بازدیدها: 2
طبق اصل سیزدهم قانون اساسی، ایرانیان زرتشتی، کلیمی و مسیحی، اقلیت های دینی شناخته شده اند که در حدود قانون در اجرای مراسم دینی خود آزادند. آنها در احوال شخصیه و تعالیم دینی بر اساس آیین خود عمل می‌کنند. آنان عبادتگاه و مدارس ویژه خود را دارند.
اساساً گونه‌های متفاوت فرهنگی اجتماعی از ویژگی‌های بارز اغلب کشورهای دنیا به شمار می رود. وجود اقلیت های دینی در یک جامعه سیاسی هم همواره یکی از موضوعات بحث برانگیز و حساس بوده است.
به گواه تاریخ تنوع فرهنگی اجتماعی به خودی خود نه تنها تهدیدی برای یکپارچگی ملی نبوده بلکه ترکیب موفق همسانی در عین تمایز را نشان می‌دهد. البته اینگونه نیست که همیشه اقلیت‌ها و تمایز فرهنگی موجب اعتلای جامعه شود.
نمونه هایی وجود دارد که اقلیتی نژادی دینی و یا قومی در کشور مورد آزار و اذیت و یا محدودیت قرار گرفته اند. این مسئله هر چند وقت یکبار موجب ایجاد بحران و یا کشمکش های اجتماعی در آن کشور می‌شود که نمونه‌های آن را در این روزها در غرب و برخی جوامع مدعی حقوق بشر مشاهده می‌کنیم.
اما در ایران می‌توان مدعی شده که از دیر باز نمونه بارز ترکیب همسانی در عین تمایز دینی به بهترین نحو گرفته است. چرا که از گذشته همزیستی مسالمت‌آمیز سرمشق فکری و الگوی دائمی مردم این سرزمین بوده است.
در ایران در کنار اکثریت مسلمانان اقلیت غیرمسلمان نیز وجود دارند که عضوی از این ملت بزرگ محسوب می شوند و حقوق و تکالیف مشخصی دارند. طبق اصل سیزدهم قانون اساسی، ایرانیان زرتشتی، کلیمی و مسیحی، اقلیت دینی شناخته شده اند که در حدود قانون در اجرای مراسم دینی خود آزادند. آنها در احوال شخصیه و تعالیم دینی بر اساس آیین خود عمل می‌کنند. آنان عبادتگاه و مدارس ویژه خود را دارند.
بر اساس اصل ۶۴ قانون اساسی اقلیت های دینی با وجود کمی جمعیت دارای نمایندگان مستقل در مجلس شورای اسلامی هستند که مسائل و مشکلات خود را از طریق تریبون مجلس به گوش مردم و مسئولان میرسانند.
با عنایت به این که جمعیت بیش از ۸۰ میلیونی ایران، تعداد ۲۹۰ نماینده دارد و علیرغم کمی جمعیت پیروان غیرمسلمان نسبت به مسلمانان، آنها ۵ نماینده در مجلس دارند که این شاید شاخص‌ترین ویژگی اقلیت های دینی در ایران باشد.
اسماعیل فاروقی استاد رشته ادیان دانشگاه در آمریکا معتقد است: برای شهروندان غیر مسلمان در قلمرو دولت اسلامی، حق گسترش ارزش های هویتی در چهارچوب قانون هماهنگ همگانی وجود دارد و برای آن شهروند غیر مسلمان نیز مانند این حق نگه داشته شده است. (۱)
اقلیت های مذهبی در ایران در حالی دارای نماینده مستقل و دارای حق رای در مجلس قانونگذاری هستند که در سایر کشورهای مدعی حقوق بشر اقلیت های دینی و مذهبی فاقد حقوق اولیه اند. به عنوان مثال مسلمانان در کشور آلمان جمعیت ۳/۵ درصدی را تشکیل می دهند اما هیچ نماینده ای در مجلس ندارند.
به جرأت می‌توان ادعا کرد رابطه اقلیت های دینی در ایران با نظام حاکم رابطه‌ای دوسویه و در راستای احترام متقابل است که با توجه به حقوق لحاظ شده در قانون برای اقلیت‌ها، آنها نیز خود را نسبت به حکومت و بقیه مردم متعهد و کارآمد می بینند.
۱. اقلیت های دینی در ایران و برخورداری از حق داشتن نماینده مستقل در مجلس، خبرگزاری ایران پرس، ۲۷ بهمن ۱۳۹۸.
انتهای پیام
منبع: مفاز
