بازدیدها: 0
باب و بهاء، پیامبران بی معجزه
در بخش پنجم و ششم از مقاله «باب و بهاء، پیامبران بی معجزه» بیان شد که میرزا حسینعلی نوری برای اثبات عدم وجود معجزه در پیامبران الهی، به تفسیر و تأویل برخی از آیات قرآن کریم می پردازد. در نوشتار پیش رو، یکی دیگر از این تفاسیر مورد بررسی قراری می گیرد.
نقد شبهه دوم: معجزه ای در کار نیست؛ معنای باطنی آیات مد نظر است.
خداوند متعال در قرآن کریم، ماجرای اژدها شدن عصای حضرت موسی (ع) را این گونه نقل می کند:
“قَالَ لَهُمْ مُوسَىٰ أَلْقُوا مَا أَنْتُمْ مُلْقُون، فَأَلْقَوْا حِبَالَهُمْ وَعِصِيَّهُمْ وَقَالُوا بِعِزَّةِ فِرْعَوْنَ إِنَّا لَنَحْنُ الْغَالِبُونَ، فَأَلْقَىٰ مُوسَىٰ عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ تَلْقَفُ مَا يَأْفِكُونَ، فَأُلْقِيَ السَّحَرَةُ سَاجِدِينَ، قَالُوا آمَنَّا بِرَبِّ الْعَالَمِينَ“. (شعرا، آیه 43-47)
“موسی به جادوگران گفت: بیفکنید آنچه را قصد دارید، بیفکنید، پس ریسمان ها و عصاهایشان را افکندند، و گفتند: به عزت فرعون سوگند که به راستی ما به طور مسلّم پیروزیم. پس موسی عصایش را افکند، ناگاه آن چه را جادوگران با نیرنگ [و به صورت غیر واقعی] ساخته بودند، بلعید. پس جادوگران [از هیبت و عظمت این معجزه که یافتند کاری خدایی است نه جادویی] به سجده افتادند. گفتند: ما به پروردگار جهانیان ایمان آوردیم“.
میرزا حسینعلی نوری در تفسیر این آیه، ساحران را روحانیان آن عصر می نامد و مقصود از ریسمان های آن ها را استدلال آن ها در اثبات خویش تصور می کند:
“در داستان حیات حضرت موسی مذکور، هنگامی که آن حضرت، فرعون را به امر الهی دعوت نمود او اعراض کرد و به ساحران که همان روحانیان زمان بودند گفت که با موسی مقابله کنند… مقصود از حِبال (ریسمان) ساحران، همان ادله و استدلال های آنان بود. و مقصود از عصا که مانند اژدها شد و آن مارها را بلعید، دلایل قوی و الهی مظهر اَمر بود که بر ادله باطل علما پیروز شد“. (1)
در پاسخ به این شبهه باید گفت:
اولاً چنین تفسیر و تأویلی در هیچ یک از منابع اصیل اسلامی وجود ندارد.
ثانیاً، نوری در حالی این ادعا را مطرح می کند که خود وی، تأویل آیات الهی را منع می کند و می نویسد:
“إنَّ الَّذی یأَوّلُ مَا نُزِّلُ مِن سَماءِ الوَحی و یخرُجُه عَن الظاهِر إنَّهُ مِمَّن حَرَّف کلمةالله و کانَ مِن الأخسَرین فِی کِتابٍ مُبین” (2)
“هرکس که آنچه از آسمان وحی نازل شده را تأویل کند و از معنای ظاهری آن‌ها بیرون برد، کلام خدا را تحریف کرده و در کتاب مبین، از زیانکارترین افراد خواهد بود“.
از این رو، اشراق خاوری، از مبلغین و نویسندگان برجسته فرقه بهائیت در این رابطه می نویسد:
“از جمله وصایای حتمیه و نصایح صریحه اسم اعظم (یعنی بهاء)، این است که ابواب تأویل را مسدود نمایید و به صریح کتاب، یعنی به معنی لغوی مصطلح قوم تمسک جویید“. (3)
ثالثاً، در دیگر آیات قرآن، این ماجرا از بعدی دیگر به این صورت نقل می شود:
“وَ أَنْ أَلْقِ عَصاکَ فَلَمَّا رَآها تَهْتَزُّ کَأَنَّها جَانٌّ وَلَّي مُدْبِراً وَ لَمْ يُعَقِّبْ يا مُوسي أَقْبِلْ وَ لا تَخَفْ إِنَّکَ مِنَ الْآمِنينَ اسْلُکْ يَدَکَ في جَيْبِکَ تَخْرُجْ بَيْضاءَ مِنْ غَيْرِ سُوءٍ وَ اضْمُمْ إِلَيْکَ جَناحَکَ مِنَ الرَّهْبِ فَذانِکَ بُرْهانانِ مِنْ رَبِّکَ إِلي فِرْعَوْنَ وَ مَلاَئِهِ إِنَّهُمْ کانُوا قَوْماً فاسِقينَ”. (قصص، آیات 31-32)
“عصایت را بیفکن! هنگامی که (عصا را افکند و) دید همچون ماری با سرعت حرکت می کند، ترسید و به عقب برگشت، و حتی پشت سر خود را نگاه نکرد! ندا آمد: «برگرد و نترس، تو در امان هستی». دستت را در گریبان خود فرو بر، هنگامی که خارج می شود سفید و درخشنده است بدون عیب و نقص و دست هایت را بر سینه ات بگذار، تا ترس و وحشت از تو دور شود! این دو (معجزه عصا و ید بیضا) برهان روشن از پروردگارت بسوی فرعون و اطرافیان اوست، که آنان قوم فاسقی هستند”.
از این رو باید پرسید، دلیل ترس حضرت موسی (ع) از عصا چه می باشد؟ آیا جز این است که حضرت، با صحنه ای عجیب و دلهره آور مواجه شدند؟
ادامه دارد…
موضوعات مرتبط:
باب و بهاء، پیامبران بی معجزه (بخش چهارم)
باب و بهاء، پیامبران بی معجزه (بخش پنچم)
بهائیت و تغییر مفهوم رجعت (بخش اول)
باب و بهاء، پیامبران بی معجزه (بخش ششم)
باب و بهاء، پیامبران بی معجزه (بخش هشتم)
پی نوشت ها:
1) نوری، حسینعلی (1998) میلادی، ایقان، هوفمایم آلمان، لجنه ملی نشر آثار بهائی به زبان فارسی و عربی، بند 12.
2) نوری، حسینعلی، اقدس، نسخه الکترونیکی، ص 102.
3) اشراق خاوری، عبدالحمید، گنیجنه حدود و احکام، نسخه الکترونیکی، ص 340-341.
منابع:
- کبیری سامانی، س.، ملک زاده، ع. (1391)، رجعت از دیدگاه شیعه و فرقه ضاله بهائیت، معرفت، سال بیست و یکم،شماره یکصد و هفتاد و هشتم، ص 109-124
- جزوه رفع شبهات (1388) شمسی، ویرایش دوم
- منطقی، ا. (1387)، بهائی گری؛ اصول و مبانی اعتقادی، معرفت، شماره یکصد و سی و سوم
- کریمی، م. (1385)، معجزات و کرامات پیامبر اعظم (صلی الله علیه وآله)، شماره یکصد و هشتم
- پرچم، ا. (1389)، بررسی و مطالعه گفتمان های تورات و انجیل و قرآن در معجزه پیامبران، الهیات تطبیقی علمی پژوهشی، سال اول، شماره اول، ص 21-36
