بازدیدها: 7
دومین روز شمینی عصرت به‌نام سیمخا تورا به‌معنای «جشن شادی برای تورات» است که افزون بر مراسم مربوط به شمینی عَصِرِت، آخرین پاراشا (قسمت) از تورات قرائت شده و بلافاصله خواندن نخستین بخش آن آغاز می‌گردد.
به این ترتیب در این روز، دوره‌ی یک ساله قرائت تورات کامل شده [ختم تورات] و دوره‌ی جدیدی با اولین پاراشای آن شروع می‌شود که یهودیان در کنیسه‌ها به جشن و سرور مذهبی پرداخته، با خواندن اشعاری در ستایش خداوند و انبیا، این روز را گرامی می‌دارند.
توضیح این که: رهبران روحانی یهود در دوران گذشته، پنج سِفر تورات را به ۵٢ بخش تقسیم کرده بودند که هر هفته روز شنبه در کنیسه یک بخش خوانده می‌شود و در شنبه عید سوکوت آخرین بخش از پنجمین سِفر تورات قرائت می‌گردد.
یهودیان به شادمانی آن‌که قرائت همه‌ی پنج سِفر کتاب مقدس را به پایان رسانیده‌اند، به شادمانی و پایکوبی می‌پردازند. این مراسم یکی از شادترین مراسم یهود است که در میدان‌های مرکزی بسیاری از شهرها و روستاهای سرزمین‌های اشغالی و در جوامع یهودی بسیاری از کشورهای جهان برگزار می‌گردد.
این مراسم در اسرائیل در هشتمین روز سوکوت و در سایر کشورها در نهمین روز آن انجام می‌گیرد. دو نفر از اعضای جماعت برگزیده می‌شوند تا یکی با خواندن بخشی از اسفار خمسه دوره را به آخر برساند و دیگری با خواندن اولین فصل سِفر پیدایش آن را مجدداً آغاز کند.
آنگاه عبادت‌کنندگانی که به کنیسه آمده‌اند در حالی‌که می‌رقصند و تمامی طومارهای تورات را با حرکت دسته‌جمعی شادمانه‌ای حمل می‌کنند و آواز می‌خوانند. معمولاً آن دو نفرِ یاد شده، مهمانی نمادینی ترتیب می‌دهند که در آن مقدار زیادی مشربات الکلی مصرف می‌شود تا در نتیجه بر شور و نشاط مجلس بیافزایند!!
نمود این رویدادها در این‌گونه مواقع برای افراد بیرونی و ناآشنا با کنیسه‌های راست‌کیش عجیب و در واقع دیوانه‌وار است، ساموئل پپیس که در ١۴ اکتبر ۱۶۶۳ در لندن در مراسم سیمخا تورا حضور یافته بود در خاطراتش می‌گوید:
«خداوندا، چه بگویم، دیدن شلوغی، خنده، مسخرگی، و بی‌توجهی، و بلکه به‌هم‌ریختگی در سراسر مراسم عبادی، که بیشتر از حیوانات سر می‌زند تا از مردمانی که خداشناس حقیقی‌اند، آدمی را وامی‌دارد که سوگند بخورد دیگر هرگز آنان را نبیند، در واقع نیز دیگر من چیز چندانی از این قبیل ندیدم، و نمی‌توانستم تصورش را هم بکنم که در تمام دنیا دینی وجود داشته باشد که چنین اعمال بی‌معنایی از آن سر بزند.»
انتهای پیام
منبع: اندیشکده مطالعات یهود
