بازدیدها: 4
بهائیان و حقوق بشر در ایران
شاید بتوان گفت که توجه مخصوص کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل متحد به ایران، به خاطر نگرانی های دولت های غربی نسبت به سرنوشت بهائیان در ایران شروع شد. در واقع ادعای نقض حقوق بشر بهائیان نقطه تمرکز اولین قطعنامه های سازمان ملل متحد درباره وضع حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران بوده است. این در حالی است که بر اساس اعتقادات بهائیان، نقض حقوق اولیه انسانی برای مخالفانشان، امری موجه می باشد.
بهائیت و حقوق بشر
بهائیان ادعای دفاع از حقوق بشر و تساوی حقوق انسانها را دارند. این ادعا با بعضی از دستورات و تعالیم بهائیت در تناقض آشکار است.
در ادامه به بررسی نظرات رهبران این فرقه درباره حقوق انسانها می پردازیم.
محمد علی باب دربارۀ حقوق انسان ها چه می گفت؟
با بررسی آثار به جامانده از «باب» درباره حقوق اولیه و طبیعی انسانها، صحّت ادعاهای بهائیان را داوری می کنیم.
کتاب «بیان فارسی» از مهم‌ترین آثار علی‌محمد شیرازی (باب) حاوی نکاتی است که ما را با مفهوم حقوق انسانی، از دیدگاه بابیان و بهائیان بیشتر آشنا می کند.
- اموال کسانی را که به من ایمان ندارند، گرفته و مصادره کنید. (1)
- هر پادشاهی که معتقد به دین باب باشد، باید کسانی را که به کتاب بیان ایمان ندارند بکُشد و بر روی زمین باقی نگذارد. (2) بنابراین از نظر باب، تنها شرط حیات بر روی زمین، ایمان به او و کتابش است.
- در پنج قطعه زمین نباید غیر مؤمنین به بیان، زندگی و سکونت کنند! (3)
از نظر باب، هیچ‌کس جز بابیان حق زیستن روی زمین را ندارد و شهروندان غیر بابی، حق حیات ندارند و باید برای مرگ آماده شوند!
نکته مهم:
تصور کنید اگر چنانچه فقط یک روز این فرقه حاکمیت پیدا کند، وضعیت دنیا چه می شود! همه غیر بابی ها قتل عام می شدند و امروز هیچ کسی جز بابی ها در روی زمین وجود نداشت!
نظر بهاء الله درباره حقوق انسانها چیست؟
- شهروندان غیر بهائی، انسان نیستند!
از نظر بهاءالله (مؤسس فرقه بهائیت)، فقط بهائیان انسان محسوب می شوند و غیر بهائیان، از بهائم و حیوانات شمرده می شوند. بنابراین شهروندان غیر بهائی، سهمی از انسانیت نداشته و اصولا انسان نیستند چه رسد به این‌که حقوق شهروندی داشته باشند.
بهاءالله در کتاب بدیع صفحه ۲۱۳ نوشته است: «نفوسی که از امر بدیع معرضند از رداء اسمیه و صفتیه محروم و کل از بهائم بین یدی الله محشور و مذکور»
- شهروندان غیر بهائی ،حرام زاده اند!
از نظر بهاءالله کسانی که امر بهائی را نپذیرند و انکار نمایند حرام زاده اند. او در مورد منکرین خود می گوید:
«من ینکر هذا الفضل الظاهر المتعالی المنیر ینبغی له بان یسئل عن امه حاله فسوف یرجع الی اسفل الجحیم».
همچنین در صفحه ۷۹ کتاب گنج شایگان و مائده آسمانی صفحه ۳۵۵ باب یازدهم آمده است:
«قل من کان فی قلبه بغض هذا الغلام (بهاء) فقد دخل الشیطان علی فراش امه»
«بگو هرکس در قلبش دشمنی این غلام (بهاءالله) را داشته باشد قطعا شیطان در بستر و رختخواب مادرش رفته است!»
- باید همچون عذاب باشید برای غیر بهائیان!
بهاءالله در مجموعه الواح، ص ۲۱۶ می گوید:
«انتم یا احباء الله کونوا سحاب الفضل لمن آمن بالله وبآیاته و عذاب المحتوم لمن کفر بالله و کان من المشرکین»
«برای بهائیان ابر رحمت و برای کافران و مشرکان عذاب محتوم باشید»
- عدم معاشرت با غیر بهائیان
«ایاک ان لا تجتمع مع اعداء الله فی مقعد ولا تسمع منه شیئاً و لو یتلی علیک من آیات الله العزیز الکریم» (4)
«لاتعاشری مع المشرکات کذلک یأمرک منزل الایات» (5)
- شهروندان حق ملاقات و دیدار مشرکین و منافقین را ندارند!
از نظر رهبران بهائی، ملاقات غیر بهائیان (مشرکین و منافقین) حرام است:
«إعلم بأن الله حرّم على احباء الله لقاء المشرکین و المنافقین» بدان که خدا بر احبایش دیدار با مشرکین و منافقین را حرام کرده است» (6)
جالب است بدانیم که از نظر بهائیت، شیعیان هم جزو مشرکین محسوب می‌شوند!
درصفحه ۱۴۰ مائده ج ۴ و همچنین رحیق مختوم ص ۵۹۵ آمده است:
«لعمرالله (به خدا سوگند) حزب شیعه از مشرکین از قلم اعلی در صحیفه حمرا مذکور ومسطور»!
سؤال اصلی اینست که:
- چطور می توان از حقوق انسانیِ بهائیان مظلوم! در بین مسلمانان دفاع کرد، و خواستار قطعنامه های ضد حقوق بشری برای مخالفانشان شد، در صورتی که اگر بهائیان در جایگاه حاکمیت قرار بگیرند، با توجه به فرامین و دستورات رهبرانشان، رفتار غیر انسانی با غیر هم فکران خود خواهند داشت. این مطلب تنها در گفتار سران بهائی دیده نمی شود بلکه طبق مستندات تاریخی، ایشان هر زمان که موقعیت یافته اند، نه تنها حقوق غیر هم فکران خود (خصوصا مسلمانان) را محترم نشمرده اند، و آن را پایمال کرده اند که حقوق بهائیانی که مطیع اوامر ایشان نبودند را نیز رعایت نکرده اند.
این در حالی است که بهائیان در ایران از حقوق شهروندی برخوردار هستند به جز برخی از موارد که با حقوق اکثریت شهروندان جامعه در تضاد است. این حقوق تا زمانی که یک بهائی به تبلیغ بهائیت نپردازد، همچنان باقی است.
پی نوشت:
- باب، بیان فارسی، ص ۱۵۷
- همان، ص۲۶
- همان، ص۱۹۳
- مجموعه الواح ، ص ۳۶۰
- مائده، ج ۴، ص ۳۶۵
- همان، ج۴، ص ۲۸۰
منبع:
- سایت بهائی پژوهی
- نقض حقوق بشر بهائیان در جمهوری اسلامی ایران، رضا افشاری، نشریه ایران نامه، زمستان 1379 و بهار 1380، شماره 73 و 74
