بازدیدها: 5
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم و معارف قرآن کریم گفت: نهضت امام حسین(ع) بروز و ظهور آئین خدادوستی است و ایشان با قیامشان و ترک حج نشان دادند که تصور نکنید که دینداری فقط حج و عبادات ظاهری است بلکه باید با زمان‌شناسی حتی حج را برای مبارزه با ظلم و زور ترک کنید.
به گزارش فاران نیوز، محسن رجبی قدسی، عضو هیئت علمی دانشگاه علوم و معارف قرآن کریم، شامگاه ۱۶ مرداد در نشست علمی «نهضت حسینی؛ از خداشناسی تا خداپرستی» از سلسله نشست‌های مکتب حسینی با اشاره به روایتی از امام صادق(ع) در پاسخ به یکی از شاگردانشان که گفته بود من زیاد به یاد امام حسین(ع) می‌افتم و در این موقع چه ذکری بگویم، گفت: ایشان فرمودند که در این مواقع این ذکر را سه بار بگو: صل الله علیک یا اباعبدالله تعید ثلاثا. این حدیث شریف را می‌توان این‌گونه نقل به مضمون کنیم که هر گاه امام حسین(ع) را یاد کردیم سه بار این ذکر را بگوییم.
وی با بیان اینکه این بحث بر اساس دو کتاب از مجموعه آثار استاد لسانی فشارکی ارائه خواهد شد، افزود: نهضت امام حسین(ع) از جنبه‌های مختلف بررسی شده است ولی در آثار استاد لسانی، نهضت حسینی نهضتی برای عملیاتی‌کردن آئین خدادوستی است تا همه بشریت با این آئین آشنا شوند و به سعادت و فلاح و رستگاری برسند. ما می‌توانیم آئین ابراهیمی را اسلام خداپرستی؛ اسلام محمدی را آئین خداشناسی و نهضت حسینی را آئین خدادوستی بنامیم؛ البته این سه اسلام‌های جداگانه نیستند بلکه سیر تکاملی اسلام در برهه‌های مختلف زمانی است.
رجبی قدسی اضافه کرد: پیشینه اسلام را می‌توان در دوره حضرت ابراهیم ببینیم که در قرآن کریم در آیه شریفه «مِلَّةَ أَبِيكُمْ إِبْرَاهِيمَ ۚ هُوَ سَمَّاكُمُ الْمُسْلِمِينَ مِنْ قَبْلُ» بر این مسئله تاکید شده است که ابراهیم(ع) بود که شما را از قبل مسلمان نامید و در قرآن هم این مسئله چندبار مورد تاکید بوده است از جمله در آیه شریفه «ولکن کان حنیفا مسلما». اسلام ابراهیمی را می‌توان آئین خداپرستی دانست زیرا ایشان تلاش کردند تا مردم از ماه و خورشیدپرستی و بت‌پرستی دست بردارند و خدای واحد را بپرستند. ایشان کعبه را همراه با اسماعیل(ع) بنا کرد و خدا به پاس زحمات این دو نبی، آئین حج را طراحی کرد.
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم و معارف قرآن کریم با بیان اینکه برای برپایی آئین حج خداوند به ابراهیم و اسماعیل(ع) امر کرد که طهرا بیتی؛ گفت: خانه مرا برای اهل رکوع و سجود و عاکفین و … مطهر و پاکیزه بگردان. لذا حج و طواف و قربانی و احرام و … مطرح شد. در اسلام ابراهیمی بحث جهاد و قتال و … وجود ندارد زیرا شرایط زمان و مکان حضرت ابراهیم چنین اقتضایی دارد. البته این به معنای نقص نیست.
رجبی قدسی اضافه کرد: با ظهور اسلام و بعثت نبی گرامی اسلام، ویژگی مشخص این نوع اسلام، خداشناسی است؛ از آغازین سور قرآنی فراوان مباحث خداشناسی را مشاهده می‌کنیم، در سوره فلق و ناس رب الناس، اله الناس، رب الفلق و … را داریم و خداوند به نحو مختلف اسماء حسنای خود را به مردم معرفی کرده است که تا انحرافی که در اسلام ابراهیمی ایجاد شده بود و مردم به بت‌پرستی رو آورده بودند و حتی بت‌ها را در کعبه قرار داده بودند از بین برود. با ظهور پیامبر(ص) این شرک‌ها زدوده شد ولی نه با بت‌شکنی ابراهیمی بلکه با نزول و آموزش قرآن لذا امام خمینی فرمودند اگر قرآن نبود باب معرفت الله الی الابد بسته بود.
