بازدیدها: 25
روز ویرانی بقیع که به «یوم الهدم» شناخته می‌شود؛ شرحی از مظلومیت ادامه‌دار اهل بیت عصمت و طهارت است که تا همین روزگار ادامه دارد.
به گزارش فاران نیوز به نقل از شبستان، زیارت بقاع متبرکه نَه فقط توسط مسلمانان به عنوان امری مقدس شناخته شده که در سایر ادیان ابراهیمی و حتی غیرابراهیمی مساله‌ای معمول و پذیرفته شده است؛ حتی فارغ از جنبه زیارتی و معنوی؛ جایگاه تاریخی که هرکدام از این بقاع دارند باعث شده است که بسیاری از کشورها در حفظ این آثار ممارست کافی را به خرج دهند؛ با این وجود اما در هشتم شوال سال ۱۳۴۴ هجری قمری، حرم ائمه بقیع توسط وهابیان ویران شد و این در حالی است که بقیع اولین آرامگاهی بود که به دستور رسول خدا در دوران صدر اسلام ایجاد شد.
بقیع قبل از تخریب
این روز که به «یوم الهدم» (روز ویرانی) مشهور است روز بی‌حرمتی به بنای قبور ائمه مدفون در بقیع بود. تخریب بناها در بقیع توسط جریان وهابیت در عربستان سعودی برای از بین بردن اماکن زیارتی، در واقع اقدامی بود که پس از تسلط آنان بر مدینه با فتوای ۱۵ نفر از مفتیان این شهر مبنی بر ممنوعیت ساختن بنا بر روی قبور اتفاق افتاد و این برای دومین بار بود که پس از تخریب در سال ۱۲۲۰ قمری، بقیع به زمینی مسطح تبدیل شد و اکنون پس از سال‌ها قبور ائمه (ع) فقط با علائمی خاص مشخص است و اثری از گنبد و بارگاه نیست.
چه کسانی در بقیع دفن هستند؟
بقیع علاوه بر اینکه مدفن چهار امام مظلوم شیعه و چند تن از همسران پیامبر(ص) است؛ مزار عباس عموی پیامبر و فاطمه بنت اسد؛ عبدالله بن عبدالمطلب؛ حضرت ام البنین؛ ابراهیم پسر پیامبر (ع)؛ اسماعیل فرزند حضرت صادق(ع)؛ دختر خواندگان پیامبر (ع)؛ حلیمه سعدیه مرضعه نبی مکرم اسلام و قبور شهدای زمان رسول خدا و برخی دیگر از بزرگان اسلام نیز هست.
با وجود آنکه بقیع مدفن فرزندان پیامبر (ص) و بزرگان بود چرا تخریب شد؟
وهابیان که پیروان محمد بن عبدالوهاب هستند و همچنین از عقاید و نظرات ابن تیمیه متاثرند بر این اعتقادند که نمی توان بر روی قبور قبه و بارگاه ساخت؛ نمی توان به انبیا و اولیا و صالحان توسل کرد و یا به قصد زیارت قبر پیامبر(ص) سفر یا نذر کرد و اعمال این چنین نظیر طلب شفاعت از پیامبران و ائمه(ع) و استغاثه و استعانت از ارواح مقدسه و زیارت قبور آن بزرگواران را خلاف اسلام و توحید می دانند و معتقدند که هر کس این اعمال را انجام دهد به خداوند مشرک شده است در نتیجه باید با آن مبارزه کرد و با توجه به این که وهابیان با آل سعود متحد شده بودند وقتی که آل‌سعود قدرت گرفت تحت تاثیر افکار وهابیان و با وحشیگری آنان که فرهنگی براساس تکفیر فرق اسلامی را ایجاد تفرقه میان مسلمین و خشن جلوه دادن تعالیم اسلام و محو آثار رسالت و وحی، با استعمارگران و مستکبران همنوا شده و با کینه ای که از تشیع و اهل بیت (ع) داشتند این اقدام را انجام دادند.
مروری بر اعتراضات به «یوم الهدم» از سوی علما و بزرگان
تخریب بقیع واکنش‌های بسیاری را نَه تنها از سوی مردم بلکه به طور گسترده بین علما و بزرگان به همراه داشت؛ از جمله آیات عظام سید ابوالحسن اصفهانی و عبدالکریم حائری یزدی، از بزرگان حوزه علمیه نجف و قم که منجر به تعطیلی دروس حوزه و بازار منتهی شد. همچنین حجت الاسلام محمد خالصی‌زاده و آیت الله سید حسن مدرس نیز به تخریب بقیع واکنش نشان دادند و خواستار برخورد قاطع با عوامل تخریب قبور اماکن مقدس شدند.
