بازدیدها: 3
در حدیث وصیت کتاب شیخ طوسی گفته شده بعد از 12 امام، 12 مهدی می آیند.
مهدی اول، سه نام دارد: احمد،عبدالله و مهدی.
درباره اشکالات این حدیث در پست های قبلی توضیح دادیم.
در اینجا به این سوال می پردازیم که مصداق احمد در حدیث وصیت کیست؟
و چرا احمد بصری خود را مصداق احمد در حدیث وصیت می داند؟
او در کتاب هایش دلایلی برای این ادعای خود می آورد. در این پست دلایل را بررسی می کنیم.
آیا کسی که ادعای باطل می کند کشته می شود؟
احمد بصری می گوید اگر ادعای من باطل بود خداوند عمر من را کوتاه می کرد.
چون این وصیت عاصم من الضلال (نگه دارنده از گمراهی) است، خداوند باید از آن محافظت کند و اجازه ندهد که مدعی دروغین به آن دست اندازی کند.
وی سپس به آیه 44 سوره حاقه، “ولو تقول علینا بعض الاقاویل” و روایتی از امام صادق(علیه السلام)؛ “بتر الله عمره” استناد می کند(1) که در پست جداگانه ای بررسی کردیم و بررسی کردیم که:
اولا: در هیچ بخشی از حدیث وصیت مورد استناد احمد بصری به “عاصم من الضلال” بودن آن اشاره ای نشده است.
ثانیا: از آیه و روایت مورد استناد احمد بصری، کشته شدن مدعی باطل برداشت نمی شود.
ثالثا: افرادی در طول تاریخ، ادعای باطل کردند و عمر طولانی کردند و به محض ادعا به هلاکت نرسیدند.
از طرفی؛ در حال حاضر، زنده بودن احمد بصری هم قابل اثبات نیست.
مصداق های قبلی احمد در حدیث وصیت
احمد بصری می گوید: از هزار سال پیش، این حدیث در کتاب های متعدد بوده است، اما خداوند آن را از هر مدعی باطلی حفظ کرده تا به آن استناد نکند و این که من اولین نفری هستم که به آن استناد می کنم دلیل بر حقانیتم است. (2)
- مدعیان دروغین مهدویت، پیش از احمد بصری بوده اند که خود را مصداق احمد در حدیث وصیت می نامیدند.
دو مدعی زیر به این روایت استناد کرده و خود را وصی سیزدهم دانسته اند؛ که برای باطل شدن استدلال احمد بصری کفایت می کند:
1- علیرضا پیغان
در سال 1372شمسی، یعنی10 سال پیش از آغاز ادعای احمد بصری، فردی به نام «علی رضا پیغان»، خود را جانشین امام دوازدهم(علیه السلام) و مهدی اول معرفی کرد.
اتفاقا وی برای اولین بار به روایت وصیت مذکور در کتاب شیخ طوسی(رحمه الله علیه) استناد کرده است.(3)
جالب اینکه این فرد 15 سال پس از اعلام ادعای وصایت، در دی ماه سال (1387ش) در شهر مقدس قم اعدام گردید.
2- سید الممهّد الیمانی
در زمان سقوط صدام در عراق فردی به نام «سید الممهّد الیمانی» با استناد به روایت وصیت در کتاب الغیبة طوسی(رحمه الله علیه)، ادعای فرزندی و وصایت و رسالت و مهدویت نمود.
وی عده ای از متصوفه را با شعار زمینه سازی نظامی برای ظهور مهدی موعود(علیه السلام) جمع کرده و مردم را برای یاری آن حضرت دعوت کرد.
آنان با تشکیل قوای نظامی؛ به بخشی از بابل، کربلا، نجف و دیوانیة تسلط یافته و محافظت آن را به عهده گرفتند. (4)
پی نوشت ها:
1- احمد الحسن، الوصیه المقدسه الکتاب العاصم من الضلال، ص19-21
2- احمد الحسن، الوصیه المقدسه الکتاب العاصم من الضلال، ص24
3- پیغان، القائم، ص41
4- الحرکات المولویه المعلومات الوطنیه، ص12
منبع: درسنامه نقد و بررسی حریان احمدالحسن بصری، علی محمدی هوشیار، انتشارات تولی، 1397
