلغ: این عده وظیفه نجات افراد شناسایی‌شده توسط گروه تحقیق را بر عهده داشتند.

۴. گروه نفوذی: گروهی بودند که با اسم و رسم بهائی و جعل شماره تسجیل برای انجام مأموریت‌های محوله با پوشش یکی از اعضای بهائی به تشکیلات بهائیت وارد می‌شدند.

۵. گروه ارشاد: این گروه دو زیرمجموعه داشت:

  • گروه تعقیب و مراقبت: این گروه مأموریت داشت با استفاده از وسایل نقلیه، مکان‌های اسکان و منازل بهائیان را شناسایی کرده و تحت نظر قرار دهد.
  • گروه بحث و مناظره: این گروه آموزش‌های مربوط به مباحثه و جدل را فرا گرفته بودند.

۶. گروه نگارش: وظیفه این گروه تهیه جزوات و کتاب‌هایی در رد و نفی بهائیت و اثبات مهدویت بود.

۷.گروه روابط بین‌الملل: تشکیلات انجمن حجتیه، پیش از انقلاب شعبی را در برخی کشورهای اروپایی و کشورهای منطقه تأسیس کرده بود و گروه اخیر را برای برقرای ارتباط میان این شعب ایجاد نموده و به چارت تشکیلاتی خود اضافه کردند.

۸. گروه کنفرانس: وظیفه این گروه تنظیم و برگزاری کنفرانس‌ها و نشست‌های تعیین‌شده بود.

خواندن مطلب فشار طالبان بر شیعیان ولایت غور به شما توصیه می شود.

 

ساختار انجمن حجتیه

چارت تشکیلاتی انجمن حجتیه، پس از پیروزی انقلاب

پیروزی انقلاب اسلامی ضربه هولناکی را بر پیکره فرقه بهائیت وارد کرد، به‌طوری که بر اساس اسناد منتشر‌شده از لانه جاسوسی آمریکا، احتمال مرگ این تشکیلات وجود داشت؛ لذا آمریکا برای جلوگیری از این امر به‌صورت مستقیم وارد عمل شده و به حمایت همه جانبه از این تشکیلات پرداخت.

این مسئله تا جایی پیش‌ رفت که حضرت امام خمینی (ره) در سخنرانی خود به جاسوس بودن تشکیلات صهیونیستی بهائیت اشاره نمودند و دادستان کل کشور نیز در سال ۱۳۶۲ رسماً فعالیت این فرقه ضاله را غیرقانونی اعلام کرد.

در چنین شرایطی تشکیلات انجمن حجتیه، ناچار شد که از علت وجودی خود؛ مقابله ظاهری با بهائیت فاصله گرفته و برای تداوم حیات خویش دست به دامان اموری دیگر گردد.

ضعف و به عبارتی، فقدان دشمن‌شناسی در بینش سیاسی و اعتقادی این جریان موجب شد که هر روزه به جانبی به‌عنوان دشمن روی آورد و هر لحظه به رنگی درآید. این روند ادامه داشت تا اینکه سخنرانی روشنگرانه امام خمینی (ره) در سال‌های بعد سران انجمن را واداشت که با تاکتیکی تعطیلی و نه انحلال انجمن را اعلام نمایند.

از این زمان به بعد است که فعالیت‌های خزنده و پنهانی انجمن آغاز و با گذشت چند دهه و بروز تحولات گوناگون انجمن حجتیه نیز از لاک خود خارج شده و فعالیت‌هایش را از سر می‌گیرد که چارت سازمانی و تشکیلاتی ذیل مؤید آن است.

ساختار انجمن حجتیه

همان طور که در چارت قابل مشاهده است این تشکیلات نه تنها تعطیل نشده بلکه همچنان به فعالیت ادامه می دهد. حضور در محیطهای آموزشی مثل مدارس، دانشگاهها و حوزه های علمیه برای جذب نیرو از اهداف اصلی آنهاست. این تشکیلات به شکل کاملا نفاق گونه سعی دارد خود را پشت سنگرهای مذهبی و مشهور و مقبول جامعه مخفی نموده و اهداف خود را به پیش ببرد.

خواندن مطلب «آغازِ پایان» حضور یهودیان در اروپا در سال ۲۰۲۵  به شما توصیه می شود.

نویسنده: سید کاظم موسوی

منابع

اسناد لانه جاسوسی سند شماره ۳۷

اکبری آهنگر، رضا، سیری در اندیشه و عملکرد انجمن حجتیه، مشهد: مؤسسه حق‌پژوهی، ١٣٩٣

باقی، عمادالدین، در شناخت حزب قاعدین زمان، تهران: نشر دانش اسلامی، ۱۳۶۲

جعفریان، رسول، جریان‌ها و سازمان‌های مذهبی سیاسی ایران؛ از روی کار آمدن محمدرضاشاه تا پیروزی انقلاب اسلامی، تهران: خانه کتاب، ۱۳۷۸

صحیفه نور، سخنرانی امام خمینی (ره) به مناسبت عید فطر، تیرماه ۱۳۶۲

کاظمی، محسن، خاطرات احمد احمد، تهران: انتشارات سوره مهر، ۱۳۸۱

منصوری، جواد، خاطرات جواد منصوری، تهران: دفتر ادبیات انقلاب اسلامی حوزه هنری، ۱۳۷۶، صص ۳۹-۴۰

انتهای پیام

منبع: فرقه پژوهی