بازدیدها: 5
معاد و قیامت در بهائیت
یکی دیگر از اشکالاتی که پیروان فرقه بهائیت به برداشت مسلمانان از آیات و روایات مربوط به معاد و قیامت وارد می دانند، آیه 55 سوره آل عمران است. بر اساس این آیه، خداوند متعال بشارت می دهد که پیروان حضرت مسیح (ع) تا روز قیامت، برتر از کافران هستند.
4- شبهه پنجم: معنای قیامت، با توجه به آیه 55 سوره آل عمران، قیام مصلح جدید است.
در آیه 55 سوره آل عمران می آید:
“إِذْ قَالَ اللَّهُ يَا عِيسَىٰ إِنِّي مُتَوَفِّيكَ وَرَافِعُكَ إِلَيَّ وَمُطَهِّرُكَ مِنَ الَّذِينَ كَفَرُوا وَجَاعِلُ الَّذِينَ اتَّبَعُوكَ فَوْقَ الَّذِينَ كَفَرُوا إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ ۖ ثُمَّ إِلَيَّ مَرْجِعُكُمْ فَأَحْكُمُ بَيْنَكُمْ فِيمَا كُنْتُمْ فِيهِ تَخْتَلِفُونَ“.
“(به یاد آر) وقتی که خدا فرمود: ای عیسی، همانا من (روح) تو را قبض نموده و به سوی (آسمان قرب) خود بالا برم و تو را پاک و منزه از (معاشرت و آلایش) کافران گردانم و پیروان تو را بر کافران تا روز قیامت برتری دهم. آن گاه بازگشت شما به سوی من خواهد بود، پس (به حق) حکم کنم در آنچه بر سر آن با هم به نزاع بر می خاستید“.
پیروان فرقه بهائیت در توضیح این آیه و چگونگی استخراج مقصود خود از آن می نویسند:
“[به آیه 55 سوره آل عمران] توجه فرمایید که فرموده اند، تا روز قیامت ایشان را برتری خواهند داد، حال آن که پس از ظهور حضرت محمد [ص]، نه تنها آن ها از نظر علمی بر مسلمانان برتری نداشتند، بلکه در جنگ های صلیبی نیز شکست های سختی از مسلمانان متحمل شدند. بنابراین، قیامت دین حضرت مسیح [ع] با ظهور دین حضرت محمد [ص] به وقوع پیوست… . پس قیامت در این مورد، ظهور حضرت محمد [است]… .
در جای دیگر قرآن فرموده: «إِنَّنِي أَنَا اللَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدْنِي وَأَقِمِ الصَّلَاةَ لِذِكْرِي، إِنَّ السَّاعَةَ آتِيَةٌ أَكَادُ أُخْفِيهَا لِتُجْزَىٰ كُلُّ نَفْسٍ بِمَا تَسْعَىٰ» (1). یعنی منم خدایی که جز من خدایی نیست. پس مرا پرستش کن و به یاد من نماز برپا دار. در حقیقت، قیامت فرا رسیده است. می خواهم آن را پوشیده دارم تا هر کسی به موجب آن چه می کوشد، جزا یابد. این آیه در وصف داستان وحی به حضرت موسی [ع] است و «اکاد» از افعال مقاربه است و نزدیک بودن زمان را می رساند. بنابراین، ساعه و وعده نزدیک بودن قیامت در ظهور حضرت موسی [ع] نیز بوده است. بنا بر آن چه گفته شد، ظهور هر پیامبر به قیامت تعبیر شده و نشانه های آن نیز به حوادث دوران هر پیامبر مربوط می شود“. (2)
نقد شبهه پنجم
همان طور که در متن بالا مشاهده می شود، بهائیان با استناد به دو آیه از قرآن مجید، به دنبال اثبات این هستند که:
منظور از قیامت در قرآن، ظهور دین جدید و منسوخ شدن دین قبلی است. به همین دلیل است که در آیه 55 سوره آل عمران، خداوند می فرمایند، تا روز قیامت، پیروان مسیح را بر کفار، برتری خواهم داد. در حقیقت، در این نگاه، تصور می شود که اگر منظور از قیامت را زمان از بین رفتن آفرینش و مهیا شدن همه مردم برای حساب و کتاب روز جزا بدانیم، مسیحیان تا آن زمان باید نسبت به مسلمانان، برتر باشند. این در حالی است که بعد از ظهور اسلام، مسیحیان از لحاظ گوناگون نسبت به مسلمانان در رتبه پایین تری قرار گرفتند. اما اگر منظور از قیامت را ظهور دین جدید یعنی اسلام بدانیم، معنای این آیه این می شود که تا روز ظهور آیین اسلام، مسیحیان از جایگاه برتری نسبت به کفار برخوردار بودند.
