آیا یمانی موعود معصوم است؟

عصمت یمانی از موارد ادعایی احمد بصری است.او به روایتی استناد می کند که پرچم یمانی را هدایتگر معرفی کرده در صورتی که عصمت نیاز به نص دارد
0

بازدیدها: 2

آیا یمانی معصوم است؟

یکی از مسائلی که احمد بصری  مدعی یمانی، در صدد اثبات آن بر آمده، بحث عصمت یمانی است. او به روایتی منسوب به امام صادق(علیه السلام)(1) استناد می کند که پرچم یمانی را هدایتگر معرفی کرده و دعوت به اطاعت از یمانی می کند. و سعی بر آن دارد تا چنین القاء شود که این تعابیر سزاوار معصومین(علیهم السلام) بوده و امام صادق(علیه السلام) به مناسبت عصمت یمانی، او را با چنین تعابیری معرفی کرده است.(2)

در اینجا به بررسی سه نکته مهم درباره عصمت یمانی می پردازیم.

 

1- اثبات عصمت نیاز به نص صریح دارد

عصمت مسأله‌ای نیست که با اجتهاد دیگران در خصوص شخصیتی ثابت شده یا رد گردد. لذا بایستی نصوصی باشد تا فرد یا افرادی را به عنوان معصوم معرفی کرده و به آن تصریح کند.

به عنوان نمونه:

امامان بعد از من دوازدهم نفرند که اولین آنها علی بن ابی طالب و پس از او دو فرزندش حسن و حسین هستند. پس زمانی که مدت حسین به پایان رسید، فرزندش علی و زمانی که مدت علی به پایان رسید، فرزندش محمد و زمانی که مدت محمد به پایان رسید، فرزندش جعفر و زمانی که مدت جعفر به پایان رسید، فرزندش موسی و زمانی که مدت موسی به پایان رسید، فرزندش علی و زمانی که مدت علی به پایان رسید، فرزندش محمد و زمانی که مدت محمد به پایان رسید، فرزندش علی و زمانی که مدت علی به پایان رسید، فرزندش حسن و زمانی که مدت حسن به پایان رسید، فرزندش حجت خواهد بود… ای ابن عباس! آنها امامان بعد از من هستند و آنان امناء معصوم و برگزیدگان نجیبند. (3)

 

2- دستور به اطاعت دلیل برعصمت نیست

هیچگاه نمی ‌توان بر اساس توصیه ‌ها و سفارشات یا حتی دستورات الزام آور معصومین(علیهم السلام) در خصوص اطاعت از فردی، به عصمت آن فرد پی برد. چراکه مکرراً در تاریخ مشاهده شده است که حضرات معصومین(علیهم السلام) فردی را به مسئولیت مهمی گمارده و مخالفت با او را جایز ندانسته ‌اند، اما هیچگاه از این دستور خاص، عصمت آن فرد برداشت نشده است.

به عنوان نمونه؛ پیامبر اکرم(صل الله علیه و آله) پس از سرکشی عده‌ای از لشگر أسامه بن زید بن حارثه فرمود: “خداوند لعنت کند کسی را که با فرماندهی اسامه مخالفت کند” (4)

  • بر اساس شهادت تاریخ، اسامه بن زید عاقبت به خیر نشد و از دفاع از امیرالمؤمنین(علیه السلام) کناره گیری کرد.(5)

 

3- آیا دستور به اطاعت از علما، به معنای معصوم بودن آنان است؟!

باید توجه داشت که مهم‌تر از آنچه در توصیف یمانی در روایات آمده، پیرامون علماء دین در عصر غیبت نقل شده است.

در برخی روایات، علماء عصر غیبت را به عنوان دعوت کننده و راهنمایی کننده به سوی امام دوازدهم(علیه السلام) مرزبانان دین، عَلم هدایت و ناخدای کشتی هدایت شیعیان در عصر غیبت، معرفی شده‌ و کسانی را که از علماء می ‌گریزند و از آنان دوری می‌کنند را گرفتار در عذاب دانسته‌ و آنان را بی ایمان می ‌دانند.

امام حسن عسگری(علیه السلام) می فرمایند: اگر در دوران غیبت قائم آل محمد(صل الله علیه و آله) علمائی نبودند که مردم را به سوی او هدایت و راهنمایی کنند و با حجت‌ های الهی از دینش دفاع نمایند و شیعیان ضعیف را از دام های شیطان و پیروانش رهایی داده و از دام ناصبی‌ها نجات بخشند کسی در دین خدا پا برجا نمی‌ ماند و همه مرتد می ‌شدند؛ ولی آنان رهبری دلهای شیعیان ضعیف را با قدرت در دست گرفته و حفظ می ‌کنند؛ چنانکه ناخدای کشتی سکان و فرمان کشتی را نگاه می دارد. بنابراین آنان نزد خدا والاترین انسان ها هستند. (6)

نتیجه اینکه:

در صورتی که احمد بصری بخواهد با روایات مربوط به هدایت‌گر بودن یمانی، عصمت و برتری او را ثابت کند،

با این حساب علمای آخرالزمان به این درجه مستحق ‌تر خواهند بود.

زیرا عبارات صادر شده درباره هدایتگری آنان قوی‌تر و صریح ‌تر است!

و حال آنکه تا کنون هیچکدام از علمای اسلام ادعای عصمت خود را نداشته و نخواهند داشت.

بنابراین تلاش احمد بصری برای اثبات عصمت یمانی مشکلی را حل نخواهد کرد.

 

و اما راهکار انصار احمد بصری برای اثبات عصمت یمانی!

 

در کلیپ زیر ملاحظه می کنید انصار احمد الحسن بصری برای القاء عصمت یمانی از هیچ چیزی دریغ ندارند!!!

ادمین روم “انصار مهدی” در پاسخ به این سوال که دلیل عصمت یمانی چیست؟ روایتی مربوط به خراسانی را مطرح می کند!!!

پی نوشت:

(1)غیبت نعمانی، ص۱۶۲

(2) حیدر زیادی، یمانی موعود حجت الله، ص۱۱۹

(3) کفایه الأثر فی النصّ على الأئمه الإثنی عشر، ص۱۷

(4) بحار الأنوار، ج‌۳۰، ص۴۳۲؛إثبات الهداه بالنصوص و المعجزات، ج‌۳، ص۳۷۲؛ المسترشد فی إمامه علی بن أبی طالب علیه السلام، ص۱۱۶

(5) مسائل الإمامه، ص۱۷۹

(6) التفسیر المنسوب إلى الإمام الحسن العسکری علیه السلام، ص۳۴۴

منبع:

درسنامه نقد و بررسی جریان احمد الحسن بصری، قم، انتشارات تولی، 1397، ص 214 تا 219