بازدیدها: 12
معاد در بهائیت
هرچند در بهائیت اعتقاد به دنیای پس از مرگ وجود دارد، اما معاد، به مفهوم قیامت در اسلام نیست. رهبران و مبلغان بهائی با توجیه و تأویل نادرست در موضوع معاد، ادعا کردند که معاد به معنای ظهور علی محمد باب و بهاءالله است. در ادامه به بحث معاد یا ظهور باب و بهاء پرداخته می شود.
باب درباره معاد چه می گوید؟
- دکتر اسلمنت مبلغ آمریکایی بهائیت، نظر باب درباره معاد را اینگونه بیان می کند:
«قسمت مهمی از تعالیم باب در تفسیر و تشریح معانی قیامت و یوم الجزا و بهشت و دوزخ است. بنا به گفته ایشان مقصود از قیامت، ظهور مظهر جدید شمس حقیقت است. قیام اموات، عبارت از بیداری و انتباه روحانی نفوسی است که در قبور جهل و نادانی و غفلت و ضلالت به خواب رفته اند.»
با توجه به سخن علی محمد باب، معاد به معنای ظهور باب است. و به معنی معاد و رستاخیز در متون اسلامی نمی باشد.
- وی در ادامه این نقل قول می گوید:
«یوم الجزا ، یوم ظهور مظهر جدید است که به سبب ایمان و انکار آن، اغنام از سایر بهائم جدا شوند، زیرا اغنام حقیقی، ندای شبان مهربان را می شناسند و از پی او روان می گردند.» (بهاءالله و عصر حدید، ص29)
بهاءالله و معاد
- بهاء الله درباره معاد نظر تازه ای نسبت به باب ندارد. او نظرات باب را تکرار می کند.
- بهاء در ایقان، قیامت را با تفسیر به رأی و خارج از قاعده، به ظهور باب نسبت می دهد.
- وی افکار تمام علما را باطل می داند.
او در این باره می گوید:
«… مقصود از صور، صور محمدی است که بر همه کائنات دمیده شد و قیامت، قیام آن حضرت بود بر امر الهی و غافلین که در قبور اجساد مرده بودند، همه را به خلعت جدیده ایمانیّه مخلع فرمود و به حیات تازه بدیعه زنده نمود.» وی در تفسیر آیه 15 سوره اسراء می گوید: «تلویح همین یک آیه، مردم را کافی است اگر به نظر دقیق ملاحظه نمایند. سبحان الله، چقدر آن قوم از سبل حق دور بودند. با اینکه قیامت به قیام آن حضرت قائم بود و علامات و انوار او همه ارض را احاطه نموده بود، مع ذلک سخریه می نمودند…» (ایقان، ص76، بند123)
با توجه به نظرات بهاءالله، معاد همان ظهور باب و بهاء است.
بهائیان و معنای حقیقی بهشت و جهنم!!
در ادامه بحث معاد یا ظهور باب و بهاء ، به موضوع بهشت و جهنم می پردازیم.
- بهاءالله در جواب کسی که از وی پرسیده بود اگر قیامت قیام نموده ، پس بهشت و دوزخ کجاست؟
گفته است : «الاولی لقائی و الاخری نفسک ایّها المشرک المرتاب” . یعنی بهشت دیدار من است و جهنم نفس تو ، ای مشرک شک آورنده.» ( کتاب مبین – صفحه ۲۸۹)
- دکتر اسلمنت در بیان نظر باب درباره بهشت و دوزخ می گوید:
«بهشت، عبارت از فرح و مسرّت معرفه الله و محبت الله است که در نتیجه ایمان به مظهر ظهور الهی حاصل می گردد تا به این وسیله هرکس به قدر استعداد خود به منتها درجه کمال رسد و بعد از موت، حیات جاودانی در ملکوت الهی یابد و دوزخ، حرمان از عرفان الهی است که نتیجه اش عدم نیل کمال ملکوتی و محرومیت از الطاف لایزالی است. و به وضوح تصریح گشته که این مصطلحات غیر از این، معنای دیگری ندارد و مفاهیم عامه از قیام مردگان با جسد عنصری و بهشت و دوزخ و امثال آن صرفا ضربی از اوهام و تخیّلات است…» (بهاءالله و عصر جدید، ص30)
سوال اینجاست که:
- اگر قیامتی که در ادیان به زندگی پس از مرگ و رسیدگی به اعمال انسانها تعبیر شده است، وجود ندارد.
- اگر قیامتی که به حساب ظالم رسیدگی می شود وجود ندارد،
عدالت درباره افراد ظالم چه زمانی و کجا اجرا می شود؟! و ایشان دیگر عذابی ندارند و فقط از ایمان بی بهره اند؟ درباره نیکوکاران چطور؟