نقل های مختلفی در پاسخ به این شبهه وجود دارد که در این نوشتار به دو مورد از مهم ترین آن ها اشاره می شود.
-
اول این که، در آیه 55 سوره طه، از برتری مسیحیان نسبت به کفار (نه مسلمانان) سخن به میان می آید. این مسئله نیز با ظاهر آیه مذکور، تضادی به وجود نمی آورد.
-
دوم این که، مراد از تابعین و پیروان حضرت عیسی (ع)، هم یاران آن حضرت، پیش از اسلام است و هم بخشی از مسیحیان که به تبعیت از کلام مسیح (ع) به پیامبر بعد از ایشان ایمان آوردند. به بیانی روشن تر، آن دسته از مسیحیانی، پیروان آن حضرت به شمار می روند که به آیات متعدد انجیل در رابطه با نشانه های پیامبر آخرالزمان توجه نمودند و به آن حضرت، ایمان آوردند.
و اما در رابطه با آیات شریفه 14 و 15 سوره طه باید گفت:
عجیب است که نویسنده، علیرغم این که وجود واژه «اکاد» را به معنای نزدیک بودن می داند، اما در ترجه ای که ارائه می دهد، قیامت را با فعل گذشته به کار می برد. به این معنا که قیامت رخ داده است. بر این اساس است که می نویسد:
“ در حقیقت، قیامت فرا رسیده است“.
حال آن که معنای درست آیه، به این صورت است:
“بی تردید قیامت که می خواهم زمان وقوعش را پنهان بدارم، آمدنی است. تا هر کس را برابر تلاش و کوششی که می کند، پاداش دهند”.
از این رو، در صورتی که این آیه و آیه شریفه سوره آل عمران به درستی ترجمه شوند، نمی توان برداشت مورد نظر پیروان فرقه بهائیت در ارتباط با معاد و قیامت را از آن فهم نمود.
ادامه دارد…
موضوعات مرتبط:
معاد و قیامت در بهائیت (بخش اول)
معاد و قیامت در بهائیت (بخش دوم)
بهائیت و ادعای لزوم زمان مند بودن دین (بخش اول)
معاد و قیامت در بهائیت (بخش سوم)
معاد و قیامت در بهائیت (بخش چهارم)
بهائیت و ادعای لزوم زمان مند بودن دین (بخش دوم)
معاد و قیامت در بهائیت (بخش پنجم)
بهائیت و ادعای لزوم زمان مند بودن دین (بخش سوم)
معاد و قیامت در بهائیت (بخش ششم)
معاد و قیامت در بهائیت (بخش هفتم)
برداشت بهائیت از مفهوم مرگ و زندگی در ارتباط با آیات قیامت (بخش اول)
معاد و قیامت در بهائیت (بخش نهم)
معاد و قیامت در بهائیت (بخش دهم)
پی نوشت ها:
1) سوره طه، آیات 14-15.
2) جزوه رفع شبهات، ص 55 و 56.
منابع:
- منطقی، ا. (1387)، بهائی گری؛ اصول و مبانی اعتقادی، معرفت، شماره یکصد و سی و سوم
- فلاحتی، ح. (1389)، تحلیل عقاید شیخیه در بسترسازی بابیت و بهائیت، سال اول، شماره دوم، ص 159-178
- غفاری هشجین، ز.، کشاورز شکری، ع.، اکار، ح. (1390)، چرایی فرقه بودن بهائیت، معرفت ادیان، سال دوم، شماره دوم، ص 43-64
- رهنمایی، ح. (1393)، نقدی بر مهم ترین مستمسکات بهاییان در ایراد شبهات کلامی درباره ختم نبوت پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله، سال پنجم، شماره دوم، پیاپی 13، ص 49-66
