بازدیدها: 4
ترک تعصبات جاهلانه در بهائیت
بدون تردید، تعصب آن هم از نوع جاهلانه ی آن، مورد علاقه و تأیید هیچ انسان آزاداندیشی نیست. متأسفانه رهبران بهائیت طبق معمول، با بکارگیری کلماتی مثل «ترک تعصبات جاهلانه» به تحریک احساسات عمومی می پردازند. و به وسیله آن به بسیاری از خواسته های خود می رسند.
عبدالبهاء (از رهبران بهائیت) در این زمینه می گوید:
«ای احبّای الهی! از رائحه تعصب جاهلانه و عداوت و بغض عامیانه و اوهام جنسیّه و وطنیّه و دینیّه که به تمامه مخالف دین الله و رضای الهی و سبب محرومی انسانی از مواهب رحمانی است، بیزار شوید… و به هر نفسی از هر ملت و هر آیین و هر طایفه و هر جنس و هر دیار ادنی کرهی نداشته باشید؛ بلکه در نهایت شفقت و دوستی باشید…» (رياض قديمي، گلزار تعاليم بهائي،ص 367-366، به نقل از مكاتيب عبدالبهاء)
طبق گفته عبدالبهاء، تفاوتی میان تعصب و غیرتمندی، وجود ندارد. بنابراین بهائیان باید درباره نوامیس مختلف مادی و معنوی خود کاملا بی تفاوت باشند.
2نکته قابل توجه درباره ترک تعصبات جاهلانه در بهائیت
- اگر منظور از این تعالیم، پاک کردن جان از قید جهالت باشد، پیش از بهائیت در تمام ادیان آسمانی و به ویژه اسلام، این موضوع تبیین شده است.
- دومین نکته قابل توجه اینست که حتی اگر ترک تعصبات جاهلانه تنها در بهائیت مطرح شده بود! و در ادیان الهی صحبتی از آن نشده بود، بهائیان تا چه اندازه پایبند به آن می باشند؟ و جایگاه تعصبات جاهلانه در رفتار و گفتار بهائیان کجاست؟
كساني كه با اين حرارت تعصب را ملامت مي كنند، چرا دیگران را به نام دين، اغنام الله مي خوانند؟
نکته پایانی
اگر تعصب ناپسند است، چرا رهبران بهائی در سخنان خود به آن توصیه کرده اند؟
ایشان منطق مخالفینشان را سَمّ مهلک دانسته اند: «پس ای اهل رضوان من، خود را از سموم انفس خبیثه و اریاح عقیمه که معاشرت با مشرکین و غافلین است، حفظ نمائید». (عبدالحمید اشراق خاوری، مائده آسمانی، بی‌جا: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، 129 بدیع، ج 8، ص 39)
در جایی نیز نوشته اند:
«جمیع احباء الله لازم که هر نفسی که رائحه بغضا از جمال عزّ ابهی ادراک نمایند، از او احراز جویند… چه نفسشان مثل سم سرایت کننده است.» (گنجینه حدود و احکام، ص450)
آیا این چیزی فرای ترک تعصبات جاهلانه در بهائیت نیست؟!
