بازدیدها: 7
یهودیان در دوران پیامبر (ص) جهت جلوگیری از گسترش و پیشرفت اسلام مرتکب خطاهای جدی فکری و اعتقادی نظیر ضعف در خداشناسی، ترجیح بت‌پرستی بر خداپرستی و انکار اصل نزول وحی به حضرت موسی (ع) شده اند.
یهودیان در دوران پیامبر (ص) خطاهای جدی در مسائل اعتقادی داشتند. یهودیان مدینه در مقابل گسترش اسلام به حدی احساس خطر کردند که در بعضی مواقع حاضر شدند برای براندازی آن شرک و بت پرستی را بر دین آسمانی مقدم بدارند.
از جمله کارشکنی‌های یهودیان در عصر پیامبر (ص) ایجاد انحرافات فکری و عقیدتی بوده است. آنها در این زمینه حتی برخی از باورهای خود را خدشه‌دار و چه بسا انکار می‌کردند تا به این طریق به اهداف خود که مهمترین آن جلوگیری از گسترش اسلام بود، دست یابند. (۱)
۱_ ضعف خداشناسی
یکی از حربه‌های یهودیان، ایجاد شبهات فکری و عقیدتی در مسئله خداشناسی مسلمانان بود تا از این طریق مانع پیشرفت اسلام شوند. (۲) برای مثال آنان نسبت فقر به خداوند دادند: «لقد سمع الله قول الذین قالوا انّ الله فقیر و تحت اغنیا ( آل عمران ۱۸۱) خداوند سخن آنها یهود را که گفتند خدا فقیر است اما توانگریم شنید.» (۳)
بعضی از یهودیان نسبت به دست بسته بودن (عدم قدرت) به خدا می دادند. ولی چون دیگر یهودیان هم راضی بودند این تفکر انحرافی در قرآن به همه یهود نسبت داده شده است. در حقیقت رضایت به گناه دیگران مانند شرکت در آن است. (۴) «و قالت الیهود ید الله مغلوله غلت ایدیهم و لعنوا بما قالو بل یداه مبسوطتان. (مائده ۶۴) یهود گفتند دست خدا بسته است. دست هایشان بسته باد و به سزای این گفتار از لطف خدا دور شوند. بلکه دو دست (قدرت) خدا گشوده است.» امام صادق علیه السلام در توضیح این آیه فرمود: یهود معتقد بود خداوند بعد از آفرینش از تدبیر امور کناره‌گیری فرموده، چیزی را کم یا زیاد نمی کند.(۵)
۲_ ترجیح بت پرستی بر خداپرستی جهت ایجاد تردید در مشرکین
یهودیان مدینه در مقابل گسترش اسلام به حدی احساس خطر کردند که در بعضی مواقع حاضر شدند برای براندازی آن شرک و بت پرستی را بر دین آسمانی مقدم بدارند. افراد اُمی و بیسواد را در حالت شک و تردید نگه دارند و مانع از گرایش آنها به اسلام شوند. قرآن کریم در این باره می فرماید: «الم تر الی الذین اوتوا نصیبا من الکتاب یومنون بالجبت و الطاغوت و یقولون للذین کفروا هوالاء اهدی من الذین آمنو سبیلا (نساء ۵۱). آیا ندیدی کسانی را که بهره ای از کتاب (خدا) به آنان داده نشده با این حال به جبت و طاغوت (بت و بت پرستان) ایمان می آورند و درباره کافران می گویند آنها از کسانی که ایمان آورده اند هدایت یافته تر هستند.» در شان نزول این آیه شریفه در روایات به یهودیانی نظیر حی بن اخطب و کعب بن اشرف اشاره شده است که در مواجهه با قریش و هنگام داوری میان بت پرستان و مسلمانان آیین بت پرستان را بهتر از آیین اسلام دانسته اند. یهودیان دوران پیامبر (ص) معتقد بودند بت‌پرستان هدایت یافته تر از مسلمانان هستند. (۶)
۳_ انکار اصل نزول وحی به حضرت موسی علیه السلام
برخی یهودیان می‌گفتند، خداوند چیزی برای بشر نازل نفرموده است. اصحاب پیامبر (ص) پرسیدند: وای بر شما حتی بر موسی (ع) هم نازل نشده است؟! گفتند: خیر. در این موقع این آیه نازل شد: «و ما قدروا الله حق قدره اذ قالوا ما انزل الله علی بشر من شیء ان قل من انزل الکتاب الذی جاء به موسی نورا و هدی للناس تجعلونه قراطیس تبدونها و تخفون کثیرا و علمتم ما لم تعلموا انتم و لا آباؤکم قل الله ثم ذرهم فی خوضهم یلعبون (انعام ۹۱). آنها خدا را درست نشناختند که گفتند: خدا هیچ چیز بر هیچ انسانی نفرستاده است. بگو چه کسی کتابی را که موسی آورد نازل کرد؟ کتابی که برای مردم نور و هدایت بود. اما شما آن را به صورت پراکنده قرار می دهید، قسمتی را آشکار و قسمت زیادی را پنهان می دارید و مطالبی به شما تعلیم داده شده که نه شما و نه پدرانتان از آن باخبر نبودید. بگو خدا سپس آنها را در گفتگوهای لجاجت آمیزشان رها کن تا بازی کنند. (۷)
پی نوشت:
۱_ علی جدید بناب، تحلیل بر عملکرد یهود در عصر نبوی. قم: موسسه امام خمینی، ۱۳۸۵، ص۹۰.
۲_ همان، ص۶۶.
۳_ ر.ک: سید محمد حسین طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، چاپ پنجم، قم: جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ۱۴۱۷ق، ج۴، ص:۸۲.
۴_ محسن قرائتی، تفسیر نور، چاپ یازدهم، تهران: مرکز فرهنگی درس هایی از قرآن، ۱۳۸۳ ش، ج۲، ص۳۳۰.
۵_ محمد بن علی ابن بابویه، التوحید، قم: جامعه مدرسین ۱۳۹۸ق، ص ۱۶۷، محمد بن مسعود عیاشی، تفسیر العیاشی، تهران: المطبعه العلمیه، ۱۳۸۰ق، ج ۱، ص ۳۳۰.
۶_ سید محمد حسین طباطبایی، همان، ج ۴، ص۳۸۳، جعفر سبحانی، منشور جاوید، قم: موسسه امام صادق (ع)، ۱۳۷۵، ج۶، ص ۳۰۲_۳۰۱.
۷_ ناصر مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، تهران: دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۷۴، ج۵، ص۳۴۰.
انتهای پیام
منبع: پایگاه جامع فرق و ادیان
