بازدیدها: 9
جهان غرب از قرن هفدهم و یا حتی رنسانس به این سو، در جهت غیردینی کردن نگرش مردم و سست کردن علایق دینی تلاش کرده است و به نام «اومانیسم» و «فرد گرایی» به مخالفت با استیلای دین برخاسته است.
به گزارش فاران نیوز، بعد از جنگ جهانی دوم شمار زیادی از گروههای مذهبی خارج از چارچوپ ادیان سنتی به وجود آمدند که هدف آنها سکولار کردن دین بوده است، هرچند بنیانگذاران آنها خود را معلمانی دینی و روحانی معرفی می کنند.
این آیین ها به عنوان «جنبشهای جدید دینی» به خصوص در آمریکا، کانادا و اروپای شمالی معروف شدند و با تضعیف ادیان سنتی، نفوذ کردهاند.
رهبران این گروهها ترویج می کنند که هیچ کتاب مقدسی در جهان، ابدی نیست و انسان شایستگی خلق دین جدید را دارد، روشهای عقلی نیز مانع کشف حقایق دینی میشود و رستگاری بشر با کنار گذاشتن این روشها و پیروی مطلق از بنیانگذاران این گروهها حاصل خواهد شد.
از این رو، گروه ها بر محور شخصیت رهبران خود استوارند و با مرگ آنها فرومیپاشند. اکثر بنیانگذاران این گروهها مدعیاند که انسان با پیروی مطلق از ایشان میتواند «خدا» شود. همچنین از تحولات نهایی در هزاره سوم سخن میگویند و خود را منجی جامعه بشری و تنها راه رستگاری آن در آخرالزمان معرفی میکنند.
امروزه با فرو ریختن ایدئولوژیهای ذهنی جهان غرب که پس از قرون هیجده و نوزده میلادی جای دین را گرفته بود، رویکرد به دین رشد قابل توجهی یافته است. بیشتر فلاسفه معاصر غرب معتقدند که مکاتب فلسفی از این پس نمیتوانند گره ای از کار انسانهای تشنه هدایت معنوی بگشایند.
انتهای پیام
منبع: پایگاه تخصصی نقد عرفان های کاذب
