بازدیدها: 3
اکثریت قریب به اتفاق سیک هایی که از افغانستان فرار میکنند به هند می روند. جایی که ۹۰ درصد از ۲۵ میلیون پیرو این دین در جهان عمدتا در منطقه شمال غربی پنجاب زندگی می کنند.
در دهه ۱۹۷۰ جمعیت سیک های افغانستان به ۱۰۰ هزار نفر می‌رسید اما دهه‌ها درگیری و فقر تقریباً همه آنها را به تبعید سوق داده است.
بر اساس آمار رسمی اشغال شوروی، حکومت طالبان و مداخله نظامی خونین به رهبری ایالات متحده تعداد سیک های افغانستان را به ۲۴۰ نفر رسانده است.
پس از بازگشت طالبان به قدرت در ماه اوت و ورق خوردن فصل جدیدی از در تاریخ سیاه افغانستان شماری از سیک ها فرار کردند.
امروزه گورنم سینگ تخمین می زند که تنها ۱۴۰ نفر باقی مانده اند که بیشتر در شهر جلال آباد در شرق و کابل هستند.
گورنم سینگ بیان کرد: افغانستان کشور ما وطن ما است اما ما از ناامیدی محض خارج می‌شویم.
دولت هند به سیک ها ویزا داد
حالا سیک های باقی مانده برای یک جلسه دعا در یک دوشنبه زمستانی به معبد کارته پروان گوردوارا می روند. مردان در یک طرف ایستاده اند زنان در سمت دیگر که در کل حدود ۱۵ نفر هستند.
سیک‌ها برای مدت طولانی در افغانستان با اکثریت مسلمان، با تبعیض روبرو بوده‌اند فقر زیاد است و حملات داعش یک تهدید واقعی است.
از زمان تسلط طالبان هند به سیک‌های تبعیدی ویزای اولویت‌دار و فرصت درخواست برای اقامت طولانی مدت ارائه کرده است. هنوز هیچ نشانه‌ای مبنی بر روی میز بودن گزینه شهروندی وجود ندارد.
مانجیت سینگ یک داروساز چهل ساله از جمله کسانی است که با وجود این که دخترش سال گذشته با همسر جدیدش به آنجا مهاجرت کرده بود این پیشنهاد را رد کرد. او می‌گوید: در هند چه کار کنم آنجا کار و خانه ای نیست.
مانموهان سینگ گفت: ۶۰ سال پیش و زمانی که گوردوارا ساخته شد، کل منطقه مملو از سیک‌ها بود.
مهاجرت دوباره
از بیرون، معبد تا حد زیادی از سایر ساختمان‌های خیابان قابل تشخیص نیست. اما امنیت در اینجا به طور قابل توجهی بالا است، با جستجوی بدن، بررسی هویت و دو درب مستحکم. در اوایل اکتبر به افراد مسلح ناشناس به زور وارد خانه شدند و فضای مقدس را تخریب کردند.
در مارس ۲۰۲۰ اعضای داعش به معبد سیک ها در کابل حمله کردند و ۲۵ نفر را کشتند. پارماجیت کائور در جریان حمله مورد اصابت ترکش به چشم چپش قرار گرفته و خواهرش نیز در میان کشته شدگان بود.
در هفته‌های بعد کائور چمدان هایش را بست و به سمت دهلی رفت. اما گفت: ما کاری نداشتیم و هزینه زندگی در آنجا گران بود بنابراین برگشتیم. اکنون کائور، شوهر و سه فرزندش خانه نشین هستند. فرزندان او به مدرسه نمی روند و کائور هرگز از دیوارهای معبد تنها جایی که در آن احساس امنیت می‌کند فراتر نمی‌رود. او به رفتن دوباره فکر می کند این بار به کانادا و ایالات متحده. وی گفت: پسر و دخترم هنوز کوچک هستند، اگر کشور را ترک کنیم می‌توانیم زندگی خود را بسازیم.
انتهای پیام
منبع: فرارو
