بازدیدها: 4
آیا میرزا حسینعلی نوری، رجعت مسیح (ع) است؟
میرزا حسینعلی نوری، خود را رجعت مسیح (ع) می داند. این در حالی است که در نگاه او، رجعت، نه ذاتی، بلکه صفاتی است. به بیان دیگر، در تعریف نوری از رجعت، چنین نیست که همچون اعتقاد شیعه، در زمان ظهور حضرت حجت (عج) برخی از مردم زنده شوند و به دنیا بازگردند. بلکه در تصور او، در مسئله رجعت، تنها با بازگشت صفات افراد مواجه هستیم. به دیگر سخن، میرزا حسینعلی نوری، رجعت صفاتی علی محمد باب و پیامبران پیشین می باشد.
نوری خود را رجعت مسیح (ع) می نامد!
میرزا حسینعلی نوری برای بیان این که رجعت مسیح (ع) است، خطاب به پاپ می نویسد:
“یا بابا، اخرق الاحجاب قداتی رب الارباب فی ظل السحاب… کذلک یأمر القلم الاعلی من لدن ربک العزیز الجبار انه اتی من السماء مرة اخری کما اتی اول مرة ایاک ان تعترض علیه“. (1)
“ای پاپ، پرده‌های غفلت را بدر. رب الارباب حضرت مسیح که خود بهاء است در سایه ابر آمد. اين طور تو را امر می کند، قلم اعلی از طرف پروردگار عزیز و مقتدر، این که مسیح یکبار دیگر از آسمان آمد، چنان که در مرتبه اول از آسمان آمد. بپرهیز از این که اعتراض به او کنی“.
از این رو، برخی از مبلغین و نویسندگان بهائی تلاش دارند تا این ادعا را به اثبات رسانند:
“و فرموده است که حضرت عیسی (علیه السلام) می آید و مقصود از حضرت عیسی (علیه السلام)، بهاءالله است و این حدیث در کتاب صحیح بخاری و مسلم و سایر کتب معتبره روایت شده و حضرت رسول (صلّی الله علیه و آله) فرمود که عیسی می آید و مقصودش حضرت بهاءالله است“. (2)
همچنین، عبدالبهاء (فرزند حسینعلی نوری) در این رابطه می نویسد:
“در خصوص رجعت ثانوی حضرت مسیح، مرقوم نموده بودید که در میان احباء اختلاف است. سبحان الله، به کرات و مرات از قلم عبدالبهاء جاری و به نص صریح قاطع صادر که مقصود در نبوات از رب الجنود و مسیح موعود جمال مبارک و حضرت اعلی است و باید عقاید کل مرکوز بر این نص صریح قاطع باشد...”. (3)
نقد ادعای نوری
این ادعا از چند جهت دچار اشکال است:
1- اول این که هیچ سند عقلی یا روایی برای آن وجود ندارد. حال آن که در مقابل، مواردی متعدد از استدلال های عقلی و نقلی برای رجعت ذاتی که مورد نظر شیعه است، موجود می باشد. از آن جمله می توان به روایت ذیل اشاره نمود:
در این روایت، علی بن ابراهیم از پدرش از ابوعمیر از حماد از ابوعبدالله صادق (ع) نقل می کند که در ارتباط با آیه 83 سوره نمل فرمودند:
“مردم درباره [آیه] «وَيَوْمَ نَحْشُرُ مِنْ كُلِّ أُمَّةٍ فَوْجًا» چه می گویند؟ عرض کردم: می گویند این اتفاق در قیامت می افتد. فرمود: چنین نیست که آن ها می گویند. این اتفاق در رجعت واقع می شود. آیا خداوند در قیامت از هر امتی گروهی را محشور می کند و بقیه را رها می سازد؟ آیه روز قیامت، « وَحَشَرْنَاهُمْ فَلَمْ نُغَادِرْ مِنْهُمْ أَحَدًا» است“. (4)
این روایت، نه تنها هیچ تأییدی بر ادعای رجعت صفاتی مورد نظر بهائیان نیست، بلکه در مقابل، به روشنی از روزی سخن می گوید که در آن عده ای از مردم حقیقتاً زنده می شوند.
2- مگر نه این که در نگاه میرزا حسینعلی نوری، رجعت، صفاتی است و در نتیجه، همگی پیامبران الهی، رجعت یکدیگر به شمار می روند؟ بر این اساس، چه معنایی دارد که نوری، خود را تنها رجعت مسیح (ع) بنامد. البته در جایی دیگر نیز خود را رجعت امام حسین (ع) می داند؛ اما به هر ترتیب، به دلیل این که همگی پیامبران الهی را رجعت یکدیگر می داند، منحصر دانستن خود به رجعت حضرت عیسی (ع) و در کل تعداد محدودی از انبیاء و اولیاء الله، هیچ وجهی ندارد.
موضوعات مرتبط:
آیا میرزا حسینعلی نوری، رجعت مسیح (ع) است؟ (بخش اول)
چرا معجزه میرزا حسینعلی نوری نیاز به اصلاح دارد؟
باب و بهاء، پیامبران بی معجزه (بخش اول)
نقش شاپور ریپورتر زرتشتی در حکومت پهلوی (بخش اول)
بهائیت، عامل ایجاد درگیری میان زرتشتیان دوره قاجار (بخش اول)
پی نوشت ها:
1) نوری، حسینعلی، مبین، ص 49.
2) احمد حمدی آل‌محمد (126) بدیع، دلیل و ارشاد، اشراق خاوری، عبدالحمید (مترجم)، بی جا، مؤسسه ملی مطبوعات امری، ص 77.
3) افندی، عباس، مائده آسمانی، مطلب یکصد و نهم، ص 145.
4) بحرانی، هاشم، تفسیر البرهان، ج 7، ص 54.
منابع:
- منطقی، ا. (1387)، بهائی گری؛ اصول و مبانی اعتقادی، معرفت، شماره یکصد و سی و سوم
- فلاحتی، ح. (1389)، تحلیل عقاید شیخیه در بسترسازی بابیت و بهائیت، سال اول، شماره دوم، ص 159-178
- حسینی، ع.، شهبازیان، م. (1397)، کاوشی در رجعت با تأکید بر انحرافات شیخیه، بهائیت و احمد اسماعیل بصری، فصل نامه علمی-پژوهشی مشرق موعود،سال سیزدهم، شماره چهل و نهم،173-198
- کبیری سامانی، س.، ملک زاده، ع. (1391)، رجعت از دیدگاه شیعه و فرقه ضاله بهائیت، معرفت، سال بیست و یکم،شماره یکصد و هفتاد و هشتم، ص 109-124
- جزوه رفع شبهات (1388) شمسی، ویرایش دوم