چرایی بعثت از نگاه امیرمؤمنان(ع)
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم و معارف قرآن کریم با بیان اینکه در خطبه‌ای امیرالمؤمنین(ع) داریم که ایشان فرمودند: ان الله تبارک و تعالی بعث محمد بالحق …؛ خداوند محمد(ص) را برانگیخت تا مردم را از سوی عبادت عباد به سوی بندگی خدا رهنمون کند و همه بندگان فقط خدا را که صلاحیت بندگی دارد بپرستند؛ مردم در دوره پیامبر(ص) به بت‌پرستی جدیدی روآورده بودند از جمله اینکه عده‌ای مستکبر مستضعفان را به بردگی خود گرفته بودند؛ همانند فرعون مردم را به بند بردگی کشانده بود و حتی به آنان دستور می‌داد فرزندان ذکورشان را مثلا به طریقه‌ای شرعی بکشند و پیامبر اسلام(ص) که مبعوث شدند تا مردم را از ولایت مستکبرین و ابلیس به ولایت خدا و خود و قرآن سوق دهند.
رجبی قدسی با بیان اینکه رسالت پیامبر آن بود که رب فراموش‌شده را به مردم بشناساند تا به ربوبیت خدا اقرار کنند، تصریح کرد: بروز و ظهور اسلام به صورت روشن‌تر در نهضت حسینی(ع) رخ داد البته نه اینکه ما خدادوستی را در دوره نبوت نداشتیم و خود پیامبر حبیب الله لقب داشتند ولی در ۵۰ سال بعد از وفات پیامبر(ص) فضایی ایجاد شد که خدادوستی به محاق رفت و فرصت ظهور و بروز نداشت تا اینکه نهضت حسینی آن را از زیر خاکستر بیرون آورد؛ با تسلط معاویه و یزید مسلمین چنان دچار غفلت و فراموشی شدند که به ظاهر نام مسلمان بر خود گذاشته بودند و نماز می خواندند و روزه هم می‌گرفتند و حج می‌رفتند ولی در عمل اصلا در زندگی آنان خبری از محبت اولیای خدا و خدادوستی وجود نداشت جز در افراد اندکی که یاران باوفای امام حسین(ع) بودند.
مقایسه معنای حبیب و خلیل
وی اظهار کرد: لفظ حبیب الله در قرآن به کار نرفته است ولی پیامبر(ص) ملقب به این لقب بودند و اگر بین خلیل الله(وَمَنْ أَحْسَنُ دِينًا مِمَّنْ أَسْلَمَ وَجْهَهُ لِلَّهِ وَهُوَ مُحْسِنٌ وَاتَّبَعَ مِلَّةَ إِبْرَاهِيمَ حَنِيفًا ۗ وَاتَّخَذَ اللَّهُ إِبْرَاهِيمَ خَلِيلًا) که برای ابراهیم به کار رفته است با حبیب الله قیاس کنیم می‌بینیم که ما خلیل را عمدتا به معنای دوست می‌گیریم ولی از ریشه خلت و خلال و به معنای قرارگرفتن چیزی در کنار چیزی دیگر توام با رفت و آمد است یعنی ابراهیم خلیل در کنار خدا بود و دائما به یاد خدا بود، ولی در مقایسه حبیب اللهی پیامبر(ص)، آن اوج و عظمت را ندارد و حبیب الله به مراتب از آن بالاتر است؛ حبیب از ریشه حب به معنای دانه و هسته است که دوجزیی است که دو جزء آنقدر بهم پیوسته است که بین آن دو هیچ فاصله‌ای نیست و حبیب چنین معنایی دارد. بنابراین حبیب الله یعنی پیامبر دائما در کنار خداست و خدا هم آنقدر او را دوست دارد که می‌گوید ما هیچگاه تو را رها نکردیم و فاصله نگرفتیم و زمینه خشم و ناراحتی بین من و تو نیست (مَا وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَمَا قَلَىٰ).
