بازدیدها: 44
رحلت جانسوز پیامبر رحمت صلی الله علیه وآله، بزرگترین حزن و مصیبت جهان اسلام می باشد. رسول اکرم می فرماید: «هرکس به مصیبتی گرفتار آمد باید مصیبت مرا به یاد آورد؛ زیرا که مصیبت من از بزرگترین مصیبت ها است».[۱] ابن تیمیه به دنبال عقاید باطل خود، حزن و اندوه و گریه حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها در سوگ پدر گرامی شان را مذموم می شمارد. او انگشت اتهام به سمت شیعیان گرفته چنین می گوید: «شیعه و دیگران از فاطمه حکایت می کنند که به حدي در سوگ پیامبر صلی االله علیه وآله حزن داشته که قابل توصیف نیست، و این که او بیت الاحزان ساخته است، و این کار را مـذمت براي او به حساب نمی آورنـد، با این که او بر امري حزن داشـته که فوت شـده و بـاز نمی گردد».[۲]
دلایل گریه حضرت زهرا سلام الله علیها
حزن و اندوه در هنگام مصیبت و در فراق عزیزان یک امر فطری است
- گریه و حزن در فراق عزیزان بر طبق طبیعت و سرشت آدمی است.
- علاوه بر فطرت، عقل و شرع نیز با آن موافق است.
- قرآن کریم درباره حزن حضرت یعقوب علیه السلام در فراق حضرت یوسف علیه السلام می‌فرماید: «یا أَسَفی عَلی یُوسُفَ وَ ابْیَضَّتْ عَیْناهُ مِنَ الْحُزْنِ فَهُوَ کَظیمٌ»؛ [۳] «ای دریغ بر یوسف! و دیدگانش (یعقوب) از غم سفید شد، اما او خشم خود را فرو می‌برد»!
- پیامبر صلی الله علیه وآله در فراق فرزندشان ابراهیم می گریستند و فرمودند: «همانا چشم می گریـد، و قلب محزون می شود ولی غیر از آنچه رضایت پروردگار ماسـت نمی گوییم، و به طور حتم اي ابراهیم در فراق تو محزونیم».[۴]
بصیرت افزایی
- یکی از دلایل حزن و گریه دختر گرامی رسول الله روشنگری امت پیامبر صلی الله علیه وآله بود. جامعه مسلمین بعد از رحلت پیامبر صلی االله علیه وآله، درگیر جریان سقیفه و غصب خلافت بر حق امیر المومنین علی علیه السلام شده بودند. حضرت تنها راه دفاع از ولایت و افشاگری غصب خلافت را گریه بر مظلومیت امام علی علیه السلام دانستند. به این وسیله نارضایتی خود را از این امر نشان دادند.
- «اما فاطمه علیه السلام بر [مرگ] رسول خدا آنقدر گریه کرد که مردم مدینه اذیت شدند (و شکایت کردند)، سپس گفتند: با گریه فراوانت، ما را آزار دادی؛ یا روز گریه کن و یا شب… ».[۵]
شواهدی دیگر بر حزن و اندوه در هنگام مصیبت
در میان مسلمانان اعم از شیعه و اهل سنت روایات فراوانی در زمینه گریه نسبت به اموات وجود دارد.
در صحیح بخاری و مسلم نقل شده: «هنگامی که خبر شـهادت زید بن حارثه و جعفر بن ابی طالب و عبدالله بن رواحه در غزوه موته به رسول خدا رسید؛ در حالی که آثار حزن بر ایشان هویدا بود، جلوس نمود».[۶]
بخـاري از انس بن مالک نقل می کند: «هنگامی که قاریان قرآن در کنار بئر معونه به شـهادت رسـیدند، یک ماه حضـرت با مردم سـخن نمی گفت و هرگز دیده نشد که رسول الله به این شدت ناراحت شده باشد».[۷]
طیالسی، نقل می کند ابوبکر بر پیامبر صلی االله علیه وآله محزون شد، گریست و نوحه سرایی کرد.
او می گوید: «بعد از وفات پیامبر صـلی االله علیه وآله چون بر حضـرت وارد شد لبانش را بین دو چشمان حضرت گذاشت و دو دسـتش را به دو گیجگاه او، آن گاه فریاد برآورد: وا نبیاه، وا خلیلاه، وا صـفیاه».[۸]
سلمـان و ابوالـدرداء در فراغ رسول خدا محزون بودنـد و می گفتنـد: «سه چیز مرا به حـدي محزون کرده که به گریه واداشـته است؛ یکی فراق محمد صلی االله علیه وآله … ».[۹]
پی نوشت:
[۱]. سنن ابن ماجه،ج1،ص510؛ المعجم الأوسط، بیهقی،ج4،ص365؛ المعجم الصغیر،ج1،ص366
[۲]. منهاج السنه، ابن تیمیه، ج8، ص459 و 460
[۳]. سوره یوسف/48
[۴]. صحیح بخاري، ج1، ص438و 439؛ صحیح مسلم، ج4، ص1807
[۵]. ریاض الابرار فی مناقب الائمه الاطهار، سید نعمت الله جزائری، ج 1، ص19
[۶]. صحیح بخاري، ج1، ص437، باب من جلس عندالمصیبه؛ صحیح مسلم، ج2، ص614
[۷]. صحیح بخاري، ج1، ص437
[۸]. مسند طیالسی، ج۱، ص۲۱۷
[۹]. حلیه الاولیاء، ج1، ص207؛ شعب الایمان، بیهقی، ج7، ص378
منابع:
سلفی گری و پاسخ به شبهات؛ علی اصغر رضوانی
سیمای عقاید شیعه؛ آیه الله سبحانی
