بازدیدها: 6
آیا میرزا حسینعلی نوری، رجعت مسیح (ع) است؟
یکی از ادعاهای میرزا حسینعلی نوری، بنیان گذار فرقه بهائیت این است که خود را رجعت مسیح (ع) می داند. به دیگر سخن، نوری بر این باور است که حضرت مسیح (ع) در قالب جسمی جدید که همان جسد بهاء (حسینعلی نوری) است ظهور نموده است. در این نوشتار تلاش می شود تا این ادعای رهبر فرقه بهائیت مورد بررسی قرار گیرد.
معنای رجعت
رجعت از جمله عقاید شیعه است. این مفهوم به معنای زنده شدن گروهی از مؤمنان و همچنین کفار و بازگشت آن ها به دنیا در دوران ظهور حضرت مهدی (عج) می باشد. علمای شیعه برای اثبات رجعت، علاوه بر ارائه براهین عقلی به برخی از آیات قرآن کریم نیز استناد می کنند. از آن جمله می توان به آیه 83 سوره نمل اشاره نمود که می فرماید:
“وَيَوْمَ نَحْشُرُ مِنْ كُلِّ أُمَّةٍ فَوْجًا مِمَّنْ يُكَذِّبُ بِآيَاتِنَا فَهُمْ يُوزَعُونَ“. (نمل، آیه 83)
“و (ای رسول، امت را به یاد آر) روزی که (به عرصه قیامت یا رجعت به دنیا در ظهور امام عصر) از هر قومی یک دسته را که تکذیب آیات ما می کنند بر می انگیزیم و آن ها (برای سؤال) باز داشته خواهند شد“.
در تفسیر این آیه شریفه به روایتی از امام صادق (ع) استناد می شود. در این روایت، علی بن ابراهیم از پدرش از ابوعمیر از حماد از ابوعبدالله صادق (ع) نقل می کند که فرمودند:
“مردم درباره « وَيَوْمَ نَحْشُرُ مِنْ كُلِّ أُمَّةٍ فَوْجًا» چه می گویند؟ عرض کردم: می گویند این اتفاق در قیامت می افتد. فرمود: چنین نیست که آن ها می گویند. این اتفاق در رجعت واقع می شود. آیا خداوند در قیامت از هر امتی گروهی را محشور می کند و بقیه را رها می سازد؟ آیه روز قیامت، « وَحَشَرْنَاهُمْ فَلَمْ نُغَادِرْ مِنْهُمْ أَحَدًا» است“. (1)
معنای رجعت در نگاه بهائیت
عباس افندی (2) تعریف بهائیان از رجعت را این گونه توضیح می دهد:
“… این جا نظر به ذات نیست؛ نظر به صفات است. مثلاً پارسال گلی بود، امسال هم گلی آمده است. من می گویم گل پارسال باز آمد. حال مقصدم نیست که شخص آن گل به شخصیت خویش به عینه آمده است. اما چون این گل به صفات آن گل پارسال است، یعنی به همان رائحه و لطافت و رنگ و شکل است، لذا می گوید گل پارسال آمد و این گل، آن گل است“. (3)
در این تعریف، منظور از رجعت، نه به معنایی که شیعه به آن باور دارد، بلکه رجعت صفاتی است. به بیانی روشن تر، بهائیان بر این عقیده اند که تمامی پیامبران الهی در صفات خود مشترک می باشند. از این رو، ظهور هر یک از آن ها به مثابه ظهور دیگری است. بر این اساس، در این نگاه، تفاوتی بین اولین و آخرین پیامبر الهی وجود ندارد؛ بلکه تنها ظاهر و جسم آن ها تغییر می کند. از این رو، میرزا حسینعلی نوری در توضیح تفسیر خود از رجعت می نویسد:
“... جمیع انبیاء، هیاکل امرالله هستند که در قمائص (جامه های) مختلف ظاهر شدند و اگر به نظر لطیف ملاحظه فرمایی، همه را در یک رضوان ساکن بینی و در یک هوا، طائر و بر یک بساط، جالس و بر یک کلام، ناطق و به یک امر، آمر. این است اتحاد آن جواهر وجود و شموس غیر محدود و معدود. پس اگر یکی از این مظاهر قدسیه بفرماید، من رجوع کل انبیاء هستم، صادق است و همچنین ثابت است در هر ظهور بعد صدق، رجوع ظهور قبل و مطابق آیات و اخبار ثابت و محقق شد و این رجوع، اظهر از آن است که به دلیل و برهان محتاج شود”. (4)
ادامه دارد…
موضوعات مرتبط:
چرا معجزه میرزا حسینعلی نوری نیاز به اصلاح دارد؟
باب و بهاء، پیامبران بی معجزه (بخش اول)
نقش شاپور ریپورتر زرتشتی در حکومت پهلوی (بخش اول)
بهائیت، عامل ایجاد درگیری میان زرتشتیان دوره قاجار (بخش اول)
پی نوشت ها:
1) بحرانی، هاشم، تفسیر البرهان، ج 7، ص 54.
2) عباس افندی ملقب به «عبدالبهاء»، فرزند ارشد میرزا حسینعلی نوری است. وی به وصیت پدر، پس از مرگ او به زعامت و رهبری بهائیان درآمد.
3) افندی، عباس، مفاوضات، ص 100.
4) نوری، حسینعلی، ایقان، ص 52.
منابع:
- منطقی، ا. (1387)، بهائی گری؛ اصول و مبانی اعتقادی، معرفت، شماره یکصد و سی و سوم
- فلاحتی، ح. (1389)، تحلیل عقاید شیخیه در بسترسازی بابیت و بهائیت، سال اول، شماره دوم، ص 159-178
- حسینی، ع.، شهبازیان، م. (1397)، کاوشی در رجعت با تأکید بر انحرافات شیخیه، بهائیت و احمد اسماعیل بصری، فصل نامه علمی-پژوهشی مشرق موعود،سال سیزدهم، شماره چهل و نهم،173-198
- کبیری سامانی، س.، ملک زاده، ع. (1391)، رجعت از دیدگاه شیعه و فرقه ضاله بهائیت، معرفت، سال بیست و یکم،شماره یکصد و هفتاد و هشتم، ص 109-124
- جزوه رفع شبهات (1388) شمسی، ویرایش دوم