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم و معارف قرآن کریم ادامه داد: به تعبیر دقیق‌تر «وَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ فَإِنَّكَ بِأَعْيُنِنَا ۖ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ حِينَ تَقُومُ» تو بر روی چشم ما قرار داری؛ این تعابیر خیلی بالاتر از خلیل‌الله و نشانه عظمت مقام وجودی پیامبر(ص) است؛ یکی از مباحثی که در مقایسه قصص انبیاء هم به دست می‌آید همین تفاوت مقام پیامبر(ص) با سایر انبیاء است که ما متاسفانه از آن غفلت کرده‌ایم و بسیاری از بینش‌های غلط ما به خاطر همین عدم قیاس و مطالعه است؛ قرآن کریم در سوره مبارکه قلم خطاب به پیامبر(ص) فرمودند: فَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ وَلَا تَكُنْ كَصَاحِبِ الْحُوتِ إِذْ نَادَىٰ وَهُوَ مَكْظُومٌ؛ مانند حضرت یونس نباش که در برابر انحراف قومش طاقت نیاورد و قومش را ترک کرد و به شکم ماهی افتاد تا به خاطر این کار عقوبت شود. خدا این مقایسه را در اینجا انجام داده و در سوره ممتحنه هم حضرت ابراهیم را اسوه حسنه نامیده است ولی اسوگی پیامبر(ص) را قید می‌زند(قَدْ كَانَتْ لَكُمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ فِي إِبْرَاهِيمَ وَالَّذِينَ مَعَهُ إِذْ قَالُوا لِقَوْمِهِمْ إِنَّا بُرَآءُ مِنْكُمْ وَمِمَّا تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ كَفَرْنَا بِكُمْ وَبَدَا بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمُ الْعَدَاوَةُ وَالْبَغْضَاءُ أَبَدًا حَتَّىٰ تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَحْدَهُ إِلَّا قَوْلَ إِبْرَاهِيمَ لِأَبِيهِ لَأَسْتَغْفِرَنَّ لَكَ).
وی با بیان اینکه در آیه ۵۴ مائده به خدادوستی مؤمنان و مؤمن‌دوستی خداوند تاکید شده است، افزود: در این آیه بیان شده است(يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا مَنْ يَرْتَدَّ مِنْكُمْ عَنْ دِينِهِ فَسَوْفَ يَأْتِي اللَّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَيُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكَافِرِينَ يُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَلَا يَخَافُونَ لَوْمَةَ لَائِمٍ ۚ ذَٰلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَنْ يَشَاءُ ۚ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ) که اگر شما از دین خدا مرتد شوید قومی را جایگزین شما می‌کند که هم آنان خدا را دوست دارند و هم خدا آنان را. از جمله مظاهر خدادوستی این است که همه اعمال ما برای رضایت خدا انجام شود(وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْرِي نَفْسَهُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ ۗ وَاللَّهُ رَءُوفٌ بِالْعِبَادِ)؛ انسان‌هایی هستند که جانشان را برای کسب رضایت خدا فدا می‌کنند که مصداق تام و کامل آن ائمه بزرگوار به ویژه امام حسین(ع) هستند یا وقتی انفاق می‌کنند فقط برای کسب رضای الهی است و از منظر قرآن فقط کسب رضایت الهی ارزشی است که انفاق و اعمال نیک باید برای آن انجام شود و اگر این کارها برای شهرت و … باشد مورد رضایت خدا نخواهد بود.
ترک حج برای مقابله با ظلم
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم و معارف قرآن کریم با بیان اینکه یکی از آیات بسیار شاخص در تبیین نهضت حسینی که آئین خدادوستی است آیات پایانی سوره حج است و تناسب زیادی با کربلا دارد، گفت: در آیه فرموده است: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا ارْكَعُوا وَاسْجُدُوا وَاعْبُدُوا رَبَّكُمْ وَافْعَلُوا الْخَيْرَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ» قبل از نهضت حسینی، مسلمین رکوع و سجود و عبادت رب را به شکل روزه و حج و … دارند ولی وافعلوا الخیر را ندارند و بروز و ظهوری ندارد؛ ظهور و بروز وافعل الخیر در کربلاست و اگر این نباشد لعلکم تفلحون هم محقق نخواهد شد؛ متاسفانه مسلمین در ۵۰ سال بعد از وفات پیامبر(ص)، وافعلوا الخیر را نداشتند.
رجبی قدسی بیان کرد: امام حسین(ع) با قیامشان و ترک حج نشان دادند که تصور نکنید که دینداری فقط حج و عبادات ظاهری است بلکه باید با زمان‌شناسی حتی حج را برای مبارزه با ظلم و زور ترک کنید و به تعبیر شاعر: کعبه یک سنگ نشان است که ره گم نشود/ حاجی احرام دگر بند و ببین یار کجاست.
انتهای پیام
منبع: ایکنا
