بازدیدها: 1
با شروع ماه محرم دوباره شیطنتهای شبکه های ماهواره ای وهابیت و دست و پا زدن ایشان در کمرنگ کردن برپایی مراسمات عزاداری شروع شده است، تا جایی که عبدالمجید ظهرابی مدیر شبکه وهابی نور در یکی از برنامه های اخیر خود در مورد این مساله اظهار داشته است: شیعیان برای امام حسین و علی اصغر (علیهما السلام) عزاداری می کنند، اما برای فرزندان پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) عزاداری نمی کنند.
پرسش
به گزارش فاران نیوز، با شروع ماه محرم دوباره شیطنتهای شبکه های ماهواره ای وهابیت و دست و پا زدن ایشان در کمرنگ کردن برپایی مراسمات عزاداری شروع شده است، تا جایی که عبدالمجید ظهرابی مدیر شبکه وهابی نور در یکی از برنامه های اخیر خود در مورد این مساله اظهار داشته است: شیعیان برای امام حسین و علی اصغر (علیهما السلام) عزاداری می کنند، اما برای فرزندان پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) عزاداری نمی کنند.
پاسخ
احترام به خاندان نبوت اعم از همسران، فرزندان و نوادگان ایشان امری ضروری است، که وظیفه هر مسلمان می باشد. از این رو از نگاه شیعه همه فرزندان پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) مورد احترام هستند، و فقدان ایشان ضایعه ای برای اسلام است که هر مسلمانی از آن ناراحت می شود. اما آنچه عزاداری بر امام حسین (علیه السلام) و یاران با وفای وی در واقعه عاشورا را منحصر به فرد کرده است را می توان به این دلائل دانست:
تاکید پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) و اهل بیت (علیهم السلام) بر عزاداری ایشان
با مراجعه به منابع تاریخی و روایی معتبر فریقین به خوبی می توان به این مهم دست یافت که پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) و ائمه معصوم (علیهم السلام) بر عزادری امام حسین (علیه السلام) تاکید داشته اند، برای نمونه:
الف. حدیث ام فضل
ام فضل دختر حارث خدمت رسول خدا (صلى الله عليه وآله) رسيد و عرض كرد: يا رسول الله ديشب خواب بدي ديدم، حضرت فرمودند: چه خوابي ديدي؟ گفت: خواب بدي بود. مانند اين كه قطعه‌اي از جسدتان را بريديد و در آغوش من گذارديد. رسول الله (صلى الله عليه وآله) فرمود: خير است، فاطم ه(سلام الله علیها) إن شاء الله فرزندي به دنيا مي‌آورد و او را در آغوش تو قرار مي‌دهد. بعد از مدتي فاطمه (سلام الله علیها) حسين (علیه السلام) را به دنيا آورد و همان‌گونه كه پيامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) فرموده بود در آغوش من قرار گرفت. تا اين كه روزي خدمت حضرت رسيدم و حسين(علیه السلام) را در آغوش آن حضرت گذاردم؛ حضرت به من التفاتي نمود و چشمانش پر از اشك گرديد. عرض كردم: يا نبي الله پدر و مادرم فدايتان چه شده است؟ حضرت فرمود: جبرئيل (عليه الصلاه والسلام) نزد من آمد و مرا با خبر ساخت كه امت من به زودي اين فرزندم را مي‌كشند، عرض كردم: همين حسين را؟ فرمودند: آري و اين هم مقداري از خاك و تربت سرزمين [كربلا] است.(۱)
ب. حدیث عایشه
عايشه همسر رسول خدا ميگويد: حسين بن علي (عليه السلام) بر رسول خدا (صلى الله عليه وآله) وارد شد و پيامبر خدا (صلى الله عليه وآله) در حال شنيدن وحي از جبرئيل امين بود جبرئيل پرسيد: يا محمد! آيا حسين را دوست داري؟ فرمود: چرا فرزندم را دوست نداشته باشم؟ جبرئيل گفت: امت تو او را بعد از تو مي‌كشند. سپس جبرئيل دستش را دراز كرد و خاكي سفيد آورد و گفت: فرزندت را در سرزميني كه «طفّ» نام دارد مي‌كشند. رسول خدا (صلى الله عليه وآله) به جمع اصحابش كه على و أبو بكر و عمر و حذيفه و عمّار و أبوذر بودند با چشمانى پر از اشك پيوست. ياران رسول خدا با ديدن آن حضرت پرسيدند، چه چيزى شما را به گريه آورده است؟ فرمود: جبرئيل مرا از شهادت فرزندم حسين در سرزمين طفّ آگاه كرد، و اين خاك را هم از همان سرزمين برايم آورده است، جايى كه محل دفنش خواهد بود.(۲)
گریه امام علی (علیه السلام) بر امام حسین (علیه السلام)
از ابن سعد شعبي وارد شده است که: علي (عليه السلام) هنگام رفتن به طرف صفّين به سرزمين نينوا رسيد، از نام آن سرزمين جويا شد، گفتند: نام اين سرزمين كربلا است. با شنيدن اسم كربلا آن‌قدر گريه كرد تا زمين از اشك چشمش خيس شد، سپس فرمود: محضر رسول خدا (صلّي الله عليه وآله) رسيدم در حالي‌كه آن حضرت مي‌گريست. به حضرت عرض كردم: چه باعث گريه شما گرديده است؟! حضرت فرمودند: جبريل لحظاتي قبل آمد و مرا با خبر ساخت كه فرزندم حسين در كنار فرات، محلي كه كربلاء نام دارد كشته مي‌شود و سپس مقداري از خاك آن سرزمين را به من داد تا ببويم و در آن هنگام نيز چشمان من پر از اشك گرديد.(۳)
گریه حضرت زهرا بر امام حسین (علیه السلام)
عليّ بن محمّد شافعي مغازلي از أبو أحمد عامر از حضرت عليّ بن موسي الرضا (عليه السلام) و آن حضرت از پدران گرامياش از امير المؤمنين (عليه السلام) از پيامبر اكرم (صلّي الله عليه وآله وسلّم) اين حديث را نقل ميكند، كه پيامبر (صلّي الله عليه وآله) فرمود: دخترم فاطمه با لباس خونين فرزندش حسين (عليه السلام) وارد محشر مي‌شود، آن‌گاه به يكي از پايههاي عرش خدا چنگ مياندازد و عرض ميكند: اي خداي عادل و جبّار بين من و قاتل فرزندم قضاوت كن! به خداي كعبه سوگند كه خداوند حكم و دستور خاصّ خودش را در باره دخترم صادر خواهد كرد.(۴)
پس آنچه را که شیعه در عزای امام حسین (علیه السلام) انجام می دهد در واقع تاسی به سیره پیامبر (صلی الله علیه وآله) و اهل بیت ایشان است.
ورود تاریخ وفات فرزندان پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) در تقویم شیعه
با توجه به اینکه بر حسب وقایع مهم تاریخی امکان درج تمام این وقایع در تقویم رسمی وجود ندارد با این وجود می بینیم که در تقویم های مرسوم شیعه سالروز وفات فرزندان حضرت رسول (صلی الله علیه وآله و سلم) در این تقویمها درج شده است و این وقایع اندوهناک را به همگان گوشزد می کند. به خلاف تقویم های رسمی وهابیت و مدعیان سلف صالح که اگر از ایشان پرسیده شود سالروز وفات فرزندان رسول الله (صلی الله علیه وآله وسلم) چه روزی است نمی دانند و مرجعی سهل الوصول نیز برای یافتن ندارند.
عزاداری برای فرزندانی که شهید شده اند
شیعه برای همه فرزندان حضرت رسول اندوهناک و غمگین است اما عزاداریهای ایشان برای فرزندانی از پیامبر گرامی (صلی الله علیه وآله وسلم) است که به دست ظالمین به شهادت رسیده اند، برای نمونه اگر بنا بر ادعای وهابی ها شیعه به فرزندان پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) بی اعتنا است پس چرا هر ساله حدود یک ماه برای دختر پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلم) مراسم عزاداری برگزار می کنند، مگر ایشان فرزند پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلم) نیستند؟!
همین امر در مورد فرزند امام حسین (علیه السلام) «علی اصغر» نیز صادق است چرا که عزاداری ما بر این طفل شیر خوار نعوذ بالله تنقیص مقام فرزندان رسول الله (صلی الله علیه وآله وسلم) نیست اما ظلمی که در حق این طفل صورت پذیرفت، و مظلومانه ذبح شدن وی دل هر مسلمانی را به درد می آورد، اشک را جاری می سازد، چه بسا اگر فرزندان حضرت رسول (صلی الله علیه وآله وسلم) هم زنده بودند و این واقعه را می دیدند و یا می شنیدند آنها هم بر مظلومیت این طفل شیر خواره گریه می کردند!
نتیجه
همه اهل بیت نزد شیعه مورد احترام و تعظیم هستند، و وفات و شهادت همه ایشان برای شیعه حزن و اندوه را به همراه دارد، اما آنچه گریه بر امام حسین (علیه السلام) و اهل بیتش را نزد شیعه پر رنگ کرده است، چیزی جز تاکید پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم)، شهادت ایشان و مظلومیت بی نهایت ایشان نیست.
۱. حاكم نيشابورى، محمّد، المستدرك على الصحيحين، ج3، ص194، تعليق: محمد بن أحمد ذهبى، تحقيق: مصطفى عبدالقادر عطا، دارالكتب العلمية، چاپ اوّل، بيروت، 1411ق.
۲. طبراني، سليمان، المعجم الكبير، ج3، ص107، تحقيق: حمدي بن عبد المجيد السلفي، مكتبة ابن تيمية، القاهرة، چاپ دوّم، بي تا.
۳. هيتمي، احمد بن محمّد (م 974)، الصواعق المحرقة على أهل الرفض والضلال والزندقة، ج2، ص556، التحقيق: عبد الرحمن بن عبد الله التركي وكامل محمد الخراط، مؤسسة الرسالة، لبنان، چاپ اوّل، 1417هـ.ق.
۴. ابن المغازلي، علي بن محمّد (م 483)، مناقب أمير المؤمنين علي بن أبي طالب رضي الله عنه، ص117، تحقيق: أبو عبد الرحمن تركي بن عبد الله الوادعي، دار الآثار، صنعاء، چاپ اوّل، 1424 هـ.ق.
انتهای پیام
منبع: الوهابیه
