بازدیدها: 2905
برخی مدعی هستند که چاه چهل دختران در فهرج یزد، جایی است که زنان و دختران زرتشتی، خود را درون آن انداختند تا مورد تجاوز عرب‌ها قرار نگیرند؛ در پاسخ می‌گوییم اولاً مردان زرتشتی، خود بیشترین ظلم و بدرفتاری را در حق زنان و دختران خود مرتکب می‌شدند، ثانیاً این چاه محل شهادت زنان و دختران مسلمانی است که از سوی نرهای زرتشتی مورد تعقیب و آزار قرار گرفته بودند.
پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ مدتی پیش، شایعه ای منتشر و در آن، جای جلاد و شهید عوض شده بود.
شایعه:
زمانی که لشکر عرب، شهرها را تصرف می‌کرد و دختران ایرانی را اموال خود می‌دانستند، قبل از آنکه به شهر فهرج یزد هجوم آورند، دختران زرتشتی این شهر تصمیم گرفتند جان دهند تا دست دشمن متجاوز به تن آنها نرسد. از این روی خود را یکی پس از دیگری داخل چاه انداختند و این چاه، امروز به “چهل دختران” مشهور است. نماد مظلومیت دختران ایران زمین!
پاسخ:
– دختران ایران زمین، حقیقتاً مظلومند و دین و دولت زرتشتی هم جزء ستمگران هستند که در حق زنان و دختران ایرانی، ظلم کردند؛ به همین سبب، رسانه‌های زرتشتی حق ندارند در مظلومیت دختران ایرانی اشک بریزند. در باورها و قوانین زرتشتی، زن بیش از آنکه یک انسان باشد، وجهه اهریمنی دارد. قوانین شرعی و اجتماعی زرتشتی درباره زنان، آن چنان زجرآور است[1] که به تعبیر جمشید کرشاسب چوکسی (استاد زرتشتی دانشگاه ایندیانای امریکا)، زنان و دختران زرتشتی آرزو داشتند که با یک مرد مسلمان ازدواج کنند.[2]
– در فقه اسلام، آزار رساندن به زنان در جنگ، نهی شده است. فقط زنانی که در جنگ علیه اسلام حضور پیدا می‌کنند، اسلحه به دست می‌گیرند یا رفتار تبلیغی علیه اسلام دارند، مجازات می‌شوند. کشته نمی‌شوند، بلکه به تصرف مسلمین در می‌آیند.[3] اما شاهان هخامنشی و همچنین سرکردگان زرتشتی، خود آن زمانی که قدرت به دست داشتند به ناموس کسی رحم نمی‌کردند. زنان را به اسارت می‌گرفتند و…[4]
اما درباره چاه چهل دختران فهرج باید بگوییم که قضیه از جهت تاریخی، کاملاً خلاف آن دروغی است که باستان پرستان گفته‌اند. حقیقت این است که چاه مذکور، محل شهادت زنان و دختران مسلمان است که به دست زرتشتیان قتل عام شده‌اند.
محمد مفید بافقی (مشهور به مستوفی بافقی) ادیب و دولتمرد ایرانی در قرن 11 هجری، در کتاب «جامع مفیدی» حکایت این چاه را این‌گونه نقل می‌کند:
«قبل از آنکه خلافت به سیدنا علی رضی الله عنه برسد، حسب الصلاح، مهاجرین و انصار، سعد بن ابی وقاص را امیر سپاه کردند و به جنگ یزدگرد سوم که از سلاطین عجم بود فرستادند. یزدگرد شکست خورد و از راه یزد به جانب دیار خراسان انعطاف داد و سپاه اسلام نیز به تعاقب او بودند. بخشی از سپاه اسلام، شامل جمعی از صحابه و تابعین در بیابان طبس راه گم کرده و به حوالی فهرج رسیدند. چون اهالی آنجا را به دین مجوس دیدند، آنها را به اسلام دعوت فرمودند؛ … اهالی فهرج در مقابل دعوت سپاه اسلام مهلت خواستند که ما قبایل و عشایر و دوستان را احضار کنیم تا کمر به اطاعت فرمان خدا و رسولش ببندیم.
به این اراده، مردمی را که با آنها هم کیش بودند طلب کردند. آن بد دینان که از دانش، مایه و از سعادت، پیرایه نداشتند، دین اسلام را نپذیرفتند و سر به طغیان و عصیان گذاشتند و گفتند که ما از دین آباء و اجداد دست نمی‌کشیم و این طایفه قلیل (مسلمین) را نیز نگذاریم که به سلامت از دیار ما بیرون روند و با یکدیگر عهد و پیمان بستند و چون روز، به آخر رسید و شب شد، بر سپاه اسلام شبیخون زدند و به تیغ بی‌رحمی، اکثری را بی‌جان ساختند.
گبران مجوسی به مسلمانان هجوم آوردند و لشکر اسلام نیز به جوش و خروش آمده و دست به انداختن تیر گشادند. سرانجام تمامی مسلمانان در آن معرکه از جمله حویطب بن هانی خواهرزاده سیدنا علی اسدالله الغالب و … به شهادت رسیدند. زنان و فرزندان مسلمان، سراسیمه روی به وادی گریز آورده و گبران از عقب ایشان می‌شتافتند. چون کار بر آن ناتوانان تنگ شد و گبران سنگدل نزدیک رسیدند، چاهی در نظر زنان و اطفال مؤمنان در آمد، همگی خود را در درون آن چاه انداختند (تا به دست گبران مجوسی اسیر نشوند).»[5]
برخی از مسلمین، در فتوحات و پس از آن، در مناطق فتح شده ساکن می‌شدند و از سویی چون برخی از این نبردها، ماه‌ها و سال‌ها به درازا می‌کشید، برخی با خانواده عازم نبرد می‌شدند. به هر روی، دلیل حضور زنان و کودکان در این نبرد، هر چه بوده باشد، اصل این است که طبق اسناد تاریخی، این جنایت توسط زرتشتیان علیه زنان و دختران مسلمان انجام شده است.
پی‌نوشت:
1. بنگرید به: «بانوی ایرانی! اسلام برای تو چه ارمغان آورده؟!»
2. بنگرید به: «زنان زرتشتی در طول تاریخ علاقه داشتند که با مردان مسلمانان ازدواج کنند»
3. بنگرید به: «سیره نبوی در
رفتار عادلانه با زنان اسیرشده در جنگ»
4. بنگرید به: «رفتار رهبران زرتشتی با زنان اسیر شده در جنگ» و «برخورد شاهان هخامنشی با اسیران جنگی»
5. محمد مفید مستوفی بافقی، جامع مفیدی، به کوشش ایرج افشار، تهران: چاپخانه رنگین، صص 634-636.
انتهای پیام
منبع: ادیان نت
