بازدیدها: 9
چرا معجزه میرزا حسینعلی نوری نیاز به اصلاح دارد؟
میرزا حسینعلی نوری، بنیان گذار فرقه بهائیت، بر این باور است که تنها معجزه پیامبران الهی در اثبات حقانیت دعوت شان، کلام وحی است. حال آن که کتاب وی، مملو از اشتباه است. همین امر سبب می شود که پیروان فرقه بهائیت مجبور شوند تا اصلاحاتی در کتاب یا همان معجزه پیامبرشان اعمال نمایند.
کتاب و کلام وحی در نگاه میرزا حسینعلی نوری
میرزا حسینعلی نوری در توضیح اهمیت کلام وی و کتاب انبیاء الهی می نویسد:
“مظاهر مقدسه را دلیلی جز آیات کتاب نیست“. (1)
به طور کلی در نگاه پیروان فرقه بهائیت، منظور از معجزه، تنها همین کلام خداست. از این رو، تمامی کارهای خارق العاده ای را که انبیاء در زمان خویش برای اثبات ارتباط با عالم غیب انجام می دادند، انکار می کنند و آن ها را در اصل، استعاره ای برای حقیقتی پنهان می نامند. از این رو، میرزا حسینعلی نوری در تفسیر آیات مرتبط با مواجهه ساحران با معجزات حضرت موسی (ع)، ساحران را استعاره از روحانیان آن عصر می داند و مقصود از ریسمان های آن ها را استدلال این روحانیون در اثبات خویش تصور می کند:
“در داستان حیات حضرت موسی مذکور، هنگامی که آن حضرت، فرعون را به امر الهی دعوت نمود او اعراض کرد و به ساحران که همان روحانیان زمان بودند گفت که با موسی مقابله کنند… مقصود از حِبال (ریسمان) ساحران، همان ادله و استدلال های آنان بود. و مقصود از عصا که مانند اژدها شد و آن مارها را بلعید، دلایل قوی و الهی مظهر اَمر بود که بر ادله باطل علما پیروز شد“. (2)
حسینعلی نوری بر این اساس است که می نویسد:
“معجزات انبیاء دلیل قاطع بر حقانیت و اعتبار تعالیم آن برگزیدگان الهی نیست، بلکه کلمات ربانی که از قلم یا لسان انبیای الهی در هر دوری از ادواری صادر شده، بزرگ ترین و آشکارترین نشانه مظهریت آنان بوده است“. (3)
رفع اشکال از معجزه میرزا حسینعلی نوری
کریستوفر باک در کتاب خود با عنوان «رمز و راز؛ بررسی تحلیلی کتاب مستطاب ایقان» می نویسد:
“دایره تحقیق از انواع تغییرات متنی دیگر نیز سخن می گوید، مثل اصلاحات سبکی و دستوری. حضرت بهاء الله، خود در رساله سؤال و جواب که مکملی است بر کتاب اقدس، فرآیند تصحیح و دلایل آن را افشا می فرمایند: «بسیاری از الواح نازل شد و همان صورت اولیه، من دون مطابقه و مقابله، به اطراف رفته، لذا حسب الامر به ملاحظه آن که معرضین را مجال اعتراض نماند، مکرر در ساحت اقدس قرائت شد و قواعد قوم در آن اجرا گشت» (4)”. (5)
در ادامه در این کتاب می آید:
“در مورد تغییرات سبکی و دستوری باید خاطرنشان کرد که تغییرات متعددی که همه آن ها در متون استنساخ شده در زمان حیات حضرت بهاء الله منعکس شده اند، ثبت شده است و این بدان معنی است که آن حضرت این تغییرات را ملاحظه و تأیید فرموده اند“. (6)
بر این اساس، مشخص است که آن چه میرزا حسینعلی نوری به عنوان تنها شاهد خود بر صحت گفتارش معرفی می کند، بارها در طول زمان اصلاح شده است. جالب این که نوری معتقد است، علت این تغییرات این است که کتاب وی مورد اعتراض مردم زمان قرار می گرفت. بنابراین، برای ممانعت از مخالفت معترضین، این کتاب پس از اعمال اصلاحاتی در آن، مطابق با قواعد مورد قبول امت تغییر نمود.
اما سؤال این جاست که اگر حقیقتاً گفتار حسینعلی نوری، کلام وحی و معجزه است، چرا تا به این اندازه اشکال در آن وجود دارد؟
همچنین، به چه دلیل باید مطابق با اصول و قواعد معترضین اصلاح گردد؟ مگر نه این که این کتاب برای اصلاح مردم می باشد، آیا مردم باید تفکر و قواعد خود را مطابق با آن تغییر دهند یا آن کتاب باید خود را بر قواعد مردم زمان خویش منطبق نماید؟
موضوعات مرتبط:
باب و بهاء، پیامبران بی معجزه (بخش اول)
بهائیت و تغییر مفهوم رجعت (بخش اول)
بهائیت و مفهوم آتش در قیامت (بخش اول)
معاد و قیامت در بهائیت (بخش اول)
پی نوشت ها:
1) داودی، علی مراد (153) بدیع، مقالات و رسائل در مباحث متنوع، بی‌جا، موسسه معارف بهائی، ص 329.
2) نوری، حسینعلی (1998) میلادی، ایقان، هوفمایم آلمان، لجنه ملی نشر آثار بهائی به زبان فارسی و عربی، بند 12.
3) فلاحتی،حمید (1390)، مهدی فاطمی نیا، دیدار با تاریکی، تهران، عابد، ص 182.
4) نوری، حسینعلی، اقدس (رساله سؤال و جواب)، نسخه الکترونیکی، ص ۶۰-۵۹، سؤال ۵۷.
5) باک، کریستوفر (1995) میلادی، رمز و راز؛ بررسی تحلیلی کتاب مستطاب ایقان، دهقانی، خسرو (مترجم)، میشیگان، ص 66.
6) همان.
منابع:
- کبیری سامانی، س.، ملک زاده، ع. (1391)، رجعت از دیدگاه شیعه و فرقه ضاله بهائیت، معرفت، سال بیست و یکم،شماره یکصد و هفتاد و هشتم، ص 109-124
- جزوه رفع شبهات (1388) شمسی، ویرایش دوم
- منطقی، ا. (1387)، بهائی گری؛ اصول و مبانی اعتقادی، معرفت، شماره یکصد و سی و سوم
- کریمی، م. (1385)، معجزات و کرامات پیامبر اعظم (صلی الله علیه وآله)، شماره یکصد و هشتم