بقیع قبل از تخریب
آیت‌الله سید حسین طباطبایی قمی مشهور به آیت‌الله قمی نیز از جمله مراجع شیعه بود که تا سال‌ها پس از تخریب قبور بقیع، به دنبال بازسازی قبور ائمه در بقیع بود و وزارت خارجه ایران برای تأمین خواسته وی، به مذاکره با دولت عربستان سعودی پرداخت. محمدحسین کاشف‌الغطاء، در نامه‌ای خطاب به عبدالله بن بلیهد، قاضی‌القضات وهابیان، ضمن بیان مراتب باور شیعیان به توحید، او را به گفتگوی علمی فراخواند و عدم پاسخگویی را به‌منزله ضعف استدلال دانست.
از سوی دیگر سید محسن امین، در پی تخریب اماکن مقدس اسلامی به حجاز سفر کرد و به تألیف کتاب کشف الارتیاب پرداخت تا وهابیت، تاریخ آن و اقدامات آنان را شرح داد؛ او در مقدمه خود در این اثر درباره چهره بقیع پس از تخریب می نویسد: «آنها پس از تخریب قبور ائمه و بزرگان مسلمین و هم سطح کردن قبور آنان با زمین، این مکان ها را محل رفت و آمد، ریختن کثافات و سرگین چهار پایان و سگ ها و محل استراحت آنها و انواع اهانت های دیگر قرار دادند».
همچنین یکی از جهانگردان غربی به نام مستر «ریتر» که به فاصله کوتاهی از ویرانی این حرم و سایر مقابر و حرم ها، بقیع را دیده، ویرانی آنجا را چنین ترسیم کرده است:
«چون وارد بقیع شدم، آنجا را همانند شهری دیدم که زلزله شدیدی در آن به وقوع پیوسته و آن را به ویرانه ای مبدّل ساخته است؛ زیرا در جای جای بقیع به جز قطعات سنگ و کلوخ به هم ریخته و خاک ها و زباله های روی هم انباشته و تیرهای چوب کهنه و شیشه های درهم شکسته و آجرها و سیمان های تکه تکه شده، چیز دیگری نمی توان دید. فقط در بعضی از رهگذرهای تنگ این قبرستان از میان این زباله ها راه باریکی برای عابرین باز کرده اند و اما آنچه در کنار دیوار غربی بقیع دیدم، تلّی بود از تیرهای قدیمی و تخته های کهنه و سنگ ها و قطعات آهن روی هم انباشته که اینها بخشی از زباله ها و بقایای مصالح ساختمان های ویران شده بودند. این ویرانی ها و خرابی ها نه در اثر وقوع زلزله و یا حادثه طبیعی، بلکه با عزم و اراده انسان ها به وجود آمده و همه آن گنبد و بارگاه های زیبا و سفید رنگ که نشانه قبور فرزندان و یاران پیامبر اسلام بود، با خاک یکسان گردیده اند».
همچنین حجت الاسلام «سید محمدحسن مرتضوی لنگرودی» در جلد چهارم کتاب «برداشت‌هایی از سیره امام خمینی» در مورد مواجهه امام راحل با این ماجرا می‌نویسد: «یک بار که موفق شدم خدمت امام برسم، روزی بود که مرحوم عراقی به شهادت رسیده بود. پس از تشرف به محضر ایشان، نمی دانم به چه مناسبتی، سخن از روابط ایران و عربستان سعودی به میان آمد. خدمتشان عرض کردم: «چه خوب است جناب عالی با این موقعیتی که دارید، ترتیبی بدهید تا حکومت سعودی، لااقل برای قبور ائمه بقیع سایبانی درست کند. » ایشان فرمودند: «قضیه تخریب بقیع، صرفاً مساله حکومت نبوده است که حالا از طریق حکومت حل شود. آنچه موثر بوده، فتوای برخی از علمای وهابی است که حکومت هم مجری آن بوده و هست».
قبرستان بقیع (اکنون)
و این دستاورد اسلام ساخته و پرداخته وهابیت بود که به خود اجازه چنین هتک حرمتی را به قبور ائمه بقیع و سایر بزرگان خفته در این مکان دادند و تا به امروز این مظلومیت پابرجاست و هرکسی که وارد شهر مدینه می‌شود با گذر از کنار بقیع، پی به غربت آن می‌برد.
انتهای پیام
منبع: شبستان
مطالعه بیشتر:
