بازدیدها: 69

 

آیا باب و بهاء امی بودند؟

 

شگرد دیگر پیروان فرقه بهائیت برای توجیه امی نبودن باب و بهاء، تلاش برای اثبات امی نبودن رسول خدا (ص) است. در حقیقت، با اثبات این که رسول مکرم اسلام (ص) امی نبودند، می توانند از اثبات امی بودن علی محمد شیرازی و میرزا حسینعلی نوری، رها گردند.

 

 

نقد شبهه پنجم: علم باب و بهاء اکتسابی نیست

 

نویسندگان بهائی می نویسند:

“چهارم آن که حضرت محمد، گرچه در ميان قومی چون قريش به وجود آمدند که آن قوم در فصاحت و بلاغت شهير آفاق و سرآمد اقوام بود و سبعه معلقه که فصيح ترين قصايد فصحای عرب بود، در آن زمان در خانه کعبه آويخته می شد و به آن تفاخر می نمودند؛ در ميان چنين قومی و با مصاحبت و معاشرت با چنين قبيله ای، البته بايستی لسان عربی را که زبان مادری آن حضرت بود، با فصح بيان تکلم فرمايند.

با وجود اين معارف آيات قرآن را نمی توان گفت که اکتسابی بود، زيرا که با مخالفت شديد علمای قوم مواجه شده و اشخاصی مثل ابوالحکم و کعب ابن اشرف و ديگران نسبت به آيات قرآن مجادله و معارضه می نمودند و آن ها را حرف های واهی می پنداشتند و می گفتند که «… لَوْ نَشَاء لَقُلْنَا مِثْلَ هَذَا إِنْ هَذَا إِلاَّ أَسَاطِيرُ الأوَّلِينَ». يعنی هرگاه بخواهيم می گوئيم مثل قرآن نيست اين قرآن غير از افسانه های پيشينيان و از شدت تعصب و تعرض آن حضرت را شاعری ديوانه خوانده، می گفتند «… أَئِنَّا لَتَارِكُوا آلِهَتِنَا لِشَاعِرٍ مَّجْنُونٍ». يعنی آيا ما برای شاعری ديوانه دست از خدايانمان برداريم.

فرضاً اگر هم حضرت رسول اکرم مانند حضرت علی ابن ابی طالب و حضرت باب و حضرت بهاء الله خواندن و نوشتن را می دانستند، باز هم از حيث معارف الهيه همگی امی بوده و کسی آن معارف و علوم را به آن ها نياموخته است”. (1)

 

در این شبهه، تلاش بر این است که بیان شود:

درست مشابه با این که علیرغم زندگی حضرت محمد (ص) در میان قبیله قریش که در فصاحت زبان عربی شهره بودند، نمی توان علم آن حضرت (ص) را اکتسابی دانست، همین مسئله درباره امی بودن باب و بهاء هم صدق می کند.

به دیگر سخن، همان طور که مخالفت بزرگان قریش با کلام و دعوت حضرت محمد (ص)، نشانه این است که علم ایشان برآیند علوم و باورهای جامعه و قبیله آن حضرت (ص) نمی باشد، به همین دلیل، مخالفت علمای شیعه با علی محمد باب و میرزا حسینعلی نوری نیز گویای این است که علم این دو هم حاصل تحصیل در مکاتب زمان خویش نیست، بلکه از جانب خداوند متعال می باشد.

 

حال آن که:

 

معجزه کتاب رسول خدا (ص) تنها در فصاحت آن نبود که تصور شود ممکن است حاصل زندگی آن حضرت در میان قبیله قریش باشد. به بیانی دیگر، معجزه قرآن، علاوه بر فصاحت و بلاغت این است که به گونه ای نگاشته شده که هیچ کسی را در طول 14 قرن گذشته، یارای این نبوده که مشابه آن را بیاورد. همچنین، این کتاب، پر است از پیش بینی هایی که به حقیقت پیوست و علومی که اکنون پس از قرن ها به اثبات می رسد.

این در حالی است که کتب باب و بهاء، به ویژه کتاب اقدس حسینعلی نوری به اندازه ای از اشتباهات دستوری و علمی رنج می برد که پیروان آن را مجبور نموده تا به اصلاح آن بپردازند.

 

موضوعات مرتبط:

آیا باب و بهاء امی بودند؟ (بخش اول)

آیا باب و بهاء امی بودند؟ (بخش دوم)

بهائیت و تغییر مفهوم رجعت (بخش اول)

آیا باب و بهاء امی بودند؟ (بخش سوم)

آیا باب و بهاء امی بودند؟ (بخش چهارم)

چرا معجزه میرزا حسینعلی نوری نیاز به اصلاح دارد؟

آیا باب و بهاء امی بودند؟ (بخش پنجم)

 

 

پی نوشت ها:

1) سایت «معرفت دیانت بهائی»، در پاسخ به سؤال 24، با عنوان «اعتراض به امی نبودن حضرت باب و حضرت بهاء الله».

 

منابع:

• منطقی، ا. (1390)، تأویل؛ ابزار عوام فریبی در بهائیت، معرفت ادیان، سال دوم، شماره سوم، ص 167-192
• منطقی، ا. (1387)، بهائی گری؛ اصول و مبانی اعتقادی، معرفت، شماره یکصد و سی و سوم
• غفاری هشجین، ز.، کشاورز شکری، ع.، اکار، ح. (1390)، چرایی فرقه بودن بهائیت، معرفت ادیان، سال دوم، شماره دوم، ص 43-64
• رهنمایی، ح. (1393)، نقدی بر مهم ترین مستمسکات بهاییان در ایراد شبهات کلامی درباره ختم نبوت پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله، سال پنجم، شماره دوم، پیاپی 13، ص 49-66

 

نویسنده: زهرا کامکار