بازدیدها: 3
با گذشت چهارسال از خودکشی یکی از داراویش افراطی در زندان، خانواده وی مدعی شدند که وی به قتل رسیده است. اما با مروری بر اخبار زمان فوت این درویش، بارها خواهر متوفی از موضوع خودکشی صحبت کرده و حتی با مشاهده وضعیت درمانی و جسمانی برادرش، به یقین رسیده بود که مرگ وی قطعی است. علی رغم تلاش های بی وفقه و شبانه روزی کادر بیمارستان برای احیاء این درویش، خانواده وی با اعلام فوت فرزندشان موافقت کردند.
حالا بعد از گذشت چهار سال، همان کسانی که در زندان این درویش بیچاره را وادار به خودکشی کردند، سرمزار وی حاضر شده و همراه خانواده متوفی، به سوگ و عزاداری مشغول شدند. این درویش بیچاره به دلیل بیماری اعصاب و روان (پانیک)، بعضی مواقع بدون علائم بیرونی و به‌صورت ناگهانی عقل و اختیار خود را از دست داده و به رفتارهای غیر ارادی دست می زد. همین افرادی که هم بند و هم مسلک وی بودند، از بیماری وی به گونه ای سوء استفاده کردند که منجر به خودکشی فرد شود.
جای این سوال همچنان باقی است. این درویش بیچاره با انجام اقدامات قضایی در شرف آزادی از زندان بود، چه اتفاقی افتاد که وی دست به خود کشی بزند و چنین اقدام غیر عاقلانه ای را انجام دهد؟ چرا اولین بار موضوع خودکشی توسط دراویش طیف مجذوبانی از داخل زندان مطرح شد و آنان مدعی شدند که وی خودکشی کرده است؟
انتهای پیام
منبع: رهپویان هدایت
