بازدیدها: 67
قانون احمد بصری برای شناخت حجت های الهی
در مورد جریان احمد بصری(1)، مسأله «قانون شناخت حجت های الهی» مطرح می شود.
احمد بصری با فراهم کردن یک بسته معرفتی به عنوان قانون شناخت حجت های الهی، سعی می کند محتوای آن را با شخصیت خود منطبق کند تا از این رهگذر خود را در جایگاه «حجت خدا» قرار دهد!
در این بسته، قانون شناخت «تمامی حجت های الهی» در سه مسأله «وصیت، سلاح و پرچم»(2) منحصر شده است.
احمد بصری برای مطابقت آن با شخصیت خود:
- به حدیث موسوم به «وصیت» در کتاب الغیبة طوسی(رحمه الله علیه) استناد می کند.
- سلاح رسول الله(صل الله علیه و آله) را به علم تأویل می کند.
- پرچم را به دعوت به حاکمیت الله تأویل می کند.
و به این ترتیب سعی در اثبات وصایت و حجیت خود دارد!
بررسی اجمالی قانون احمد بصری
- نکته اول: قانون شناخت انبیاء و حجت های پیشین با قانون شناخت اوصیاء پیامبر(صل الله علیه و آله) تفاوت آشکاری دارند و این دو نباید با یکدیگر خلط شوند.
- نکته دوم: در هیچ روایتی، قانون معرفت حجت های الهی در این سه مورد منحصر نشده، بلکه با توجه به تفکیک انبیاء الهی و اوصیاء پیامبر(صل الله علیه و آله)، موارد متعددی را به صورت اقتضائی یا اختصاصی شمارش کرده اند.
- نکته سوم: تأویلات صورت گرفته برای سلاح و پرچم، با روایات متواتر اهل بیت(علهم السلام) مناسبتی ندارند.
به شهادت روایات متواتر، علم و سلاح رسول اکرم(صلی الله علیه و آله) دو چیز جدا از هم هستند که بایستی هر امامی از آن دو برخوردار باشد.
پس تأویل سلاح، نمی تواند علم باشد!
همچنین پرچم پیامبر(صلی الله علیه و آله) در کنار سایر لوازم؛ همچون زره آمده است.
پس دارای جسم بوده و قابل تأویل نیست.
- در پست “راه شناخت حجت های الهی” نشانه هایی که یک حجت الهی باید بتواند ارائه دهد مورد بررسی قرار گرفته است.
(1). یکی از جریان های انحرافی در مسیر مهدویت است که از سال (2000م) آغاز به کار کرده و توسط فردی به نام احمد اسماعیل، معروف به احمدالحسن بصری تاسیس شده است.
(2). با عبارت نص، علم، دعوت به حاکمیت الله بحث شده است. (عقائد الاسلام، ص 88 – 99).
منبع: درسنامه نقد و بررسی جریان احمد الحسن البصری، علی محمدی هوشیار
