بازدیدها: 14
احمد الحسن بصری کیست؟
بیش از پانزده سال است که فردی با عنوان احمد الحسن بصری از استان بصره عراق، ادعای آن را دارد که فرزند امام مهدی بوده و همان یمانی موعود است. اما این فرد کیست و آیا این فرد مدعی یمانی همان یمانی روایات است؟
- نام کامل این فرد، احمد بن اسماعیل بن صالح بن حسین بن سلمان است.
- وی متولد سال (1968م) و از شاخه هنبوش، عشیره ابوسویلم یکی از عشایر طایفه صیامر در ناصریه واقع در شمال بصره می باشد.
- احمد اسماعیل بصری در سال(1992م) از دانشکده مهندسی بصره در رشته شهرسازی فارغ التحصیل شد و در سال(1999م) به سمت نجف اشرف رفت
- مدت کوتاهی در حوزه درس آیت الله محمد صادق صدر حاضر شد.
- درباره فعالیت احمد الحسن بین سالهای 1992 تا 1999 هیچ اطلاعاتی موجود نمی باشد.
- وی در نجف با فردی به نام حیدر المُشتّت آشنا شد و یک سال پس از آن، ادعای خود را با حیدر مشتت در میان گذاشته و او را در سمت یمانیت و وزارت امام دوازدهم قرار داد.
- سپس با زیر سوال بردن نیابت عامه فقها و ادعای فساد مالی در حوزه های علمیه و ناکارآمدی دروس، هر دو از ادامه تحصیل در حوزه علمیه انصراف دادند.
- احمد الحسن به علت نامعلوم و به همراه حیدر مشتّت تا سال(2001م) در زندان ابوغریب زندانی شدند که پس از مدتی بنا به درخواست صلیب سرخ جهانی نام آنان در میان لیست زندانیان ابوغریب در روزنامه های بغداد منتشر گردید.
احمد بصری مدعی یمانی در زندان عراق
رژیم صدام، برخی جوانان بعثی را با هزینه خود به هندوستان می فرستاد تا آموزش مرتاضی و سحر و جادو ببینند و با نفوذ این جوانان آموزش دیده که ظاهری متدین داشتند به داخل زندان ها به اهداف شوم خود دست می یافت.
احمد الحسن یمانی به واسطه ی حضور برادرش در حزب بعث، به همراه ضیاء عبدالزهراء الکرعاوی که یک افسر بعثی بود، دوره آموزش مرتاضی و سحر و جادو را در هندوستان دیده و داخل زندان عراق رفت.
الکرعاوی با گرفتن اخبار سری از ماموران بعثی زندان پیشاپیش از آزادی یا شهادت برخی از زندانیان خبر می داد. بسیاری از زندانیان هم فریب ادعاهای او را خورده، او را ولی الله و مرتبط با جهان غیب دانستند.
همکاری احمد بصری و الکرعاوی در پادگان الزرکه
الکرعاوی پس از آزادی از زندان و پس از سقوط صدام در سال (2003م) گروهی را به نام “جند السماء” تشکیل داد و ادعا کرد که قائم آل محمد است و ماموریت دارد که روز عاشورا 1200 نفر از روحانیون نجف را به قتل برساند. احمد بصری با همکاری کرعاوی در سال(2008م) پادگانی را در منطقه الزرکه (بین نجف و کربلا) تاسیس کرد و قیام مسلحانه ای را با هدف نابودی علماء شیعه آغاز کرد تا در روز تاسوعا به نجف اشرف حمله کرده و همه آنان را قتل عام کند.
این اقدام که به سرکردگی احمد بصری مدعی یمانی هدایت می شد قبل از هر اقدامی با مداخله قوای امنیتی عراق با شکست مواجه شد.
در این درگیری تعداد 343 نفر کشته و 1089 نفر دستگیر شدند که 200 نفر از کشته شدگان مربوط به پیروان و انصار یمانی بود. قابل توجه اینکه الکرعاوی در این درگیری کشته شده و احمد الحسن نیز پس از آن مفقود گردید.
احمد بصری مدعی یمانی، خود را «یمانی» در روایات دانسته و بر این باور است که یکی از حجت‌های الهی است! در حالی که
اولاً: نام یمانی در روایات مشخص نشده و چنانچه فرد خروج کننده از یمن را همان یمانی مشهور بدانیم، بازهم نام «احمد» را در بین روایات مشاهده نمی‌کنیم.
ثانیاً: بر اساس روایات، محل خروج یمانی از «یمن» است و هیچ قیام کننده و یاری رسانی از «بصره» نخواهد بود.
یمانی در روایات
در خصوص خروج فردی با عنوان یمانی، حدود ۲۰ نقل (با صرف نظر از رد یا تأیید) در منابع شیعی وارد شده است. از این تعداد، تنها ۲ روایت به هدایتگر بودن یمانی اشاره کرده و در سایر موارد، او را صرفاً به عنوان یک قوای نظامی و خروج کننده، که همزمان با سفیانی و خراسانی خروج خواهد کرد معرفی کرده اند.
در این بین، تنها ۲ روایت به محتوم بودن یمانی اشاره کرده و حتی سایر روایاتی که محتومات قبل از قیام را شمارش می کنند، نامی از یمانی به میان نیاورده اند.
ضمن اینکه هیچ کدام از این روایات تصریحی به مثبَت بودن شخصیت وی نداشته و علاوه بر آن، به ارتباط وی با امام مهدی(علیه السلام) چه قبل از قیام و چه بعد از آن اشاره ای ندارند. الا اینکه در عبارت «یَدْعُو إِلَى صَاحِبِکُمْ»(۱)، اشاره به دعوت یمانی به سوی حضرت صاحب الامر(علیه السلام) شده است که
اولا هیچ دلالتی بر خاص بودن دعوت یمانی برای حضرت مهدی (علیه السلام) ندارد
و ثانیاً می‌تواند یک دعوت عمومی، همانند دعوت تمامی واعظین و مبلغین شیعه برای توجه و یاری حضرت(علیه السلام) بوده باشد.
البته تعدادی از روایات، با مضامین و مشخصات گوناگون و گاهاً متغایر که اشاره به قیام افرادی از یمن دارند، صادر شده است که آنهم معلوم نیست ارتباطی با شخص یمانی داشته باشد.
برگرفته از کتاب درسنامه نقد و بررسی جریان احمد الحسن بصری، علی محمدی هوشیار، انتشارات تولی، 1397
