بازدیدها: 10
کلیسای نوتردام پاریس پس از پنج سال بازسازی در ۷ دسامبر ۲۰۲۴ بازگشایی شد. این مراسم با حضور شخصیتهای برجسته ای مانند امانوئل ماکرون، دونالد ترامپ و ولادیمیر زلنسکی، برگزار گردید. در این مراسم پاپ فرانسیس نیز دعوت شده بود اما به دلایلی که اعلام نشد در این مراسم شرکت نکرد.
با این وجود پاپ فرانسیس چند روز بعد در ۱۵ دسامبر ۲۰۲۴ به فرانسه و جزیره کورسیکا، زادگاه ناپلئون بناپارت سفر کرد. این سفر به دعوت اسقف نشین آژاکسیو، مرکز کورسیکا، انجام شد و برای نخستین بار یک پاپ به این جزیره سفر کرد.
سفر ناگهانی و از پیش اعلام نشده پاپ فرانسیس به کورسیکا در حالی بود که او مدتها پیش در پاسخ به دعوت اسقف اعظم پاریس و مقامات فرانسوی برای شرکت در مراسم بازگشایی کلیسای نوتردام در یک کنفرانس خبری در ۱۳ سپتامبر ۲۰۲۴ (۲۳) شهریور ۱۴.۳ به وضوح گفته بود که «من به پاریس نخواهم رفت من به پاریس نخواهم رفت».
این برنامه ریزی پاپ برای سفر به فرانسه پرسش های بسیاری و گمانه زنی های گوناگونی را برای علت شرکت نکردن پاپ در مراسم بازگشایی کلیسای نوتردام در پی داشت. در این میان انتشار اظهار نظر یک مقام ارشد واتیکان از سوی پایگاه خبری «لا كوا La Croix نگاه ها را بار دیگر به اختلافات تاریخی میان واتیکان و فرانسه جلب کرد. این مقام ارشد واتیکان با اشاره به تنشهای تاریخی بین کلیسای کاتولیک و ناپلئون گفت: «رفتن به نوتردام میتوانست راهی برای جبران تحقیرهایی باشد که از سوی (ناپلئون به پاپ پیوس هفتم وارد شده است.» [۱]
ریشه های تاریخی تنش
ناپلئون بناپارت برای تثبیت وضعیت فرانسه پس از انقلاب فرانسه (۱۷۹۹) به دنبال تقویت کنترل و نفوذ مذهبی خود بر کلیسای کاتولیک بود. انقلاب فرانسه منجر به تصرف اموال کلیسا و تأسیس کلیسای دولتی شد که شکافهای عمیقی را به دنبال داشت. در سال ۱۸۰۱ ناپلئون به عنوان کنسول اول بالاترین مقام اجرایی فرانسه کنکوردات توافق نامه میان دولت و کلیسای Concordat( کاتولیک را با پاپ پیوس هفتم بست. این توافق کلیسای کاتولیک را در فرانسه دوباره احیا کرد اما تحت شرایطی که به نفع دولت بود.
کنترل دولتی ناپلئون اختیار انتخاب اسقف ها را به دست آورد که این امر به طور مؤثری تضمین میکرد که روحانیون به رژیم او وفادار خواهند بود.
تقسیم مجدد سازمان کلیسا توافق اجازه میداد که واحدهای سازمانی کلیسای کاتولیک با تقسیمات اداری دولت هماهنگ شوند.
سوگند وفاداری اسقفها موظف شدند که سوگند وفاداری به جمهوری فرانسه یاد کنند و کلیسا را بیشتر در ساختار دولتی ادغام نمایند.
اگرچه کنکوردات تا حدودی ثبات را بازگرداند اما استقلال کلیسا را محدود کرد و آن را تابع دولت ساخت.
تاج گذاری به عنوان امپراتور
در سال ۱۸۰۴ ناپلئون از پاپ پیوس هفتم دعوت کرد تا بر تاج گذاری او به عنوان امپراتور در کلیسای نوتردام نظارت کند اما در یک عمل تحقیر آمیز و نمادین برای تأکید بر برتری خود، ناپلئون خود تاج را روی سر خود گذاشت. این عمل پیام واضحی از تسلط او بر کلیسا بود و از آداب سنتی تاج گذاری که در آن پاپ پادشاه را تاج گذاری میکرد فاصله گرفت.
ضمیمه کردن سرزمینهای پاپی و زندانی شدن پاپ
سیاستهای توسعه طلبانه ناپلئون منجر به ضمیمه کردن سرزمینهای پاپی در سال ۱۸۰۹ شد. در پاسخ پاپ پیوس هفتم یک اعلامیه پاپی به نام Quum memoranda صادر کرد که در آن کسانی را که در ضمیمه سازی دخیل بودند تکفیر کرد و به طور ضمنی ناپلئون را هدف قرار داد.
در تلافی ناپلئون دستور داد پاپ را دستگیر کنند و او را به سواوونا و سپس به فونتبلئو منتقل کردند به طوری که عملاً او را زندانی کردند.
در مدت اسارت پاپ پیوس هفتم مجبور شد که کنکوردات جدیدی در سال ۱۸۱۳ امضا کند که استقلال کلیسا را بیشتر کاهش داد. اما پاپ بعداً این توافق را رد کرد و مقاومت ثابت قدم او همدلی و حمایتهایی را به همراه داشت که به تضعیف نفوذ ناپلئون کمک کرد.
اگرچه ناپلئون موفقیتهای موقتی در تابع ساختن کلیسا داشت اما سیاستهای تهاجمی اش در نهایت منجر به مقاومت شد که رژیم او را تضعیف کرد. دینامیکهای پیچیده بین ناپلئون و پاپ در این دوره چالشهای تعادل قدرت سیاسی و اقتدار مذهبی را نمایان میکند.
international.la- [1]
croix.com/religion/pope-francis-in- corsica-reasons-behind-a-surprising- journey
انتهای
منبع: سیاق
