بازدیدها: 32
استحباب زیارت قبر رسول خدا «صلی االله علیه وآله»، و سفر به قصد زیارت آن حضرت، اصلی پذیرفته شده در میان مسلمانان است. زیارت مرقد شریف پیامبر «صلی الله علیه و آله»، به عنوان یکی از مقدس ترین اماکن اسلامی از دیر باز مورد اهتمام مسلمانان بوده است. در این میان ابن تیمیه اولین کسی است که با زیارت و سفر به قصد زیارت پیامبر اسلام «صلی االله علیه وآله»، به مخالفت پرداخت. برخی از وهابیان اصول غلط ابن تیمیه را پذیرفته اند و به پیروی از ابن تیمیه سفر به قصد زیارت قبور را حرام می دانند. علمای اهل سنت، از همان ابتدا در برابر عقائد باطل ابن تیمه و پس از او در برابر محمد بن عبدالوهاب من جمله عقیده حرمت سفر برای زیارت قبور، موضع گرفته و به مقابله با آن پرداخته‌اند.
دیدگاه علمای اهل سنت درباره استحباب زیارت قبر رسول خدا (ص) و سفر برای آن
ابوالحسن ماوردی (۳۶۴ تا ۴۵۰ ه.ق)
- «چون سرپرسـت حاجیان از حج بازگشت، آنان را به جهت زیـارت قبر رسول خدا «صـلی االله علیه وآله» از راه مـدینه سـیر داد تا براي آنان بین حـج خانه خـدا و زیارت قبر رسول خدا «صلی االله علیه وآله» جمع کند، به جهت رعایت احترام حضرت …».[1]
ابواسحاق ابراهیم بن محمد شیرازي (متوفاي 476 ه.ق)، فقیه شافعی
- «زیارت قبر رسول خدا صلی االله علیه وآله مستحب است».[2]
قاضی عیـاض مـالکی (متوفـاي 544 ه.ق)
- «زیارت قبر پیامبر «صلی االله علیه وآله» سنتی است که بر آن اجماع شده و فضیلتی است که در آن رغبت شده است».[3]
ابـن قـدامه مقدسـی حنبلی (متوفـاي 620 ه.ق)
- «زیـارت قبر پیامبر «صلی االله علیه وآله» مستحب است».[4]
محیی الـدین نووي شافعی (متوفاي حدود 677 ه.ق)
- او می گوید: «آشامیـدن آب زمزم و زیارت قبر رسول خدا «صـلی االله علیه وآله» بعـد از فارغ شدن از حج، مسـتحب است».[5]
شیخ تقی الدین سبکی شافعی (متوفاي 756 ه.ق)
- سبکی در کتاب شفاء السقام خود بابی با عنوان زیارت قبور دارد، که مطالب آن برگرفته از قرآن و روایات است.
- او می گوید: «سفر به جهت زیارت از وسایل تقرب به سوي خدا است … ».[6]
سید نور الدین سـمهودي (متوفاي 911 ه.ق)
- سمهودی در کتـاب «وفاء الوفاء»، بحث مفـصلی را براي اثبات اسـتحباب سـفر به جهت زیارت آورده و ثابت کرده که سفر به جهت زیارت، همانند خود زیارت از وسایل تقرب است.[7]
حافظ ابوالعباس قسطلانی مصري (متوفاي 923 ه.ق)
- «بدان که زیارت قبر شـریف پیامبر «صلی االله علیه وآله» از عظیم ترین تقرب ها و امیـدوارترین طاعات و راهی به عالی ترین درجات است. و هر کس غیر از این را اعتقاد پیدا کند به طور حتم از دائره اسـلام خارج شده و با خدا و رسولش و نیز با جماعت علماي اعلام مخالفت کرده است».[8]
شیخ محمد خطیب شـربینی (متوفاي 977 ه.ق)
- «اما زیارت قبر پیامبر «صلی االله علیه وآله» از عظیم ترین تقرب ها براي مردان و زنان است».[9]
زین الدین عبدالرؤف مناوي (متوفاي 1031 ه.ق)
- او می گوید: «و زیـارت قبر شـریف پیامبر «صـلی االله علیه وآله» از کمالات حـج است، بلکه زیارت قبر او نزد صوفیه واجب است و نزد آنان هجرت به سوي قبر پیامبر «صـلی االله علیه وآله» همانند هجرت به سوي او در زمان حیات است».[10]
شیخ عبدالرحمن شیخ زاده (متوفاي 1078 ه.ق)
- «زیارت قبر زسول خدا نه تنها از بهترین مستحبات، بلکه عملی که نزدیـک به درجه واجبـات به حسـاب می آید، زیارت قبر نبی ما و سید ما محمد «صلی االله علیه وآله» است».[11]
محمد بن عبـدالباقی زرقـانی مـالکی مصـري (متوفاي 1122 ه.ق)
- «زیارت حضرت از زمان بزرگان صحابه مشهور بوده و بین آنان معروف بوده است. زمانی که کعب الاحبار برای صلح، به نزد عمر بن خطاب آمـد و اسـلام آورد، عمر از این واقعه خوشـحال شد و به او گفت: آیا می خواهی که با من به مدینه بیایی و قبر پیامبر «صلی االله علیه وآله» را زیارت کرده و از زیارت او بهره ببري؟ کعب گفت: آري».[12]
شیخ محمد بن علی شوکانی (متوفاي 1250 ه.ق)
- «دربـاره وجوب و استحباب زیارت قبر رسول خدا «صـلی االله علیه وآله» اقوال اهل علم مختلف است، جمهور قائل به اسـتحباب آن می باشند و برخی از مالکیه و برخی از ظاهریه معتقد به وجوب آن شده اند، حنفیه گفته اند: زیارت نزدیک به واجبات است ولی ابن تیمیه حنبلی نوه مصـنف که به شـیخ الاسـلام معروف شده، ادعا کرده که زیارت غیر مشروع است».[13]
عبد الرحمن جزیري شافعی (1299 ه.ق)
- «زیارت قبر پیامبر «صـلی االله علیه وآله» از بهترین مستحبات است».[14]
پی نوشت:
[1]. الاحکام السلطانیه، ج ،2ص 10
[2]. المهذب، ج 1، ص 233
[3]. شرح الشفا، خفاجی، ج ،3ص 515
[4]. شرح مختصر الخرقی فی فروغ الحنابله، ج ،6ص 588
[5]. المنهاج، ج ،1ص 511
[6]. شفاء السقام، ص 117 – 100
[7]. وفاء الوفاء، ج ،4ص
[8]. المواهب اللدنیه، ج ،4ص 570
[9]. مغنی المحتاج، ج ،1ص 365
[10]. شرح جامع الصغیر، ج ،6ص 140
[11]. مجمع الأنهر فی شرح ملتقی الأبحر، ج ،1ص 157
[12]. شرح المواهب، ج ،8ص
[13]. نیل الاوطار، ج ،5ص 107
[14]. الفقه علی المذاهب الاربعه، ج ،1ص71
منبع: سلفی گری، وهابیت و پاسخ به شبهات؛ علی اصغر رضوانی
