نذرِ پزشک یا نذرِ امامزاده ، پزشک کرونا را درمان کرد نه امامزاده!
بازدیدها: 20
شاید کسی سوال کند در دوران شیوع ویروس کرونا، کادر درمان و بزشک در کنار مردم تلاش کردند جلوی آسیب این ویروس را بگیرند. حال در این صورت، کدام نذر بهتر است: نذرِ پزشک یا نذرِ امامزاده ؟!
شبهه ای نیز در با همین محور در شبکه های اجتماعی مطرح شده است که از باب امانت و پاسخگوئی کامل اصل شبهه اشاره و بعد مورد بررسی قرار می گیرد:
اگر زنده ماندیم یادتان باشد ☠️
هر وقت خواستید نذر کنید نذر پزشکان💊 و پرستاران کنید که شفا دهندگان و وقت گزاران برای شما بودن
و برای خرید تجهیزات بیمارستانها کمک کنید
نه پولهای خود رادر امامزاده بریزید که مفت خوران مذهبی و سودا گران دین بردارند و عیش کنند همانها که تا بیماری را دیدند در امامزاده ها ومسجد هاشان را بستن و در کاخهای مجهز جای گرفتن و خود را قرنطینه کردن!
بررسی و پاسخ به شبهه:
از آن جا که پاسخ باید کامل باشد سعی شده است به تمام ابعاد شبهه و سوال دقت شود؛ بنابراین به صورت نکات به پاسخ پرداخته می شود:
نکته اول:
ابتدا باید از شخصی که این شبهه را طرح کرده تشکر کرد چرا که ظاهرا به فکر ترویج نذر برای امور خیر بوده، اما با دقت در متن شبهه، احساس می شود که نویسنده بیشتر از آن که دنبال ترویج نذر و امور خیر باشد، در پیِ تشویش و هجمه به عقائد مسلمین و توده مردم ایران بوده است که همیشه در مشکلات و غیر آن، متوجه حرم اهل بیت علیهم السلام می شوند و پول خود را نذرِ امام و امامزاده می کنند. و نویسنده به صورت غیر منصفانه تلاش کرده شبهه ای را در ذهن مخاطب خود جای دهد.
نکته دوم: نذرِ پزشک یا نذرِ امامزاده
همان دین و مذهبی که به مردم توصیه کرده به زیارت اهل بیت علیهم السلام بروند و یا جهت حلِّ مشکلات ، می توانند چیزی را نذرِ امام و امازاده گان کنند همان دین توصیه های موکد کرده است که مومنین همیشه به سلامت دیگران اهمیت دهند و در این زمینه از هیچ تلاشی کوتاهی نکنند تا جایی که خداوند تبارک و تعالی در سوره مائده می فرماید:
مَن احیاها فَکَانَّما احیَ الناسَ جمیعا ( مائده : 32 )
ترجمه: هر کس انسانی را از مرگ برهاند و زنده بدارد، گویی همه انسان ها را زنده داشته است.
این آیه بسیار روشن و گویا است و مردم را توصیه کرده است که به اموراتی که حتی یک نفر را از مرگ نجات می دهد توجه کنند بنابراین نذرِ پزشک و امورات درمانی و سلامت جامعه در کنار نذرِ امامزاده و امورات معنوی، بسیار پسندیده است. و نکته مهم خداوند در آیه مذکور از واژه ( الناس ) استفاده کرده است که شامل مومنین و غیر مومنین می شود.
بنابراین نویسنده شبهه، باید تلاش کند از غرض ورزی دوری کند و انصاف را معیار بیان حقیقت کند نه هجمه به عقائد مومنین. در نتیجه مقایسه بین نذرِ پزشک یا نذرِ امامزاده اشتباه و غلط است.
نکته سوم:
نویسنده محترم اگر یک تحقیق میدانی می کرد حتما به این موضوع می رسید که بخش معظمی از زیر ساخت های درمانی و پزشکی در کشور ایران و غیر آن، توسط علماء و اشخاص مومن و مذهبی ساخته شده است که مطمئنا این منش و توجه به سلامت جامعه، از آموزه های اسلامی است که در حرم اهل بیت علیهم السلام و امامزاده ها کسب شده است و نویسنده دقت نکرده است که فرهنگ کهن و توجه به حرم اهل بیت علیهم السلام است که زمینه توجه به فقراء و نیازمندان و حوزه سلامت جامعه را به مومنین و مردم آموخته است و طبیعتا اگر فضای تذکر بعنی حرم اهل بیت علیهم السلام و بقاع متبرکه تعطیل شود به مرور زمان زمینه دست گیری از فقراء و ایتام نیز گرفته می شود چنان چه تمام خوانندگان مستحضر هستند که هیچ یک از این ایثار ها در سبک زندگی غربی دیده نمی شود چرا که فضای آموزه های انسانی و توجه به آن وجود ندارد.
نکته چهارم:
نویسنده محترم چرا هیچگاه به آمار سفرهای خارجی و یا خرید کالای خارجی توجه نمی کند؛ در حالی که سالانه این امر موجب خروج سرمایه ارزی، از کشور می شود و شاید اغراق نباشد که اکثر این سفرها با آموزه هایی غلط همچون مصرف گرایی به سبک غربی و تجمل گرایی و بی بند و باری و … همراه است.
نکته پنجم:
پول هایی که نذرِ امامزاده و بقاع متبرکه می شود در همان مکانی هزینه می شود که واقف و نذر کنندگان تعیین کرده اند و اینگونه نیست که گروه خاصی به اختیار خود، بتوانند آن مبالغ را هزینه کنند. که در این ایام بازهم با یک تحقیقات میدانی می توانید به خدمات سلامت آستان قدس رضوی علیه السلام دسترسی پیدا کنید.
نکته ششم:
آدرسِ دفاتر مراجع عظام و بزرگان در شهرهای مختلف در اینترنت موجود است و نویسنده محترم می تواند با یک سرچ کوچک از اینترنت و با رفتن به این امکان از نزدیک ملاحظه کند که هیچیک از این بزرگان و زعماء دارای کاخ نیستند بلکه از فضاهای بسیار معمولی بهره می برند. پس لطفا با بی انصافی به عقائد و بزرگان دین توهین نکنید
جمع بندی:
نویسنده محترم باید توجه داشته باشد که سفارش های اسلام هیچ گاه یک جانبه گرا نیست بلکه به کلیت نیاز روحی و جسمی انسان ها توجه می کند و با توجه به آن دستور العمل صادر می کند. بنابراین همیشه سلامتی جامعه و تلاش برای تحقق این مهم، مورد توجه و توصیه مکرر علمای اسلام بوده است.