بازدیدها: 9

 

بهائیت و تغییر مفهوم رجعت

 

بزرگان فرقه بهائیت، به منظور تغییر معنای قیامت، معنای برخی دیگر از مفاهیم قرآنی را نیز تغییر می دهند. از جمله این مفاهیم می توان به رجعت اشاره نمود. از این رو بهائیان، رجعت را صفاتی می دانند نه ذاتی. به این معنا که هر یک از انبیاء و اولیای نوظهور، واجد تمامی کمالات و صفات انبیاء و اولیای پیشین است. به عنوان مثال، حضرت محمد (ص)، واجد تمامی کمالات و صفات انبیای پیش از خود می باشد.

 

مفهوم رجعت در نگاه پیروان فرقه بهائیت

 

عباس افندی (1) در توضیح تعریف بهائیان از رجعت می نویسد:

“… اینجا نظر به ذات نیست؛ نظر به صفات است. مثلاً پارسال گلی بود، امسال هم گلی آمده است. من می گویم گل پارسال باز آمد. حال مقصدم نیست که شخص آن گل به شخصیت خویش به عینه آمده است. اما چون این گل به صفات آن گل پارسال است، یعنی به همان رائحه و لطافت و رنگ و شکل است، لذا می گوید گل پارسال آمد و این گل، آن گل است“. (2)

عبدالبهاء برای اثبات رجعت صفاتی در ادامه می نویسد:

“... دانه ای سال گذشته کاشته شد. شاخه و برگ پیدا شد، شکوفه و ثمر هویدا گشت. این دانه ثانی چون کشته گردد و شجر روید، بـاز آن ورق، آن شـکوفه، آن شـاخ و آن ثمـر، عـود و رجعـت نمایـد؛ آن شـجر ظاهـر شـود. چـون اول دانـه، آخـر هـم دانـه، گوئیـم کـه دانه رجـوع کـرد. چـون نظـر به ماده شـجر نمائیـم این ماده دیگر اسـت. و چون نظـر بـه شـکوفه و بـرگ و ثمر نمائیم، همان رائحـه و طعم و لطافت حاصل چنیـن چـون نظـر بـهاسـت. پـس آن کمـال شـجرى دوبـاره عـود نمـود. هم شـخص کنیـم، شـخص دیگـر، و چـون نظـر بـه صفـات و کمـال نمائیـم، همـان صفـات و کمـال عـود نمـود“. (3)

 

 

شبهه اول: برداشت بهاء از مفهوم رجعت با توجه به آیه 89 سوره بقره

 

میرزا حسینعلی نوری در کتاب ایقان، برای اثبات ادعای رجعت صفاتی به بخشی از آیه 89 سوره بقره استناد می کند که می فرماید:

“وَلَمَّا جَاءَهُمْ كِتَابٌ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ مُصَدِّقٌ لِمَا مَعَهُمْ وَكَانُوا مِنْ قَبْلُ يَسْتَفْتِحُونَ عَلَى الَّذِينَ كَفَرُوا فَلَمَّا جَاءَهُمْ مَا عَرَفُوا كَفَرُوا بِهِ فَلَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الْكَافِرِينَ“.

“و چون کتاب آسمانی قرآن از نزد خدا برای هدایت آن ها آمد با وجودی که کتاب (تورات) آنان را تصدیق می‌ کرد و با آن که خود آن ها پیش از بعثت (پیامبر اسلام) انتظار غلبه بر کافران داشتند، آن گاه که آمد و شناختند (که همان پیغمبر موعود است) باز به او کافر شدند (و از نعمت وجود او ناسپاسی کردند). پس خشم خدا بر کافران باد”.

توجه به این نکته ضروری است که نوری، بخش اول این آیه شریفه را در نظر نمی گیرد و از این رو، این آیه شریفه را این گونه ترجمه می کند:

“بودند این گروه با کفار مجاهده و قتال می نمودند، برای نصرت امرالله. پس چون آمد ایشان را آن کسی که شناخته بودند، کافر شدند به او. پس لعنت خدا بر کافران“. (4)

 

نوری پس از ارائه چنین ترجمه ای از کلام خدا، به تفسیر این آیه می پردازد:

“از این آیه استناد می شود که مردم زمان آن حضرت، همان مردمی بودند که در عهد انبیای قبل، برای ترویج آن شریعت و ابلاغ امرالله، مجادله و محاربه می نمودند. و حال آن که مردم عهد موسی و عیسی [ع] غیر مردم آن حضرت بودند. دیگر آن کسی را که از قبل شناخته بودند ، موسی بود، صاحب تورات و عیسی بود صاحب انجیل. مع ذلک، چرا آن حضرت می فرماید: چون آمد به سوی ایشان آن کسی که او را شناخته بودند که عیسی باشد یا موسی، به او کافر شدند؟

و حال آن که آن حضرت، نظر به ظاهر موسوم به اسم دیگر بودند که محمد باشد. و از مدینه دیگر ظاهر شدند و به لسان دیگر و شرع دیگر آمدند. مع ذلک، چگونه حکم آیه ثابت می شود و ادراک می گردد؟ حال حکم رجوع را ادراک فرما که به چه صریحی در خود فرقان نازل شده و احدی تا الیوم ادراک آن ننمود. حال چه می فرمائید؟ اگر می فرمائید که آن حضرت، رجعت انبیای قبل خواهد بود، چنان چه از آیه مستفاد می شود، همچنین اصحاب او هم رجعت اصحاب قبل خواهند بود، چنان چه از آیات مذکور هم به رجعت عباد قبل واضح و لایح است. اگر انکار کنند برخلاف حکم کتاب، که حجت اکبر است، قائل شدهاند“. (5)

 

ادامه دارد…

 

موضوعات مرتبط:

بهائیت و تغییر مفهوم رجعت (بخش اول)

بهائیت و تغییر مفهوم رجعت (بخش دوم)

معاد و قیامت در بهائیت (بخش اول)

بهائیت و تغییر مفهوم رجعت (بخش چهارم)

بهائیت و تغییر مفهوم رجعت (بخش پنجم)

 

پی نوشت ها:

1) عباس افندی ملقب به «عبدالبهاء» فرزند ارشد حسینعلی نوری (بنیان گذار فرقه بهائیت) است. وی به وصیت پدر، پس از او رهبر بهائیان شد.

2) افندی، عباس، مفاوضات، ص 100.

3) همان.

4) نوری، حسینعلی، ایقان، ص 51.

5) همان، ص 52.

 

منابع:

• منطقی، ا. (1387)، بهائی گری؛ اصول و مبانی اعتقادی، معرفت، شماره یکصد و سی و سوم
• فلاحتی، ح. (1389)، تحلیل عقاید شیخیه در بسترسازی بابیت و بهائیت، سال اول، شماره دوم، ص 159-178
• حسینی، ع.، شهبازیان، م. (1397)، کاوشی در رجعت با تأکید بر انحرافات شیخیه، بهائیت و احمد اسماعیل بصری، فصل نامه علمی-پژوهشی مشرق موعود،سال سیزدهم، شماره چهل و نهم،173-198
• کبیری سامانی، س.، ملک زاد، ع. (1391)، رجعت از دیدگاه شیعه و فرقه ضاله بهائیت، معرفت، سال بیست و یکم،شماره یکصد و هفتاد و هشتم، ص 109-124
• جزوه رفع شبهات (1388) شمسی، ویرایش دوم

 

نویسنده: زهرا کامکار