بازدیدها: 3
یکی از با ارزش‌ترین خصوصیات اخلاقی حضرت علی اکبر(ع) همراهی و پشتیبانی از ولایت بود، حضرت علی‌اکبر(ع) در کنار بسیاری از خصوصیات زیبای اخلاقی و رفتاری تا پایان جان از ولایت دفاع کرد و این می‌تواند الگویی برای جوانان باشد.
حضرت علی‌اکبر فرزند امام حسین(ع) در بین سال‌های ۳۳ تا ۳۵ هجری از مادری به‌نام لیلا دختر ابی مرّه در شهر مدینه چشم به جهان گشود. وی در مکتب انسان‌ساز پدر شیوه‌های صحیح دفاع از مکتب و اطاعت از امامت و حمایت از آرمان‌های مقدس آن را آموخت.(۱)
تربیت شایسته امام حسین(ع) سبب شد که علی‌اکبر به بهترین صفات کمال آراسته شود. عواملی همچون: اصالت خانوادگی، تربیت و وراثت، کسب علم و فضایل که از عناصر تشکیل‌دهنده شخصیت هر کس است، در وجود و زندگی او فراهم بود. خلق و خوی او و رفتار و حرکات و ادب و متانتش در حدّ اعلای برجستگی و درخشندگی بود. آن‌گونه که گفته و نوشته‌اند، رفتارش یادآور حرکات و رفتار پیامبر خدا(ص) بود و همین سبب می‌گشت تا در چهره او شخصیت پیامبر را مشاهده نمایند و با دیدن او یاد حضرت رسول(ص) را در ذهن‌ها زنده شود.
علی اکبر، نسخه‌ای برابر با اصل نسبت به رسول خدا و شاخه‌ای از آن شجره طیبه و ریشه پاک بود و وارث همه خوبی‌های خاندان عصمت و طهارت به شمار می‌رفت.(۲)
حضرت علی اکبر(ع) الگوی جوانان است چرا که اسوه و الگوی جوان، باید جوان باشد؛ تا فضایل و کمالات این جوان دست یافتنی باشد.
قرآن برای زندگی بشر، اُسوه و الگو معرفی می‌کند؛ «لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ». اگر پیامبر و سبک زندگی نبوی اسوه و الگوست، هر شخص و سبک دیگری اگر بخواهد اسوه و الگو باشد، باید رنگ و بوی پیامبر را داشته باشد و «اَشبَهُ الناسَ خَلقاً وَ خُلقاً وَ مَنطِقاً بِرسوُلِ الله» باشد.
امام حسین(ع) حضرت علی اکبر(ع) را عصاره بنی‌هاشم و شبیه‌ترین مردم به پیامبر(ص) دانسته، فرمود: هر وقت دلمان برای رسول الله تنگ می‌شد، مشتاق زیارت علی‌اکبر می‌شدیم و زیارت و ملاقات علی‌اکبر(ع) بود که دلمان را در فراق پیامبر(ص)تسلی می‌بخشید.
یکی از با ارزش‌ترین خصوصیات قرآنی و اخلاقی حضرت علی‌اکبر(ع) همراهی و پشتیبانی از ولایت بود، حضرت علی‌اکبر(ع) در کنار بسیاری از خصوصیات زیبای اخلاقی و رفتاری تا پایان جان از ولایت دفاع کرد به‌طوری که در کربلا اول فردی که اذن میدان گرفت حضرت علی‌اکبر(ع) بود، جوان برومندی که وقتی امام حسین(ع) از او سؤال می‌کند مرگ در نظر تو چگونه است آن‌را به احلی من السلام تعبیر کرد.(۳)
نوع ولایت‌مداری و شهادت‌طلبی در برابر استکبار زمان گویای این است که سرباز ولایت است و شکست در منطق آن جایی ندارد و می‌توان رشادت طلبی حضرت علی‌اکبر(ع) را مصداق آیه «مِنَ المُؤمِنینَ رِجالٌ صَدَقوا ما عاهَدُوا اللَّهَ عَلَیهِ ۖ فَمِنهُم مَن قَضىٰ نَحبَهُ وَمِنهُم مَن یَنتَظِرُ ۖ وَما بَدَّلوا تَبدیلًا؛(۴) در میان مؤمنان مردانی هستند که بر سر عهدی که با خدا بستند صادقانه ایستاده‌اند؛ بعضی پیمان خود را به آخر بردند و در راه او شربت شهادت نوشیدند و بعضی دیگر در انتظارند؛ و هرگز تغییر و تبدیلی در عهد و پیمان خود ندادند» دانست.
