بازدیدها: 3
در دوران پهلوی برای شاه کاملاً روشن بود که چه کسانی نفوذی سرویس‌های اطلاعاتی امریکا، انگلیس و اسرائیل هستند. مثلاً وقتی با عَلَم مشورت می‌کرد می‌دانست که عَلَم نظرات انگلیسی‌ها را منعکس می‌کند یا وقتی با هویدا مشورت می‌کرد می‌دانست که او نظرات آمریکایی‌ها را منعکس می‌کند.
شاه در خاطرات عَلَم می‌گوید که فلانی آدمِ فلان دستگاه اطلاعاتی است، خوب است که در جریان کار قرار بگیرد و آن‌ها بدانند که ما چه می‌کنیم! این کار نوعی اطمینانِ‌خاطر دادن به دستگاه نفوذ است.
در همین دوران صهیونیست‌ها خطی را دنبال می‌کردند که در ایران از دوران قاجار شروع شده بود و آن جدیدالاسلام ها هستند. آن‌ها عناصر یهودی بودند که خودشان را به شکل مسلمانان درمی‌آوردند و به جامعهٔ ما نفوذ داده می‌شدند.
البته این اختصاص به جامعهٔ ما هم ندارد. مثلاً در ترکیه به آن‌ها دونمه می‌گویند، یعنی کسانی که چرخش کردند. در جاهای مختلف، در کشورهای اسلامی مثل مصر نیز این‌ها هستند، آن‌ها حتی با زنان مسلمان ازدواج می‌کنند تا بتوانند تأثیرات اجتماعی داشته باشند.
صهیونیست‌ها این‌گونه وانمود می‌کردند که به دلیل در خطر بودنِ جانشان تغییر مذهب می‌دهند تا از این طریق بتوانند از گزند برخی از مخاطرات در امان بمانند. اما در دوران شاه به‌خصوص در دوران پهلوی دوم آن‌ها بهترین و مطلوب‌ترین شرایط را در ایران داشتند.
این بسیار سخت است که فردی سال‌ها با هویّت جعلی زندگی کند. اگر این کار برای مصون‌ماندن از برخی خطرات بوده باشد، به محض این‌که حکومت پهلوی که دست‌نشاندهٔ انگلیسی‌ها بوده روی کار می‌آید باید از این کار دست می‌کشیدند و رسماً اعلام می‌کردند که طرفدار صهیونیست‌ها و یهودی هستند، ولی این‌ها حتی در دوران پهلوی هم ماهیّت اولیهٔ خودشان را آشکار نکردند!!
سفیر وقت اسرائیل در خاطراتش می‌گوید در دوران پهلوی دوم یکی از این جدیدالاسلام ها توانسته بود نمایندهٔ مسلمان‌ها در شورای شهر بشود! بنابراین تا این سطوح بالا می‌آمدند. این روند هرگز در دوران پهلوی متوقف نمی‌شود که در واقع بدترین نوع نفوذ هم هست.
این نفوذ ابعاد اجتماعی هم دارد و فقط محدود به مسائل سیاسی نمی‌شود؛ تأثیرات اجتماعی در جامعه می‌گذارد و ممکن است رهبری بخشی از توده‌های مردم را نیز در مواقعی به‌دست بگیرد که این خیانتِ منحصر به‌فردِ صهیونیست‌ها است که در جوامع اسلامی دنبال می‌کنند.
گفت‌وگو با عباس سلیمی‌نمین
انتهای پیام
منبع: اندیشکدهٔ مطالعات یهود
