بازدیدها: 15
برخی انسان ها توانایی انجام کارهایی را دارند که عادتا از عهده انسان خارج است و به عنوان کار خارق العاده از آن یاد می شود. با این وجود و با علم به چنین ظرف و ظرفیتی برای انسان، دو سئوال پیش روی ما قرار میگیرد:
1. آیا انسانی که بر اثر عبادت و ریاضت به این مقام رسیده است، برای همیشه از ارتکاب به گناه مصون است؟
2. چنین شخصی با این همه مقامات، آیا بر دیگران نیز ولایت داشته و باید از او اطاعت شود یا این مقام، مانند اندوخته ای است که تنها صاحب آن را حفظ میکند؟
در پاسخ به هر دو سئوال باید گفت:
اولاً مقامات به دست آمده هیچگونه مصونیتی برای انسان ایجاد نمیکند و ممکن است که همین مقام، وسیله برای امتحان او باشد. مانند برصیصای عابد.
ثانیا برخورداری از قدرتهای ماورائی و خارق العاده؛ تنها مخصوص عارفان و سالکان راه حق نیست و برخی از مرتاضان و جن گیرها نیز از قدرتهای مشابه برخوردار هستند. لذا تشخیص بین عارف و مرتاض کاری دشوار و شاید غیرممکن باشد.
ثالثا اگر چنین فردی، مقام خود را از سوی خداوند دریافت کرده باشد، بر دیگران ولایتی نداشته و هدایت خود را با اقتدا به هدایت دیگری به دست آورده است. برخلاف انبیاء و اوصیاء که خود نور هدایت هستند و به حقیقت هدایت دست یافته اند. چنانچه خداوند متعال درباره هدایتگری انبیاء الهی میفرماید: «أُولَٰئِكَ الَّذِينَ هَدَى اللَّهُ فَبِهُدَاهُمُ اقْتَدِهْ؛ آنها کسانی بودند که خدا آنها را هدایت نمود، تو نیز از راه آنها پیروی نما». لذا توانایی بر انجام کارهای خارق العاده، ملاک تبعیت از او نیست.
علی محمدی هوشیار
انتهای پیام
