بازدیدها: 3
در توضیح پیرامون ویژگی مشترک عرفان‌های نوظهور باید گفت رهبران این عرفان‌ها از همان روزهای نخستین دریافته‌اند که از سویی نیاز انسان به معنویت، یکی از نیازهای اساسی وی محسوب می‌گردد و از سوی دیگر، دینداری افراد و پایبند بودنشان به اعتقادات مذهب مانعی در جهت ترویج عرفان‌های نوظهور محسوب می‌گردد.
به گزارش فاران نیوز، یکی از مهمترین اشتراکات عرفان‌های نوظهور، تلاش رهبران و بزرگان این عرفان‌ها در جهت دور ساختن انسان‌ها از دینداری است. در توضیح پیرامون این ویژگی مشترک عرفان‌های نوظهور باید گفت رهبران این عرفان‌ها از همان روزهای نخستین دریافته‌اند که از سویی نیاز انسان به معنویت، یکی از نیازهای اساسی وی محسوب می‌گردد و از سوی دیگر، دینداری افراد و پایبند بودنشان به اعتقادات مذهب مانعی در جهت ترویج عرفان‌های نوظهور محسوب می‌گردد.
از همین رو، رهبران این عرفان‌ها در اوّلین روزهای اعلام موجودیّت خود، در صدد به وجود آوردن اماکن مقدّس و آداب و عبادت‌های جدیدی برای پیروان خود بر می‌آمدند تا بدین ترتیب، علاوه بر بی‌پاسخ نگذاردن نیاز فطری انسان به معنویّت، به نوعی اقدام به دور کردن او از عقاید دینی کنند.
«عرفان‌های جدید هر چند مسجد، حسینیّه، معبد و کلیسا را مردود اعلام کرده‌اند، لکن هر کدام به طریقی، مکانی مقدّس برای عبادت پیروان خود ساخته‌اند.
اشو، مکانی به نام کمون بین‌المللی اشو را در هند پایه‌گذاری کرد. سای بابا، کاخی به نام آشیانه صلح برین داد که در اعیاد همه ادیان، در آن مراسمی برگزار می‌شود و همچنین محلّ ملاقات و تشرّف سای باباست.
ر.ک: مظاهری سیف، حمیدرضا و شریفی دوست، حمزه و کیانی، محسن؛ پیشین، صص 33-36.
انتهای پیام
منبع: روشنگر
