بازدیدها: 1
بهائیت و شعار صلح طلبی
سایت های متعدد بهائی و نوشته های مبلغین این فرقه مملو از شعارهایی همچون «صلح مطلوب که روی بشر در طی اعصار و قرون بوده، حال بر اثر نفوذ کلام خلاق بهاء الله که موید به قوه الهی است تحققش قطعی» و نزدیک است و یا «آیین بهائی یک دیانت جهانی است که هدفش اتحاد جمیع نژاد ها و ملیت ها در یک آرمان بین المللی و دیانت واحد می باشد» و بسیاری دیگر از چنین فرازهایی که این سوال را برای مخاطب ایجاد می کند تحقق چنین وعده ها بر چه اساس است و چگونه بهائیت جامعه بشری را به این سو خواهد برد؟
آیا پس از گذر از جنگ های متعدد به این صلح و وحدت خواهد رسید یا به نحو دیگر چنین چیزی جاری خواهد شد؟ در سال 1985 بیت العدل بهائیان نیز به عنوان تنها مرجع دینی و علمی به این مطلب بدین گونه پرداخته است «صلح جهانی آیا فقط بعد از وقوع وحشت و بلایی عظیم که مولود تمسک مصرانه بشر به روش های ناهنجار قدیمی است باید تحقق یابد یا آنکه فی الحال صورت پذیرفته است و از طریق اراده و عزمی راسخ که نتیجه مذاکره و مشورت باشد حاصل خواهد شد؟»
راهکار ایجاد صلح
آری راهکار بهائیان برای رسیدن به صلح و اتحاد، پرهیز از هرگونه ناملایمات، تندی، بدرفتاری و تعصب نسبت به سایرین است. از منظر آنان تعالیم بهائی یاد می دهد، اگر کسی در ذهنش به جنگ فکر نمود، باید آن را سریعا به صلح تبدیل کند و زمانی که احساس نفرت در قلب ادمی نقش بست باید احساس عشق را جایگزین آن نماید.
در بیان مبلغین فرقه ضاله بهائیت ملیت ها، نژادها و گوناگونی رنگ ها نباید باعث تفرقه شود، بلکه بالعکس باید موجب هارمونی و اتحادی زیبا شود. عبدالبهاء می گوید«تنوع در جامعه انسانی باید موجب محبت و یگانگی و مایه اتفاق و یکرنگی گردد، بمثابه موسیقی که چون الحان مختلفه ترکیب یابد و اصوات متنوعه مقترن و موزون شود، نغمه بدیع فراهم آید و آهنگ دلپذیر اذان را متلذذ و محظوظ نماید» (وحدت در کثرت صفحه 6)
اینطور که ظاهر گفته های سران بهائیت و تبلیغات مبلغین آن ها نشان می دهد بهائیت دنیایی از گل و بلبل و موسیقی های دلنواز ترسیم کرده که در آن عناد و دشمنی هیچ جایگاهی ندارد، اما آیا واقعیت در میان بهائیان همانگونه است که در نوشته های تبلیغی می گویند؟
واقعیت صلح طلبی بهائیان
آنان که اندک اطلاعی از عملکرد بهائیان و سران این فرقه دارند به خوبی می دانند که چنین صلح طلبی هایی فقط جنبه تبلیغی داشته و واقعیت چیز دیگری است.
بهائیانی که همه را به صلح و سازیش دعوت می کنند چگونه است که همگان را از اسلام می ترسانند! و یا در مجامع عمومی و بین المللی به دنبال ایجاد ایران هراسی و تحریم بیش از پیش ایران هستند؟ چرا در برابر جنایات رژیم اشغالگر قدس سکوت کرده و اعتراضی به این کشتارها انجام نمی دهند؟
ظاهرا چنین سکوت ها و حتی رفتارهای خشنی از جمله کشتار مسلمانان در ابرکوه یزد و سعدی شیراز و … به جمله ای از بهاء الله بر می گردد که می گفت «با بهائیان کوثر بقا باشید و با دشمنانم شعله سوزنده»؛ لذا تمامی عداوت ها و دشمنی های بهائیان و تشکیلات آن ها علیه کشورشان ایران و مسلمانان می باشد، زیرا این فرقه با توجه به رفتارهای خائنانه و نفرت انگیزش نه در اسلام و نه در ایران جایی ندارد.
اقتباس از مرزبان نامه