یکی از ابعاد وجودی سبک زندگی حضرت علی‌اکبر(ع) شاخص ایثار، مهروزی و انسان دوستی است، البته درک و فهم عمق این شاخص کار ساده‌ای نیست، چرا که ایثار و نوع دوستی حضرت علی اکبر(ع) دارای ابعاد و مختصات گسترده‌ای است، یک بعُد ظاهری آن در صحرای کربلا زمانی متجلی می‌شود که جان بر کف مأمور به‌دست آوردن آب برای کودکان، زنان و مادران تشنه می‌شود.(۵) جلوه دیگر این ایثار را می‌توان در بذل جان و دفاع از امام تا رسیدن به درجه رفیع شهادت مشاهده کرد، در یک نگاه دیگر می‌توان این ایثار و نوع دوستی و مهروزی را در صحنه دفاع از حقّ و نجات امّت از جهالت مدرن مشاهده کرد، جهاد و قیامی که اگر صورت نمی‌گرفت، بشریت را در خطر انقراض انسانیت قرار می‌داد.«وَ بَذَلَ مُهجَتَهُ فیکَ لِیَستَنقِذَ عِبادَکَ مِنَ الجَهالَةِ وَ حَیرةِ الضَّلالَةِ؛(۶) و خون قلبش را بخشید تا بندگانت را از نادانى و سرگردانى گمراهى، نجات دهد».
یکی دیگر از ویژگی‌ها و سبک زندگی حضرت علی اکبر(ع) مسئله قاطعیت، رادمردی و شجاعت است، او چون شیرمردی نترس به قلب دشمن یورش می‌برد و از انبوه دشمن حتی اندک ترس و واهمه‌ای به خود راه نمی‌دهد، مهارت و شجاعت حضرت در مواجه با دشمن به گونه‌ای بود که کسی یارای مقابله رو در رو را با وی نداشت؛ کما اینکه در منابع نقل شده است برای به شهادت رساندنش یک حرامی با کمین کردن او را به درجه رفیع شهادت می‌رساند. وقتى «مُرّة بن مُنقِذ بن نُعمان عبدى»، شجاعت علی اکبر(ع) و مهارت و شمشیر زدنش را در جنگ دید، در جایى کمین کرد و از پشت، با نیزه به او یورش آورد و دیگر دشمنان هم با شمشیرهایشان به او تاختند و او را به شهادت رساندند».(۷)
(۱) – اعيان الشيعه ج ۱/ ص ۶۰۷، مقتل الحسين مقرم: ص ۳۱۲، منتهى الآمال ج ۱/ ص ۲۷۲، مثير الاحزان ابن نما: ص ۶۹.
(۲)- ترجمه مقتل ابى مخنف: ص ۱۲۹.
(۳)- تاريخ طبرى ج ۶/ ص ۲۵۶، ترجمه مقتل ابى مخنف: ص ۱۲۹.
(۴)- سوره مبارکه الأحزاب آیه ۲۳.
(۵)- ر.ک: الأمالی للصدوق: ص ۲۲۰ ح ۲۳۹، بحارالأنوار: ج ۴۴ ص ۳۱۶ ح ۱.
(۶)- تهذیب الأحکام: ج ۶ ص ۱۱۳ ح ۲۰۱.
(۷)- تاریخ الطبری: ج ۶ ص ۶۴؛ ذوب النضّار: ص ۱۱۹، بحار الأنوار: ج ۴۵ ص ۳۷۵
انتهای پیام
منبع: ایکنا
