بازدیدها: 3

ماجرای نسخ اسلام در بابیت

 

ماجرای نسخ اسلام در بابیت، یکی از وقایع عجیب در تاریخ است که توسط شماری از پیروان باب صورت پذیرفت. این افراد که جمعی کمتر از صد تن را شامل می شدند، در منطقه ای بنام بدشت در نزدیکی شاهرود امروز تجمع نموده و با این کار، فصل تازه ای در فرقه بابیت را رقم زدند.

 

 

مدعیان نسخ اسلام در بابیت

 

مدتی پس از دستگیری علی محمد شیرازی، پیروان وی در شعبان 1264 هجری قمری به سرکردگی میرزا حسینعلی نوری ملقب به بهاء الله، زرین تاج، ملقب به قرة العین و محمدعلی بارفروشی ملقب به قدوس، 22 روز در منطقه بدشت تجمع نمودند.

 

اشراق خاوری، نویسنده و مبلغ بهائیت، در کتاب قاموس در این رابطه می نویسد:

“در نزدکی شاهرود امروز، بدشت، معلوم و مشهور است… . باری، جمال مبارک (حسینعلی نوری)، جمعی از اصحاب را که بالغ بر 81 نفر بودند، مهمان کرده بودند…”.

 

 

چرایی انتخاب بدشت

 

در آن زمان، بدشت مکانی پر تردد برای رفت و آمد مسافران مازندران، خراسان و تهران بود.

این منطقه که در نزدیکی شهر شاهرود کنونی است، چهارراهی مهم بود و از آن رو مکانی مناسب برای رساندن پیام تجمع به دیگر نقاط ایران به شمار می آمد.

 

 

اهداف تجمع بدشت

 

اجتماع پیروان باب دو هدف عمده داشت:

 

 

1- اعتراض به دستگیری و زندانی شدن علی محمد شیرازی ملقب به باب و تلاش برای نجات وی از زندان ماکو.

2- اعلام علنی نسخ اسلام در بابیت و جدایی فرقه بابیه از اسلام.

 

شوقی افندی از سران بهائیت نیز نسخ اسلام را یکی از اهداف عمده این تجمع می داند و می نویسد:

“هدف اصلی و اساسی این اجتماع عظیم (بدشت)، آن بود که اولاً به وسایل مقتضی، استقلال امر بیان و انفصال شریعت رحمان از رسوم و آداب و سنن و شرایع قبلیه به نحو مؤثر و نافذ اعلام گردد“. (1)

 

 

 

 

اشراق خاوری اهداف تجمع بدشت و همچنین خلاصه ماجرای بدشت و نسخ اسلام در بابیت را این چنین نقل می کند:

“و آن انجمن برای دو منظور تشکیل شده بود. یکی برای استخلاص حضرت اعلی (علی محمد شیرازی) از حبس ماکو مشورت کنند. و دیگر آن که استقلال شرع بیان و نسخ شرع سابق (اسلام) ابلاغ شود… بالاخره شرع بیان و نسخ شریعت اعلام شد… تمام جمعیت در دوره توقف شان در بدشت به اسم تازه ای موسوم شدند، از جکله خود هیکل مبارک (حسینعلی نوری) به اسم (بهاء الله)… . در ایام اجتماع یاران در بدشت، هر روز یکی از تقالید قدیمه الغا می شد. یاران نمی دانستند که این تغییرات از طرف کیست. معدودی هم در آن ایام به مقام حضرت بهاءالله، عارف بودند و می دانستند که او مصدر تمام این تعبیرات است.

… ناگهان حضرت طاهره (قرة العین) بدون حجاب، با آرایش و زینت به مجلس ورود فرمودند. حاضرین که چنین دیدند، دچار وحشت شدید گشتند. همه حیران ایستاده بودند، زیرا آن چه را که منتظر نبودند، می دیدند. زیرا معتقد بودند که حضرت (طاهره) مظهر حضرت فاطمه سلام الله علیها است و آن بزرگوار را رمز عفت و عصمت و طهارت می شمردند. عبدالخالق اصفهانی، دستمال را در مقابل صورت گرفت و از مقابل طاهره فرار کرد و فریاد زنان دور شد. و چند نفر دیگر هم از این امتحان بیرون آمدند و از امر تبری کرده و به عقیده سابق خود برگشتند… . از اجتماع یاران در بدشت، مقصود اصلی که اعلان استقلال امر مبارک بود، حاصل گردید”. (2)

 

آیتی از مبلغان مشهور بهائیت می گوید، در همین مکان بود که بزرگان فرقه اعلام کردند، از آن جا که هر تفکری که پس از تفکر پیشین می آید، اشرف و برتر از آن است، در نتیجه، کتاب باب از قرآن مجید والاتر و خود باب نیز نسبت به انبیاء الهی، اعظم است:

“در موضوع احکام فروعیه، سخن رفت. بعضی را عقیده این بود که هر ظهور لاحق، اعظم از سابق است و هر خلفی، اکبر از سلف. و بر این قیاس، نقطه اولی، اعظم است از انبیاء سلف و مختار است در تغییر احکام فروعیه…”. (3)

 

 

کلام آخر

شاید بتوان گفت، از جماعتی که اجتماعی مشتمل بر 81 نفر را جمعیتی عظیم می نامند، بعید نیست که جوانی ساده با اندک علمی را نبی و فردی صاحب شریعت بدانند. اما براستی کسی که آن قدرها علم نداشته که بتواند در مجلس مناظره با برخی از علمای هم عصر خویش از ادعای خود دفاع کند، تا جایی که دو بار مجبور به توبه از تمامی دعاوی خود می شود، چگونه قادر است نبی و در نهایت، خدا باشد؟

 

 

 

موضوعات مرتبط:

علی محمد شیرازی کیست؟ (بخش دوم)

 

 

پی نوشت ها:

1) افندی، شوقی، قرن بدیع، کانادا، مؤسسه معارف بهایی، دوم، 1992 م، ص 93

2) اشراق خاوری، عبدالحمید، مطالع الانوار، بی جا، مؤسسه مرآت، 1991 م، ص 261-262

3) آیتی، عبدالحسین، الکواکب الدریه فی مآثر البهائیه، مصر، السعاده، 1342 ق، ص 129

 

 

 

منابع:

• پرهیزگار، م. ع.، موسوی نژاد، ع.، عشریه، ر. (1396)، پیشینه شناسی و نقد ادعاهای سران بهائیت درباره نَسخ شریعت اسلام در فتنه بدشت، فصلنامه علمی پژوهشی تاریخ اسلام، سال هجدهم، شماره دوم، پیاپی 70، ص 259-288
• بورونی، ع. (1379)، تاریخچه پیدایش بابیت و بهائیت، حوزه اصفهان، شماره دوم، ص 157-178
• همایون، ع. (1393)، فاجعه بدشت در عصر بابیه، پژوهشکده باقرالعلوم علیه السلام
• علامه مصطفوی، ح. (1386)، محاکمه و بررسی در تاریخ و عقائد و احکام باب و بهاء، ج 1، مرکز نشر آثار علامه مصطفوی، تهران، لندن، قاهره

 

 

 

نویسنده: زهرا کامکار