بازدیدها: 12

 

معاد و قیامت در بهائیت

 

در نگاه اسلام، قیامت عبارت است از بازگشت روح به بدن و زنده شدن پس از مردن و برخاستن مردم برای مشاهده نتیجه اعمالی که پیش از این در دنیا انجام می دادند. این در حالی است که ماجرای معاد و قیامت در بهائیت، راهی کاملاً جدای از آن چه می رود که اسلام بیان کرده است.

 

 

معاد و قیامت در اسلام

 

خداوند در آیه شریفه 39 سوره مریم (س) می فرمایند:

” وَأَنْذِرْهُمْ يَوْمَ الْحَسْرَةِ إِذْ قُضِيَ الْأَمْرُ وَهُمْ فِي غَفْلَةٍ وَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ“.

” و (ای رسول ما) امت را از روز غم و حسرت (یعنی روز مرگ و قیامت) بترسان که آن روز دیگر کارشان گذشته است و آن ها سخت از آن روز غافلند و به آن ایمان نمی ‌آورند“.

 

در آیه 7 سوره حج می آید:

” وَأَنَّ السَّاعَةَ آتِيَةٌ لَا رَيْبَ فِيهَا وَأَنَّ اللَّهَ يَبْعَثُ مَنْ فِي الْقُبُورِ“.

” و محققاً ساعت قیامت بی ‌هیچ شک بیاید و خدا به یقین مردگان را از قبرها برانگیزد“.

 

همچنین آیه 60 سوره انعام، پس از قیامت را این گونه ترسیم می کند:

” وَهُوَ الَّذِي يَتَوَفَّاكُمْ بِاللَّيْلِ وَيَعْلَمُ مَا جَرَحْتُمْ بِالنَّهَارِ ثُمَّ يَبْعَثُكُمْ فِيهِ لِيُقْضَىٰ أَجَلٌ مُسَمًّى ثُمَّ إِلَيْهِ مَرْجِعُكُمْ ثُمَّ يُنَبِّئُكُمْ بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ“.

” و اوست خدایی که چون شب (به خواب می‌روید) جان شما را بر می ‌گیرد (و نزد خود می‌برد) و کردار شما را در روز می ‌داند، و پس از آن (خواب) شما را بر می ‌انگیزد تا اجلی که در قضا و قدر او معین است به پایان رسد. سپس (هنگام مرگ) به سوی او باز می‌ گردید. آن گاه به نتیجه آن چه کرده ‌اید شما را آگاه گرداند“.

 

 

همچنین، خداوند متعال در آیه 167 سوره بقره، رویارویی اهل حق و اهل باطل در قیامت را به تصویر می کشند و می فرمایند:

” وَقَالَ الَّذِينَ اتَّبَعُوا لَوْ أَنَّ لَنَا كَرَّةً فَنَتَبَرَّأَ مِنْهُمْ كَمَا تَبَرَّءُوا مِنَّا ۗ كَذَٰلِكَ يُرِيهِمُ اللَّهُ أَعْمَالَهُمْ حَسَرَاتٍ عَلَيْهِمْ ۖ وَمَا هُمْ بِخَارِجِينَ مِنَ النَّارِ“.

” و آن پیروان گویند: کاش دیگر بار به دنیا باز می ‌گشتیم و از اینان بیزاری می ‌جستیم چنان که این ها از ما بیزاری جستند! این گونه خدا، کردار (زشت جاهلانه) آن ها را مایه حسرت و پشیمانی آنان کند و آن ها از عذاب آتش جهنم بیرون شدنی نباشند“.

 

بر این اساس، مشخص است که اولاً در قرآن از یک روز مشخص برای آغاز قیامت و معاد سخن به میان می آید. ثانیاً ویژگی اصلی روز قیامت این است که ترس شدیدی بر مردم غلبه می کند و آن ها به خاطر اعمال خود در دنیا مورد مؤاخذه قرار می گیرند.

 

حال باید دید منظور از قیامت در فرقه بهائیت چیست.

 

 

نگاه بزرگان بهائیت

 

قیامت و معاد در فرقه بهائیت، معنایی جدای از آن چه دارد که در اسلام به چشم می خورد. بهائیان بر خلاف این که ادعا می کنند که به قرآن و وحی بودن آن ایمان دارند، اما با این وجود، تعاریفی را در این رابطه ارائه می دهند که هیچ شباهتی به کلام خداوند متعال در قرآن کریم ندارد.

 

در نگاه بهائیان، قیامت به دو بخش تقسیم می شود:

• قیامت صغری
• قیامت کبری

منظور از قیامت صغری در تصور آن ها، همان عالم برزخ است که پس از مرگ انسان شروع می شود. اما در این میان، قیامت کبری، پایان دین سابق و آغاز پیدایش دین و شریعت جدید را به تصویر می کشد.

 

شاید این طور بیان شود، این اختلاف نظرها با توجه به این که بابیت و بهائیت، خود را ناسخ اسلام می دانند، طبیعی است.

اما در پاسخ باید گفت:

از یک سو، بهائیان، قرآن مجید را حق می دانند. از سوی دیگر، مسئله قیامت و معاد که در رابطه با آخر دنیا و حساب و کتاب نهایی سخن می گوید، امری نیست که بتواند در ادیان مختلف، متفاوت باشد. به بیان دیگر، اگر ادیان الهی از تحریف به دور هستند (بهائیان اعتقاد دارند که همه ادیان الهی، بدور از تحریف می باشند)، باید در برخی مسائل بنیادین، از جمله ماجراهای پیدایش و آخرالزمان، عین هم باشند. این امور، همچون مسئله نماز و روزه نیست که با توجه به مقتضیات زمان، روش انجام آن تغییر نماید، بلکه مسئله و امری ثابت است. بنابراین نمی توان گفت که به عنوان مثال، در دین اسلام که از تحریف مبراست، پیدایش انسان از خاک بیان می شود، اما در فرقه بهائیت، پیدایش انسان از آتش است؛ کلام هر دوی این ها نیز درست است.

 

ادامه دارد…

 

موضوعات مرتبط:

معاد و قیامت در بهائیت (بخش دوم)

معاد و قیامت در بهائیت (بخش سوم)

 

پی نوشت ها:

 

منابع:

• منطقی، ا. (1387)، بهائی گری؛ اصول و مبانی اعتقادی، معرفت، شماره یکصد و سی و سوم
• فلاحتی، ح. (1389)، تحلیل عقاید شیخیه در بسترسازی بابیت و بهائیت، سال اول، شماره دوم، ص 159-178
• غفاری هشجین، ز.، کشاورز شکری، ع.، اکار، ح. (1390)، چرایی فرقه بودن بهائیت، معرفت ادیان، سال دوم، شماره دوم، ص 43-64
• رهنمایی، ح. (1393)، نقدی بر مهم ترین مستمسکات بهاییان در ایراد شبهات کلامی درباره ختم نبوت پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله، سال پنجم، شماره دوم، پیاپی 13، ص 49-66

 

نویسنده: زهرا کامکار