بازدیدها: 27
از دیگر شبهاتی که ابن تیمیه مطرح می کند، رابطه ایمان به خدا و محبت امام علی علیه السلام می باشد. ابن تیمیه بار دیگر سعی در انکار فضائل امیرالمومنین علیه السلام دارد و آن دسته از روایاتی که در رابطه با ایمان و محبت حضرت علی علیه السلام وارد شده است را دروغ می پندارد. پیامبر اسلام صلی الله علیه و اله می فرماید: «حبّ علی ایمان و بغض او نفاق است».[۱] تمام مسلمانان اعم از شیعه و سنی، بر ضرورت محبت امیرالمومنین و اهل بیت علیه السلام اتفاق نظر دارند.
محبت امیرالمومنین بر اساس روایات
حـاکم نیشـابوري از سـلمان نقل می کند که از رسول خدا شنیدم: «هر کس علی علیه السلام را دوست داشته باشد مرا دوست داشته و هر کس علی را دشمن بدارد مرا دشمن داشته است».[۲]
حاکم در مقام دفاع از این حدیث آن را حدیث صحیح می داند.
مسلم در کتاب صحیح خود در باب فضایل حضـرت علی علیه السلام می نویسد، پیامبر صلی االله علیه وآله در حق او فرمود: « اي علی! دوست ندارد تو را مگر مؤمن و دشمن ندارد تو را مگر منافق».[۳]
بخاري با سند صحیح درباره محبت امام علی علیه السلام از پیامبر صلی االله علیه وآله نقل می کند که فرمود: «أنت مّنی و أنا منک»؛ «تو از من و من از تو هستم».[۴]
کتاب صحیح بخاری و مسلم، از منابع روایی معتبر در نزد اهل سنت می باشد.
طبرانی در کتاب المعجم الکبیر خود از ام سلمه نقل می کند: «گـواهی می دهـم که من از رسـول خدا صـلی االله علیه وآله شـنیدم که فرمـود: هر کس علی را دوست بـدارد به طـور حتم مرا دوست داشـته و هر کس مرا دوست بدارد به طور حتم خدا را دوست داشـته است و هرکس علی را دشمن بدارد به طور حتم مرا دشمن داشته و هر کس مرا دشمن بدارد به طور قطع خدا را دشمن داشته است».[۵]
حافظ هیثمی ضمن بررسی سند این حدیث آن را حدیث حسن می داند بنابراین سند آن صحیح می باشد.
محبت امام علی علیه السلام نشانه ایمان است
پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم در رابطه دوستی و محبت علی ابن ابی طالب علیه السلام می فرماید:
- « سرلوحة پروندة هر مؤمن ـ در روز قیامت ـ دوستی و محبت علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام است».[۶]
- «همانا علی از من است و من از علی هستم، هر مؤمنی بعد از من، علی مولی و صاحب اختیار او است».[۷]
- «نگاه کردن به سیمای علی علیه‌السلام عبادت است».[۸]
- «اگر تمام مردم در دوستی و محبت علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام یکدل بودند و وحدت کلمه داشتند خداوند آتش جهنم را هرگز نمی‌آفرید».[۹]
- «محبت و دوستی علی بن ابی‌طالب، گناهان را نابود می‌کند همانند آتش که هیزم را می‌خورد و نابود می‌نماید».[۱۰]
- هر کس علی را اذیـت کنـد مرا اذیت کرده است.[۱۱]
- هر کس علی را دشنام دهد مرا دشنام داده است.»[۱۲]
- «سرلوحه صحیفۀ مومن حبّ علی بن ابی طالب است».[۱۳]
- «حبّ علی ایمان و بغض او نفاق است».[۱۴]
پاسخ به شبهه ابن تیمیه مطابق روایات
پاسخ اول
روایات محبت امام علی علیه السلام در منابع معتبر حدیثی اهل سنت وجود دارد. با این وجود ابن تیمیه، بدون این که برای گفتار خود سندی ارائه دهد و یا حتی بدون بررسی منابع حدیثی که در نزد او معتبر است، این احادیث را کذب می خواند.[۱۵] در حالی که اینگونه برخورد با احادیث معتبر و نادیده انگاشتن آن، جز بغض و دشمنی با اهل بیت پیامبر صلی الله علیه و آله، دلیل دیگری نمی تواند داشته باشد.
پاسخ دوم
نبی مکرم اسلام صلی الله علیه و آله محبت امام علی علیه السلام را نشانه ایمان معرفی می کند، از طرفی کسی که ایمان حقیقی ندارد اهل نفاق است و محبت امیرالمومنین علیه السلام در دل او جایی ندارد. « حب علیٍ ایمانٌٍ و بغضهُ نفاق».[۱۵] پیامبر صلی الله علیه و آله کسانی را که دوستدار علی علیه السلام هستند در قیامت، همنشین انبیاء و هم درجه آنان می خواند. می فرماید: «من أحبك كان مع النبیین فی درجتهم یوم القیامة و من مات و هو یبغضك فلا یبالی مات یهودیا أو نصرانیا».[۱۶]
پاسخ سوم
محبت امام علی علیه السلام در طول محبت و ایمان به خدا قرار دارد و جزء جدایی ناپذیر از ایمان است و هر کس حضرت علی علیه السلام را دوست بدارد خدا و رسولش را دوست دارد. بغض و دشمنی با امام علی علیه السلام دشمنی و بغض با خدا و رسول گرامی اسلام است. هرکس به حضرت علی علیه السلام محبت نداشته باشد ایمان او کامل نیست. بلکه کسانی که ایمان حقیقی ندارند نیز اهل نفاق هستند و ایمان به دل آن ها راه پیدا نمی کند.
پی نوشت:
[۱]. بحار الانوار، ج۳۹، ص۱۹۴
[۲]. مستدرک حاکم، ج۳، ص۱۳۰
[۳]. صحیح مسلم ج 1 ص48؛ المعجم الکبیر، ج۲۳، ص ۳۸۰
[۴]. المعجم الکبیر، ج ۱، ص ۳۱۸
[۵]. المعجم الکبیر، ج۲۳، ص۳۸۰
[۶]. مستدرک حاکم، ج٣، کنزالعمال، ج ١١، ص ٦١٥
[۷]. مسند احمد، ج ٤، ص ٤٣٨؛ خصائص نسائی، ص ٢٣
[۸]. مستدرک حاکم، ج ٣، ص ١٤٢؛ الریاض النضرة، ج ٣، ص ١٩٧؛ مناقب ابن مغازلی، ص ٢٠٦
[۹]. علامه حلی، منهاج الکرامة، ص97
[۱۰]. کنزالعمال، ج ١١، ص ٦٢١؛ الریاض النضره، ج ٣، ص ١٩٠
[۱۱]. المستدرک علی الصحیحین ج3 ص131
[۱۲]. همان
[۱۳]. علامه مجلسی، بحار الانوار، ج۲۷، ص۱۴۲
[۱۴]. همان، ج 37، ص 92
[۱۵]. ابن تیمیه، منهاج السنه، ج5، ص76.
[۱۶]. علامه مجلسی، بحار الانوار، ج 37، ص 92
[۱۷]. بحارالأنوار، مجلسی/ 27/78 ، باب 4- ثواب حبهم و نصرهم و ولایتهم
