بازدیدها: 6
اگر روزی بشر از دین انتظار داشت که راه درست زیستن را به او نشان دهد و معرفت او را نسبت به خود و خالق هستی بیفزاید، امروزه دیگر این ابعاد معرفتی و شناختی به طور جدی مطرح نیست.
به گزارش فاران نیوز، آنچه که با توجه به پیدایش و گسترش جنبش‌های معنوی نوظهور، مهم تلقی می‌شود تأثیری است که دین و معنویت بر احساسات و هیجانات بشری دارد. برای نمونه انواع مدیتیشن هدف خود را رسیدن به آرامش قرار داده‌اند.(۱) اشو خدا را همان تجربه لذت و شادی می‌داند.(۲) دالایی لاما هدف از هستی و زندگی را شادمانی معرفی می‌کند.(۳)
وقتی که دین به تجربه احساسات خوش تنزل یابد، دیگر ابعاد معرفتی و اخلاقی آن اولویت ندارد و آن‌گاه دینداری هم چندان مهم نخواهد بود؛ بلکه مهم خوش بودن و برخورداری از هیجانات اصطلاحا مثبت است. اصول اخلاقی و کرامت انسانی هم اگر در این زمینه مفید بود که محترم است و در غیر این صورت اعتباری ندارد. از همین رو شاهد هستیم که بسیاری از ارزش‌های اخلاقی مثل پرهیزکاری، پاکدامنی و صداقت در این جریان‌های معنوی نابود شده است.
پی‌نوشت:
۱. هرولد بلوم فیلد، دانش هوشیاری اخلاق، صفحه ۴۸.
۲. اشو، الماس‌های اشو، صفحه ۱۳۰.
۳. دالایی لاما، هنر شادمانگی، صفحه ۱۷.
انتهای پیام
منبع: روشنگر
