بازدیدها: 8
این روزها کافیست کمی در فضای مجازی گشت و گذار کنید تا به خوبی دریابید بخش عمده ای از ادعاهای حقوق بشری علیه ایرانیان از جانب افرادی مطرح می گردد که خود را بهائی می نامند.
این افراد با عناوین مختلف در صدد اثبات این مطلب هستند که جمهوری اسلام ایران حقوق بهائیان را نادیده گرفته و با ایشان رفتارهای ضد حقوق بشری دارد.
در این نوشتار اندکی از بهائیان خواهیم گفت:
بهائیان که در ابتدا با نام بابی زیست می کردند، پیروان حسینعلی نوری معروف به بهاء الله هستند. اینان در دوره ناصری بخاطر سوء قصد به حاکم کشور، اغتشاشات و فعالیت های علیه امنیت از ایران به عراق تبعید شدند.
پس از مدت کوتاهی مردم بغداد از دزدی و غارت آنان به حکومت عثمانی شکایت بردند، تا آنجا که عثمانی آنان را به ترکیه و با گذشت اندک زمانی به فلسطین تبعید نمود.
بهاء الله که در خانه اش محصور بود مُرد و فرزندش عباس افندی جانشین وی شد. پسر نیز همچون پدرش به حاکم کشورش خیانت نمود و در جنگ میان عثمانی و غرب، علیه حکومت عثمانی برای بریتانیا خوش خدمتی کرد گرچه حاکم متوجه شد و قرار بر اعدام او گذاشت اما عمر حکومت عثمانی برای برخورد با سرکرده خائن بهائیان کفایت نکرد و عباس افندی نجات پیدا کرد.
ملکه هم به پاس خدمات عبدالبهاء به بریتانیا او را لایق دریافت نشان «سر» دانست، تا قدردان زحمات او برای تصرف فلسطین و ورود یهودیان مظلوم! به این منطقه بوده باشد.
بعد از عبدالبهاء نوه دختریش با نام شوقی افندی جانشین وی شد و به یهودیان مظلوم! کمک نمود تا دولت اسرائیل را تشکیل دهند.
بهائیان سرخوش از استقرار دولت اسرائیل بودند که دستورالعملی مبنی بر محدودیت های عجیب از طرف دولت صهیونیستی برای بهائیان صادر شد:
- بهائیان حق ورود به اسرائیل بدون کسب اجازه را ندارند!
- بهائیان حق تبلیغ در اسرائیل را ندارند!
- بهائیان حق تبلیغ ساکنین اسرائیل در خارج از مرزها را هم ندارند!
- بهائیان حق اقامت بیش از نه روز در سفر به اسرائیل را ندارند!
این قوانین در حالی بود که مکان های مقدس بهائیان در اسرائیل قرار داشت و محدودیت های اینچنینی آنان را از دیدار زیارتگاه ها و قبله شان محروم می ساخت.
نکته قابل تأمل آنجاست که از آن زمان تا کنون بهائیان تمامی این قوانین سخت را پذیرفته و در هیچ کنفرانس حقوقی، سیاسی یا کانال و گروه مجازی اعتراضی به دولت غاصب اسرائیل نکرده اند.
اما تا پای هموطنانشان در ایران به میان می آید در مجامع بین المللی دم از محرومیتی میزنند که در مقابل محدودیت هایشان در سرزمین اشغالی به چشم نمی آید.
در هر صورت بهائیان به ایران و ایرانی در دوره های مختلف خیانت کرده اند و مردم ایران بخاطر چنین خاطرات منزجر کننده ای هرگز تشکیلات بهائیت را به رسمیت نشناخته اند، اما جای این سوال باقی است که چگونه اسرائیل آن ها را به رسمیت نمی شناسد!؟
انتهای پیام
