بازدیدها: 2
هرسال هنگام اربعین، برخی فعالان مجازی می گویند که مردم بخاطر غذای مجانی به پیاده روی می روند. دلیل این تصور واهی این فعالان مجازی این است که نگاهشان، نگاهی لیبرال_سرمایه داری است. در تفکر آنها نمی گنجد که مردم بخاطر چیزی غیر از مادیات چنین گردهمایی عظیمی داشته باشند
در نظام اربعینی هیچکس بر دیگری برتری ندارد. هرکس هرچقدر در توان دارد به بقیه خدمات می دهد. محوریت همه چیز مسئله ای فرازمینی است نه مادیات دنیا. هدف عاقبت بخیری و رسیدن به معشوق است نه پیشرفت و جلو زدن از بقیه. همه هوای هم را دارند و با یکدیگر مهربان هستند و بسیار کم پیش می آید که اختلاف یا دعوایی ببینیم. سخت ترین شرایط اسکان و محیط هم باعث نمی شود تا کسی زبان شکایت بگشاید. هدف مهم است اما لذت اصلی در مسیر تجربه می شود. همه از موکب داران تشکر می کنند و همه خدمات را لطف آنان می دانند نه وظیفه و بسیاری ویژگی دیگر که فقط در نظام عاشقان اربعین می بینیم
نظامی که در آن صرفا حضور قلب و عشق به حسین ملاک است و همه در این مسیر هرکاری که می توانند برای زوار حسین انجام می دهند، چیزیست که سرمایه داری هیچگاه تجربه نمی کند. در ذهن نظام سرمایه داری نمی گنجد که بی چشم داشت خدماتی به کسی ارائه داده شود و هدف چیزی جز مادیات باشد. نظام سرمایه داری نمی تواند بپذیرد محوری جز نفس انسان(اومانیسم) وجود داشته باشد چه برسد به اینکه این محور و هدف، مسئله ای ماورایی دینی هم باشد
اگر نظام اربعینی که ردی عظیم در سبک زندگی ما به جا گذاشته به بن‌مایه یک تمدن بدل شود، نظام های سیاسی فعلی را خواهد بلعید. مردم تربیت یافته در اربعین از مظلومان بی چشم داشت دستگیری می کنند، بخاطر تفکر عاشوایی با هر ظلمی مقابله می کنند و در مسیر تقرب به معشوق که محوری معنوی(نه مادی) است بدون تمسک به مادیات و وسایل لوکس، بهم هرکمکی بتوانند می کنند. نظام اربعینی همانند اژدها می تواند نظام های سیاسی و تمدنی غرب را ببلعد
اربعین یک حرکت سیاسی و مقدمه یک نظام تمدنی است.
انتهای پیام
منبع: آی‌نقد
