چرا بهائیان دشمنان سرسخت علمای شیعه هستند؟

0

بازدیدها: 14

نگاه‌ علمای شیعه از ابتدای فعالیت بهائیان،‌ یك‌ نگاه‌ دین‌مدارانه‌ و همچنین ضد استعماری بوده است. در این مقاله به بررسی علل مخالفت علمای شیعه با فرقه بهائیت و دشمنی بهائیان با ایشان پرداخته می شود.

علل مخالفت علمای شیعه با فرقه بهائیت
  •  علمای شیعه بهائیان را یك‌ گروه‌ بدعت‌گذار و دین‌ساز می‌دانستند.
دلایل بطلان بهائیت
  1. ادعای خدایی و ادعای حلول خدا در وجود کسی هم عقلاً و هم طبق صریح آیات قرآن کریم کفر است.
  2. ادعای نیابت امام زمان و ادعای مهدی موعود بودن و ادعای نبوت علاوه بر مخالف بودن با قطعیات اسلام، محتاج به اثبات با معجزه است. در حالی که هیچ کدام از سران بهائیت دارای معجزه نبوده و نیستند.
  • بهائیان وابسته به قدرتهای‌ بیگانه بودند و راههای دخالت و نفوذ ایشان را در ایران فراهم می کردند. در مقابل، حمایت قدرت های استکباری را برای خود به دست می آوردند.

بر اساس اسناد و شواهد، فرقه ­هایی مانند بهائیت و دیگر فرق دست­ سازِ قدرتهای جهانی، به عنوان ابزاری در دست دشمنان اسلام بوده ­اند و اصولا برای ایجاد تفرقه در میان مسلمانان و از هم پاشیدن بنیان و اساس دین به وجود آمده ­اند. در واقع، از ترفندهای دول استعمارگر برای به انحراف کشیدن جریان صحیح دینداری، ایجاد فرقه های ساختگی است.

از بین بردن مسلمانان در گزارش ساواک

در گزارشی که توسط ساواک از یک جلسه بهائیان شیراز تهیه شده، نقش این فرقه در گسترش فساد و بی­ حجابی در ایران به دستور کشورهای استعمارگر به وضوح دیده می شود.

موضوع: بهائیان، تاریخ وقوع: 11 / 2/ 50

«جلسه ­ای با شرکت 9 نفر از بهائیان ناحیه 15 شیراز در منزل آقای فرهنگ آزادگان و زیرنظر آقای لقمانی تشکیل شد. بعد از قرائت نامه، آقای ولی ا… لقمانی … سخن گفت. وی اضافه کرد:. .. اکنون از امریکا و لندن صریحا دستور داریم در این مملکت، مد لباس و یا ساختمان ها و بی حجابی را رونق دهیم که مسلمان، نقاب از صورت خود بردارد … در ایران و کشورهای مسلمان دیگر هر چه بتوانید با پیروی از مد و تبلیغات، ملت اسلام را رنج دهید تا آنها نگویند امام حسین فاتح دنیا بوده و علی، غالب دنیا… اسلحه و مهمات به دست نوجوانان ما در اسرائیل ساخته می­ شود. این مسلمانان آخر به دست بهائیان از بین می­ روند و دنیای حضرت بهاءا… رونق می ­گیرد.»

  • احتمال قدرتمند شدن ‌تدریجی‌ بهائیان در ایران‌، و ترس از تسلط آنان‌ بر مؤمنان‌، روحانیت‌ را که از حامیان اصلی مردم و اعتقاداتشان بودند، به مخالفت جدی با بهائیت واداشت. این مخالفت به‌ دلیل‌ شدت پیدا کردنِ فعالیت‌ بهائیت‌ بعد از دهه‌ی‌ 1320ه ش، زیادتر شد.

با نگاهی به فعالیت های بهائیان در گذشته و حال، جنایت‌ها و خیانت‌های این فرقه را در حق مردم ایران و دین مقدس اسلام به روشنی می ­توان نشان داد. آدم­کشی، قتل، ترور و قساوت از آغازین روزهای پیدایش بابی‌گری و بهائی ­گری وجود دارد.

در اینجا به ذکر نمونه هایی از این جنایت ها اکتفا می کنیم:
  1. یكی‌ از اقدامات‌ زشت‌ بهائیان‌، واقعه‌ی‌ 1328/10/13ه.ش ابرقو بود. در این‌ واقعه‌، چند نفر بهائی ‌به‌ خانه‌‌ی زنی‌ شیعی‌ كه‌ روی‌ اعتقادات خود پا‌فشاری می کرد، شبانه‌ حمله‌ می‌كنند و شش‌ نفر را به طرز فجیعی‌ به‌ قتل‌ می‌رسانند. طبق‌ كیفر خواست‌ پرونده‌، اسامی‌ این‌ شش‌ نفر عبارت‌ است‌ از:1ـ صغرا 50 ساله‌ و پنج‌ نفر از فرزندان‌ او به‌ نام‌های‌ 2ـ معصومه‌ 15 ساله‌ 3ـ خدیجه‌ 11 ساله‌ 4ـ بی‌بی‌ 8 ساله‌، 5ـ علی‌اكبر 14 ساله‌ 6ـ حسین‌ 6 ساله‌. جرم‌ این‌ زن‌ از نظر بهائیان، مخالفت علنی با ایشان، بوده است. (1)
  2. حجت‌الاسلام‌ ارسنجانی‌ در رمضان‌ سال‌ 1329ه.ش برای‌ تبلیغ‌ به‌ سروستان ‌فارس‌ رفته‌ بود. ایشان نقل‌ می‌كنند كه‌ بهائیان‌ حتی‌ چاه‌ حمام‌ مسجد محل‌ را پر كردند و به‌ حمام‌ زنانه ‌هجوم‌ و زن‌ كدخدا را بدون لباس‌ از حمام‌ بیرون‌ آوردند.(2)
سخن آخر:دشمنی سرسختانه بهائیان و حامیانشان با علمای شیعه

دولت های استعماری به وسیله عوامل نفوذی به ظاهر دیندار، با ایجاد آیین ­های ساختگی تلاش می کردند تا اساس دین اسلام را نابود کنند. همچنین با سست کردن اعتقادات و از بین بردن یکپارچکی و وحدت مسلمانان راه را برای نفوذ و بدست آوردن منافع خود، صاف و هموار می کردند.

 اما تلاش و کوشش علمای بزرگ شیعه در آگاهی دادن به عامه مردم و روشنگری درباره اهداف اصلی تشکیل فرقه های دست ساز با ظاهری دینی، باعث ناکامی ایشان می شد. شاید یکی از مهم ترین دلایل دشمنی سرسختانه این فرقه ها با علمای شیعه، همین آگاهی بخشی های ایشان باشد.

پی نوشت:

  1. پرونده‌ی كلاسه 2909/185ـ23/11/21 دادسرای شاهرود. به نقل از: حجت‌الاسلام آقای حاج شیخ حسین خراسانی، فجایع بهائیت یا واقعه‌ی قتل ابرقو، بخش آخر
  2. حجت‌الاسلام محمدحسین ارسنجانی، تاریخ شفاهی انقلاب اسلامی (تاریخ حوزه‌ی علمیه‌ی قم)، ص 165

(برگرفته از سایت مرکز اسناد انقلاب اسلامی)